در كردستان چه می‌گذرد؟
اميرحسين جعفری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «در كردستان چه می‌گذرد؟» نوشت:
مرز نشيني و دور بودن از پايتخت كشور يا كلانشهرهايی مانند اصفهان و شيراز برای مردم اين مناطق هزينه‌های زيادی داشته كه موجب احساس نارضايتی و نشنيده شدن توسط دولت‌ها شده است كه در طی سالهای گذشته موجب برخاستن مطالباتی از سوی آنان براي رفع مشكلات جاری در روزمره و كسب امتيازات قانونی برای به رسميت شناختن رفتارهای قومی شده كه مثال عينی آن در كردستان روشن است.
قوم كرد سال‌ها و قرن‌ها در بطن سرزمين ايران زندگي مسالمت آميز و خوبي را با ديگر اقوام داشته و رد فرهنگ غني آنان نيز در سراسر جهان ديده مي شود.
از پيش از انقلاب عده‌ای از كردها با توجيه ستم‌هاي رفته بر خود سعي در ايجاد حكومتي محلي و سپس كشوري متحد داشته‌اند كه اين تلاش بارها و بارها با شكست جدي روبه‌رو شده است، شكستي از جنس ارزيابي نادرست از وقايع و ژئوپلوتيك منطقه‌اي كه آنها را عموما به دام قدرت‌هاي خارجي براي تحريك به استقلال در چارچوب كشوري جداي از ايران انداخته است، قدرت‌هايي كه دلشان به حال هيچكس نسوخته و مانند صدام و شاه و شوروي بارها بر سر اين قوم باستاني معامله‌ي سياسي كرده اند. اولين تلاش كردها براي تشكيل حكومت مستقل مصادف شد با حضور متفقين در ايران و عدم وجود دولت مقتدر مركزي براي مقابله با جريانات تجزبه‌طلب كه نهايتا قاضي ممد توانست به مدت يكسال با مركزيت مهاباد حكومتي نيمه مستقل اعلام كند و پس از مدتي توسط ارتش سرنگون و در ملاء عام اعدام شد. حكومت خودمختار اقليم كردستان نيز با از بين رفتن نظم عمومي و ضعف امنيتي دولت عراق پس از حضور داعش توانست با شكست «دولت اسلامي شام و عراق» (داعش) مناطقي از اين كشور را در روندي نيمه دموكراتيك به دست بياورد و با قدرت گيري دوباره‌ي دولت و كاهش سطح خشونت در عراق احتمالا اقليم كردستان با چالش هاي عظيمي رو به رو خواهد شد و نبايد پيش بيني‌هاي خود را به اميد متحدان خارجي خود بگذراند، همانطور كه آمريكا پس از حمله‌ي تركيه به كردها آنها را كاملا تنها گذاشت و شاهد مرگ تعداد زيادي از مردم كرد توسط تركيه بود. زنان و مردان كرد شهامت و درستي خود را در مبارزات كوباني نشان داده اند و حيف است كه با افتادن در مسير هاي خارجي اين جوانان هر روز بيشتر از يك زندگي معقول دور و در جبهه ي ضدانقلاب تعريف شوند.
گروه هاي مبارز كرد سال ها پس از جنگيدن بايد فهميده باشند كه اسلحه و كوهستان پناه و چاره ي آنها براي حل مشكلاتشان نيست و بايد پس از اين همه سال شكست و جنگ به تببين بياني مشخص و مشترك با قدرت ها در هر كشوري كه هستند از جمله ايران، سوريه ، تركيه و عراق برسند.
به شهادت رساندن مرزبانان ايراني توسط پژاك، حزب آزادي(پاك)، كومله و ديگر سازمان هاي مسلح كرد بيش از هر چيز موجب بدنامي اين گروه ها در جهان است.
در هم ريختگي نظرات و فقدان تصميم گيري صحيح، درون جريانات كردستان باعث شده مطالبات آنان عموما يا با تندروي همراه شود و يا بدون داشتن سخنگوي و حرفي مشخص صدايشان در همهمه‌ي خاورميانه گم شود. پيگيري حقوق كردها از هر راهي كه به نتيجه برسد آن راه قطعا مبارزه‌ي مسلحانه نيست زيرا تشكيل يك حكومت ميان سه قدرت برتر خاورميانه از جمله ايران و عراق و تركيه بيش از هر كجا به خود كردها ضربه مي زند. بيايد تصور كنيم دولت مركزي در زماني تصميم به حل كامل اين مناقشات بگيرد؛ دقيقا در همين نقطه آتش نبرد شعله ور تر خواهد شد زيرا دولت با يك طيف مشخص و با مطالبه اي روشن طرف نيست و بعضا درخواست امتيازات غيرمنطقي از سوي طرف مقابل نيز امكان بن بست مذاكرات را پيش مي آورد.
اينكه كرد ها براي زبان، لباس، فرهنگ، هويت، تاريخ و هر مثالي از اين جنس تعصب و احترام قائل‌اند بسيار قابل تامل و ارزشمند است و اين صدا از سوي آنان براي استفاده از كالاها و رفتار هاي فرهنگي خودشان در شهر هاي كرد نشين از جمله سنندج، پاوه، مريوان و …نيز رفتاري طبيعي‌ست كه بايد به درستي شنيده شود از طرفي دولت مستقر در ايران نيز ضمن احترام و به رسميت شناختن هويت قوم كرد بايد راه پيشمرگه شدن را مسدود كند نه آنكه جواني با فريب عده اي تبديل به پيشمرگ شود و سپس بخواهيم با آن برخورد نظامي كنيم.
مشكل كردستان به جز روشن شدن مطالبات اساسي در چارچوب منطق و ايجاد بستري براي مذاكره ي مسالمت آميز با دولت ها و به دور از مداخلات خارجي از جمله فتنه انگيزي هاي آمريكا و اسراييل حل شدني نيست زيرا اسراييل به دنبال ايجاد توجيهي براي وجود خود در خاك فلسطين است كه ايجاد كشور كردستان در قلب سه كشور براي آن ها توجيهي در مقابل تمام جهان مي شود تا مثال دومي مانند خود در خاورميانه پيدا كند و از اين جهت توجه به مسائل كردستان در حوزه‌ي سياست خارجي از اهميت خاصي برخوردار است. با حل شكاف هاي ميان كردها و دولت هاي منطقه مي شود ضمن ايستادن در مقابل ابرقدرت‌هايي كه قصد سوءاستفاده از كردها و برهم زدن نظم مرزها را دارند مطالبات اين قوم را به سرانجام رساند تا آن ها تفاوتي ميان خود با ديگر شهروندان كشور احساس نكنند و مرزنشيني به عاملي براي سوءاستفاده خارجي تبديل نشود.
رسيدگي به مسائل اقتصادي جوانان مرزنشين و ايجاد بستري مناسب براي داشتن يك شغل شرافتمندانه و بي دردسر براي جلوگيري از پديده هاي خطرناك و بغرنجي مانند كولبري و قاچاق در مرز ها امري حياتيست كه بايد جداي از تمام اتفاقات نظامي در مرز ها و بدون قضاوت يك قوم براي آن ها اين بستر به صورت برابر ايجاد شود هرچند اين كمبود هاي اقتصادي در كل كشور موجب حاشيه نشيني بيشتر، فقر و آسيب هاي اجتماعي شده است. اميد است روزي تمامي اقوام در كشور ديگر احساس تبعيض و كمبود نداشته باشند.
انتهای پیام
بهتر است تمامی کردستان بزرگ که طی جنگ چالدران توسط رژیم تقلبی و نسل کش عثمانی از ایران جدا شد و امروز بخشی از ترکیه و عراق و سوریه است مجددا به ایران باز گردد و آنگاه در چارچوب ایران خودمختاری داشته باشد .
این حرف ها و اباطیل هیچ ارزشی ندارد و هیچ ادم عاقلی به ان توجه نمی کند ما کشوری داریم به نام ایران که ملک مشاع 80 ملیون ایرانی است که همگان دارای حقوق مساوی در ان برای زندگی توام با تساهل وتسامح هستند بدون هرگونه تبعیضی از نظر قومیت – مذهب – زبان – فرهنگ – یک ملت – یک سرزمین – یک پرچم
..قربانت گردم درکردستان ڕنجهاوزجرهایی است کە چی بگویم سزاواراست وقتی کەحکومت درروشن روشن اعلام میکندکە بومهاهمشون سرکارهستن .بریدبیمارستانهاگرفتە تاادارەجات ببینید ازتهرانی اصفهانی همدانی و….چە پسهای دارند اگرهم کوردی صاحب منصب شده چەپایگاە اجتماعی بین مردم کورددارد قبلاتونهادهای امنیتی بودەاست حالاهم کەبازنشست شدەاندانقدرلقمەچربە هنوزبە جایی دیگرمیروندایی خدایادرشهرهای مڕ.رزی چەتاراجی میشودباباندوباندبازی
شیطان بزرگ آمریکا با تحریک کردها در سوریه و ترکیه آنها را به جان دولت ها میاندازد چوپ جنگ داخلی باعث میشود سلاح بفروشد و منافع کشورها را غارت کند
باور کنید دقیقا جوانان کورد بدلیل بیکاری واعتنا نکردن دولت به خواسته هایشان که همان اشتغال وشغلی آبرومند وسری بالا جلوی خانوادهایشان مجبور به درآمدن دراین گروهای تروریستی هستن …باگول زدن جوانان که شماحتی ازحقوق اولیه هم محروم هستین آنان رافریب وبه گروهای خود کشانده وبعداز مدتی جوان بیچاره تازه میفهمد که این آزادی و استقلالی که ازش دم میزنند وجود ندارد وگول خورده وبعنوان تسلیمی به ایران برمیگردد..که جداازسابقه سیاسیش سالهای سال عمرش راهدر داده است بهترین راه برای حل این مشکلات بها دادن به جوانان و اشتغال زایی آنهاست ….این سوال توذهنتون بوجود نمیاد که چرا جوانان کورد یوهوی وارد این گروها میشن بدون اینکه شناختی ازان گروها داشته باشن دلیلش فقط گول زدن وفریب آنهاست …که اگرجمعیت بیکاراین استان نگاهی بیندازید متوجه میشید که چرافکر جوانان به سمت این گروها کشیده میشه …به قول نویسنده مقاله راهش فقط چاره اندیشی ویک فرهنگ سازی واشتغاله همین وبس
اگر قرار باشه هر قومی بفکر حکومت یا خودمختاری باشه که تمام کشورهای چند قومی از هم میپاشه همیشه قدرت در همبستگی هست حتی دلیل اتحادیه اروپا هم همین هست که با هم متحد شدن تا قدرشون بیشتر بشه اونوقت در خاورمیانه هروز یه قومی دم از استقلال میزنه لطفا دست از نژاد پرستی و قوم گرایی بردارید و به کشور یک پارچه فکر کنید بجای جدایی طلبی بفکر احقاق حقوق مدنی در کشور خود باشید
ملت کورد نه قوم کورد زبان لباس فرهنگ آیین داریم طبق منشور سازمان ملل پس ملتیم نه قوم ملتیم ملت