نامه‌ی 100 روزنامه‌نگار در نقد انجمن صنفی روزنامه نگاران
100 روزنامه نگار در نامه‌ای از عملکرد انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران در برابر اخراج روزنامه‌نگاران انتقاد کردند.
به گزارش دریافتی انصاف نیوز، متن کامل این نامه به همراه اسامی امضا کنندگان آن در پی می‌آید:
اخراجِ چند ده خبرنگار و روزنامه‌نگار، خبر مشترک این روزهای رسانه‌های ایران است. اتفاقی که دومینو وار رخ می‌دهد. بسیاری از خبرنگاران نه قرارداد محکمی دارند و نه حقوق قابل توجهی اما همین قرارداد و حقوق نیم‌بند هم هر روز در گردابِ تصمیماتِ مدیریتی ویران می‌شود. این اخراج‌ها در بسیاری از رسانه‌ها به علت تهدیدات امنیت شغلی علنی نمی‌شوند و خبرنگاران در سکوت خبری بیکار و به انزوا کشیده می‌شوند.
خبرنگارانی که به کار با حداقل حقوق گردن نهاده بودند، حالا با حکم اخراج از زندگی باز می‌مانند. نه چنان مُزدی گرفته‌اند که سرمایه‌ای داشته باشند؛ نه قرارداد قابل اتکایی داشته‌اند که بتوانند از مزایای بیمه بیکاری استفاده کنند. بسیار مواردی بوده که باوجود قرارداد قابل اتکا هم به خاطر دولتی بودن رسانه یا اعمال نفوذ مدیران مسئول، در نهایت دعوای حقوقی در ادارات کار فقط زحمتی اضافه برای خبرنگاران داشته و به نتیجه قابل توجهی نرسیده است.
درحالی‌که مردم ایران در تنگنای معیشتی، بیشتر از هر زمان دیگری به تلاش خبرنگاران برای خبررسانی نیاز دارند. خبرنگارانی که از احوال بدشان معمولاً خبری منتشر نمی‌شود، حتی تشکلی واقعی برای پیگیری مطالبات صنفی خود ندارند. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، به استناد ترکیبِ بعضاً کارفرمایی هیئت‌مدیره، عملکرد و مواضعش در قِبال بی‌ثباتی قراردادهای کاری، دستمزدهای کم و غیرقانونی و اخراج‌ها- بیانیه‌هایی که جز به «متأسفیم» و «امیدواریم» ختم نشد- از ماهیتِ کارگری خارج‌شده است. حتی در آخرین بیانیه این انجمن درباره اخراج روزنامه‌نگاران، ادبیات «متأسفیم» هم به‌نوعی در حمایت از کارفرما تغییر کرد. وقتی بدون تشکل و اتحاد صنفی رها شده‌ایم، دیگر چه نیاز به یک چنین نمایشی است؟ آیا این کج‌روی بدون انتخابات پُر شبهه هیئت‌مدیره و رد صلاحیت تعدادی از دلسوزان ممکن بود؟ چیزی که ماهیتاً از آنِ ما نیست، با تابلوی انجمن صنفی کارگری، کارگری نخواهد شد.
اگرچه ما خبرنگاران تشکلی سراسری- و نه استانی- نیاز داریم اما حداقل انتظار می‌رفت این انجمنِ تازه متولد شده مشکلات روزنامه‌نگاران را رصد کند و برای حمایت از آنان وارد عمل می‌شود. این انتظار وجود داشت که «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» با نظارت دقیق و پیگیری‌های مستمر از ادامه روند نادیده گرفته شدن حقوق روزنامه‌نگاران چه از سوی همکاران صنفی و چه از سوی نهادهای دیگر جلوگیری کند اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد بلکه وجود انجمن و ضعف عملکرد آن، امید اهالی رسانه را برای داشتن حمایت صنفی از بین برد. حتی در روزهایی که دستگاه‌های دولتی برخی خبرنگاران را به علت انجام رسالت پرسشگری، تحت‌فشار می‌گذاشتند نیز این انجمن جز بیانیه دادن، گامی فراتر نگذاشت.
هرچند هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» مدعی است که پیگیرِ مشکلات است و از طریق رایزنی‌ها مسائل را حل می‌کند.
درصورتی‌که این‌گونه پیگیری های ریش‌سفیدان از عهده هر پیشکسوت دلسوزی برمی‌آید و انتظار این بوده که انجمن که فقط نام صنفی را یدک می‌کشد، وارد پیگیری‌های حقوقی شود که تاکنون هیچ موردی دراین‌باره گزارش نشده است.
با توجه به شرایط ویژه و بسیار بد فعلی اهالی رسانه، جمعی از روزنامه‌نگاران بر آن شده‌اند تا از انجمن صنفی که به نامشان فعالیت می‌کند، بپرسند که:
۱- چرا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» گزارش دقیقی از جلسات هیئت‌مدیره و مذاکرات و تصمیمات اتخاذشده به‌صورت ماهانه و سالانه ارائه نمی‌دهد؟ گزارشی که نشان دهد انجمن مذکور در چند مورد برای حقوق روزنامه‌نگاران وارد عمل شده و به چه نتیجه‌ای رسیده است. چرا روند تصمیمات و آراء نیز شفاف نمی‌شود. به‌طور مثال باید ذکر شود که چگونه انجمن مذکور درباره اخراج‌های اخیر ازجمله اخراج روزنامه‌نگاران روزنامه شرق تصمیم به صدور بیانیه گرفت و چه کسانی با صدور این بیانیه موافقت و مخالفت کردند.
۲- چرا هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» درباره حامیان مالی این انجمن شفاف‌سازی نمی‌کند و باید توضیح دهد که چه کسانی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به انجمن کمک مالی کرده‌اند و آیا این حمایت‌های مالی در روند کار صنفی انجمن تأثیر داشته است یا نه؟
۳- آیا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در جریان توزیع ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه کرونایی وزارت کار به مطبوعات قرار گرفته است؟ اگر این بودجه توزیع‌شده چرا انجمن باوجود اخراج‌ها سکوت کرده و آیا توانسته بر توزیع عادلانه آن نظارت کند؟ و اگر هم این بودجه اساساً توزیع نشده چرا انجمن اجازه می‌دهد که با تبلیغ چنین اقدامی از عنوان کمک به روزنامه‌نگاران سوءاستفاده شود؟
اسامی امضاکنندگان
_ 1آرزو فرشید
_ 2آزاده کاری
_ 3آزاده کاظمی
_ 4الهام یوسفی برخوردار
_ 5امید کاجیان
_ 6امیر کلهر
_ 7امیرحسین مصلی
_ 8ایمان خلیلی راد
_ 9بهار سرلک
_ 10پانید فاضلیان
_ 11پریا امیری
_ 12پیام عابدی
_ 13ثمر فاطمی
_ 14حامد قریب
_ 15حبیب آرین
_ 16حسین جمشیدیان
_ 17حسین رازیان
_ 18حمید رضا عظیمی
_ 19حمیدرضا محمدی
_ 20خسرو صادقی بروجنی
_ 21رسول شکوهی
_ 22رضا دهکی
_ 23رضا نامجو
_ 24روح الله سپندارند
_ 25زهرا رهگشای
_ 26زهرا علی اکبری
_ 27زینب نورانیان
_ 28سارا شمیرانی
_ 29سارا محسنی
_ 30ساسان گلفر
_ 31ستاره لطفی
_ 32سجاد صداقت
_ 33سعید گیتی آرا
_ 34سعید نادری
_ 35سمیرا امیر چخماقی
_ 36سمیه سایش
_ 37سهیلا روزبان
_ 38سیدعلی دوستی موسوی
_ 39سینا جهانگیرزاده
_ 40شیرین جمشیدیان
_ 41طاهره رضایت
_ 42عاطفه شمس
_ 43علی اسدی خمامی
_ 44علی رفاهی
_ 45علی نامجو
_ 46علیرضا صدقی
_ 47علیرضا قربانی
_ 48فاطمه آقایی فرد
_ 49فاطمه رجبی
_ 50فرهاد فتحی
_ 51فروغ موحدزاده
_ 52کیمیا نجفی
_ 53مجید مسعودی
_ 54محسن رفیق
_ 55محسن فیض الهی
_ 56محمد توکلی
_ 57محمد حمیدی
_ 58محمد طحانی
_ 59محمد کریم آسایش
_ 60محمدجواد صابری
_ 61محمدرضا ستاری
_ 62مرجان زهرانی
_ 63مریم مهران راد
_ 64مظاهر گودرزی
_ 65منصوره محمدی
_ 66مهدا شادمان
_ 67مهدی فیضی صفت
_ 68مهرداد محمدی
_ 69مهسا قوی قلب
_ 70میثم خدمتی
_ 71میلاد شیراوند
_ 72میلاد علوی
_ 73نرگس صابری
_ 74نسترن فراهانی
_ 75هادی عیار
_76آسو محمدی
_77الهه باقری
_78امجد عبدی
_79امیر حسین مرادی فخر
_80بابک مجیدی
_81بهناز مقدسی
_82پرستو بیرانوند
_83روزبه علمداری
_84ژوبین صفاری
_85سمیرا حسینی
_86شاهرخ زبردست
_87شیروان یاری
_88شیما شعاعی
_89فایزه مومنی
_90فرحناز غالبی
_91فضل الله یاری
_92کاظم فرج الهی
_93مریم شکرانی
_94مریم وحیدیان
_95مهدی روزبهانی
_96نسیرن هزاره مقدم
_97نسیم سلطان بیگی
_98هادی سلگی
_99هرمز شریفیان
_100هلیا برزویی
انتهای پیام
