تأملی در جوابیه آقای «محمد یوسفی» به آقای «موسوی خوئینی»

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «تأملی در جوابیه آقای «محمد یوسفی» به آقای «موسوی خوئینی»» نوشت:

نامه آقای خوئینی به رهبری مورد توجه چشمگیر قرار گرفته و جوابیه‌های تند و تیز گواه است. در بین جوابیه‎ها، جوابیه آقای یوسفی عضو هیات علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران [لینک] از متین‌ترین‌ها است از این رو نسبت به آن تأملاتی ارائه می‌گردد:

۱. ایشان در فراز ابتدایی می‌نویسد:‌ «اگر قرار به پاسخگویی باشد[!!] یقیناً شما در صف اول هستید». ایشان ظاهرا بدون توجه، به «مصیبت عدم فرهنگ و وظیفه پاسخگویی» در کشور اقرار کرده و همین «نبودن فرهنگ و وظیفه پاسخگویی» از عوامل اصلی سرگشاده نوشتن این نامه است.

۲. در فراز دیگر می‌نویسد: «اگر قصد اصلاح داشتید، می‌توانستید محرمانه بنویسید و جواب بگیرید»:

اولاً چه بسا ایشان نقد محرمانه داشته و به نتیجه نرسیده و خود را موظف به نقد علنی دیده است.
ثانیاً اگر نفر اول کشور آشکار و بدون هزینه نقد شود، جرأت و امکان نقد بدون هزینه دیگر مقامات به طریق اولی حاصل می‌گردد و در فضای آزادی نقد، هیچ کسی حاشیه امن بر ناتوانی و فساد نخواهد یافت و همه مجبورند در صورت ناتوانی، به سرعت میدان را خالی کرده و به توانمندان واگذارند.
ثالثاً کسان بسیاری که همین نقد را دارند امّا زبان، جرأت و امکان رساندنش را ندارند، اطمینان می‌یابند که سخنشان زده می‌شود و روح و روان جامعه آرامش می‌یابد.
رابعاً نظام عملاً به عنوان «نظام آزاد و نقدپذیر» به جهان نمایانده می‌شود و علاوه بر خنثی شدن تبلیغات دشمنان، قدرت جذب آزادیخواهان و قدرت مانور جهانی‌اش وسعت می‎یابد.

۳. در فرازی می‌نویسد: «در این شرایط تحریم‌های ظالمانه صحیح نیست با سخنان تفرقه افکنانه و نومیدانه جبهه خودی را تضعیف کنید». در طول این بیش از ۴۰ سال عمر نظام، با این استدلال منتقدان به سکوت فراخوانده شده‌اند حال آن‌که طرح انتقادات، شنیدن جواب‌های قانع کننده و دیدن پذیرش‌های صحیح، جامعه را به نظام امیدوار کرده و در قبال دشمن، متحد و بنیان مرصوص می‌سازد امّا سکوت همان استخوان لای زخمی است که قطعا جز عفونت نمی‌آورد.

۴. ایشان نیز بدون داشتن اجازه سخنگویی، از جانب مردم سخن گفته که: «یقین بدانید در قضاوت مردم سهم اندکی از مشکلات برشمرده به تصمیمات رهبر برمی‌گردد و سهم عمده را ناشی از عملکرد دولت‌ها و … می‌دانند». وقتی در هیچ موردی از مردم همه پرسی صورت نگرفته، و حتی در انتخابات‌ها مردم امکان اظهار رأی ندارند، به چه سندی از جانب آنان سخن گفته می‌شود؟

5. از استدلال‌های شایع برای اسکات منتقدان این است: «اگر پرچم مقاومت در سوریه، عراق و … بلند نمی‌شد، داعش با نوامیس مردم چه می‌کرد؟» شک نیست که مردم مدافعان وطن را بزرگ می‎دارند ولی دفاع از میهن و ناموس، مرهون غیرت‌ورزی همه ایرانیان است. این که بگوییم اگر در خاکریز سوریه و … از ناموس وطن دفاع نمی‌کردیم، ناموسمان به تاراج می‌رفت، مغالطه‌ای ناپذیرفتنی است و مردم ما همچنان که در دفاع مقدس نشان دادند، اجازه ندادند و نمی‌دهند بعثیان و وحشیان داعشی یا هر ستمگر دیگری از مرزهای کشور عبور کرده و به ناموس ایرانی نگاه چپ کند.

6. وی در فرازی هم نویسنده نامه را «دارای سابقه‎ای بسیار درخشان در تهمت زدن به مسئولین نظام» شمرده است در حالی که توهین جرم است و لازم بود ایشان ضمن برشمردن چند تهمت، آنها و بقیه موارد را به دستگاه قضایی ارائه دهد تا نویسنده را به اتهام تهمت زدن، محاکمه و به کیفر مناسب برسانند. البته به شرطی که نقد محترمانه را توهین و تهمت نشمرند!

انتهای پیام