واقعا نیاز به پشت بلندگو بود؟!
محسن مهدیان، دستیار سیاسی و رسانه‌ای رییس‌مجلس یازدهم، در یادداشتی برای روزنامه صبح‌نو، رسانه‌ی نزدیک به قالیباف نوشت:
رهبر انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس یازدهم چند تذکر صریح داشتند؛ هم تذکر به رعایت اخلاق و شرع، هم پرهیز از جوزدگی و حاشیه‌سازی و هم توجه دادن به ضرورت ماندن دولت تا روز آخر.
اینکه رهبر انقلاب مثل پدر خانواده به مسئولین تذکر دهند، طبیعی است. اما حقیقتا از این مجلس انتظار بیشتری است. یک مجلس انقلابی و بابصیرت نیاز به پشت بلندگو ندارد.
واقعا روشن نبود که نقد به ظریف نباید با هیاهو همراه شود؟ نباید با تهمت و افترا همراه شود؟ روشن نبود که طرح سوال و استیضاح رییس‌جمهور به صلاح کشور نیست؟ حتما باید رهبرانقلاب تذکر دهند؟
سوال و تحقیق‌وتفحص و حتی استیضاح رییس‌جمهور حق قانونی مجلس است. اما تنها همین یک حق برای تصمیم‌گیری اکتفا می‌کند؟ تکلیف نماینده مقابل این حق نباید محل اعتنا باشد؟
کمترین انتظار و ساده‌ترین پرسش این است که نتیجه اعمال این حق چیست؟ آیا قرار نیست مشکلی حل شود؟ می‌شود؟
برکناری رییس‌جمهوری و فرصت مجدد به معاون اول برای برگزاری مجدد انتخابات یعنی چند ماه تنش تبلغاتی و سیاسی. انتظار داریم در چنین شرایطی اقتصاد کشور سامان یابد؟ افسار دلار و سکه و گرانی‌ها با برکناری رییس‌جمهور کشیده می‌شود؟ جنجال و هیجانی شدن شرایط کشور، بیم اغتشاش و آشوب‌های کف خیابانی را نمی‌سازد؟
یک نماینده مجلس فقط به حق استیضاح باید فکر کند؟ نتیجه این استیضاح، تکلیف او نیست؟
در دفاع از استیضاح استناد می کنند به عدم‌کفایت بنی‌صدر. این نیز عجیب است. رهبر امروز انقلاب آن روز طرح ۱۴بندی برای عدم کفایت بنی‌صدر می‌نویسند. کمترین دلیل برای عزل بنی‌صدر، دعوت مردم به آشوب خیابانی و ایستادن مقابل رهبر و ستون‌پنجمی بعثی‌ها است. آیت‌الله خامنه‌ای نطق آن روز خود را با اشاره به آیه قرآن اینطور آغاز می‌کند: “اگر منافقین در میان شما باشند، جز بر سستی و ناتوانی شما نخواهند افزود…”.
آن ۱۴بند را مرور کنید؛ آیا روحانی، بندی‌صدر است؟ آیا نقد ما به رییس‌جمهور به معنی آشوبگری و جنگ‌طلبی و ایستادن آشکار مقابل امام و ستون‌پنجمی و منافق بودن اوست؟ واقعا لازم است هرکس را می‌خواهیم نقد کنیم، تا شمر و یزید شدن تکفیرش کنیم؟ این چه فرهنگ سیاسی غلطی است که برای مخالفت جز به تکفیر و حذف شدن رضا نمی‌دهیم؟
چرا کشور را چنان برای مردم تصویر می‌کنیم که گویی راه تعامل و گفت‌وگو و اصلاحگری بسته است؟ مجلس قوی، مجلسی است که همین دولت را به کار وادار کند.
مجلس قوی، مجلس راه‌حل است؛ نه حذف مساله. مجلس آرامش است؛ نه تنش و حاشیه. مجلس قوی، مجلس امیدساز است؛ نه ایجاد بن‌بست.
انتهای پیام
