کفه ریاست به نفع لاریجانی یا عارف؟

روزنامه ی اصلاح طلب آرمان در تحلیلی نوشت: این روزها فرصت خوبی است تا وزن افراد مشخص شود؛ افرادی که شاید نزد اندک حامیانشان شخصیتی از خود ساخته‌اند که گویی بر کرسی‌های اصلی تصمیم‌گیری حضور دارند اما حقیقت اینگونه است که این افراد درصدد شخصیت‌سازی برای خود از طریق مطرح کردن برخی موضوعاتی هستند که وزن موجهی دارند. اکنون که مردم کشورمان از حماسه هفتم‌‌اسفند و پیروزی میانه‌روها راضی و خشنود هستند برخی با طرح موضوعاتی درصدد کسب جایگاهی برای خود هستند مثلا در شرایطی که هنوز شکل‌گیری مجلس دهم مشخص نیست بر سر ریاست آن به گمانه‌زنی‌هایی مشغول هستند که تنها رنگ احساسی دارد. از جمله این موارد می‌توان به اظهارات علی تاجرنیا اشاره کرد که گفته است: «هم آقای عارف و هم آقای لاریجانی واجد صلاحیت برای مدیریت مجلس آینده هستند و قابلیت‌های مربوطه را دارند اما در این باره طبیعتا بنده ارجحیتی برای آقای عارف قائل هستم.» وی در بیان دلایل خود مبنی‌بر ارجحیت عارف نسبت به لاریجانی برای ریاست مجلس دهم اظهار کرد: «اول اینکه آقای عارف با بیشترین آرا در بین حوزه‌های انتخابیه سراسر کشور به مجلس راه یافتند و این یک ویژگی خاص است. دوم اینکه آقای لاریجانی در حوزه انتخابیه خود نتوانست عنوان اول را کسب کند و شاید اگر قرار باشد احترامی به افکار عمومی بگذاریم آقای عارف از این جهت و جایگاهی که در لیست تهران دارند شرایط بهتری برای ریاست مجلس دارند.» تاجرنیا اظهار کرد: «دلیل سوم اینکه با وجود اینکه ترکیب مجلس آینده ترکیب معتدلی خواهد بود و ممکن است تعداد زیادی از اصولگرایان هم در آن حضور داشته باشند اما نوع مواجهه‌ای که در مجلس نهم با لاریجانی شکل گرفت و مخالفت‌هایی که از داخل اصولگرایان با ایشان شد؛ شاید این حساسیت‌ها نسبت به آقای عارف با اینکه اصلاح‌طلب است کمتر باشد.» آنچه تاجرنیا بیان کرده دیدگاه خودش است و نسبتی با منافع اصلاح‌طلبان و معتدلان ندارد. درباره اینکه عارف بیشترین آرا را در تهران اخذ کرد باید دانست لاریجانی از قم کاندیدا شده بود و اگر از تهران در‌ انتخابات حضور پیدا می‌کرد به‌طور قطع اصولگرایان میانه‌رو پایتخت رای خود را به نام او به صندوق می‌انداختند. تاجرنیا به دوم شدن علی لاریجانی در قم اشاره و آن را دلیل برتری عارف که در تهران اول شد، می‌داند اما باید این سوال را مطرح کرد که آیا فضای سیاسی تهران و قم یکسان است؟ مگر در روز هجمه به لاریجانی در حرم حضرت معصومه(س) روحیه و مشی برخی در قم بر همگان آشکار نشد که برخی توقع دارند در چنین فضایی وفاداری لاریجانی به شهر قم را نادیده بگیرند و تنها چشم خود را بر آثار تبلیغ تندروها علیه لاریجانی بگشایند؟

منافع جمعی ارجح بر منافع فردی

اگر قرار بر ترجیح منافع جمعی بر منافع فردی باشد بدون‌شک همانطور که پیش از این‌ با وجود انتقاداتی که به لاریجانی داشته‌ایم بارها تاکید کردیم که ایشان گزینه مناسب ریاست مجلس دهم است چراکه در دوره قبل با وجود اینکه می‌دانست عدالت ومیانه‌روی‌اش سبب هجمه برخی تندروها در مجلس به او خواهد شد اما همگان دیدند چگونه در قم از او انتقام گرفتند. اگر برخی افراد در این روزها اذعان می‌کنند که لاریجانی یک اصولگرا بود که مورد حمایت اصلاح‌طلبان قرار گرفته است، باید این موضوع را افتخاری برای اردوگاه اصلاح‌طلبی دانست که شخصیتی میانه‌رو به نام علی لاریجانی جلوتر از آنها در صف مقابله با تندروی حضور دارد. اگر یک فعال سیاسی می‌گوید که «آقای لاریجانی از آن طرف بریده بودند. جبهه پایداری در مقابل آقای لاریجانی ایستاد.» این اظهارات تنها یک نظر شخصی است و به رسانه و گروه دیگر تعلق نمی‌گیرد. چنانکه یک فعال سیاسی دیگر می‌گوید: «لاریجانی شخصیتی است که اگر رئیس مجلس شود، مجلس دهم با توجه به افزایش حضور میانه‌روها به بهترین مجلس تبدیل می‌شود.» این نکته که رابطه لاریجانی با اصلاح‌طلبان بیشتر شده است را باید افتخاری برای این جناح سیاسی دانست چون همین مشی اعتدالی بود که بارها به داد اصلاح‌طلبان رسید و نگذاشت حقی از آنها ضایع شود پس بهتر است حماسه دیگر با انتخاب ریاست مجلس دهم از سوی منتخبان اصلاحات و اعتدال شکل بگیرد تا برخی که پذیرای شکست سختی در هفتم اسفند شدند، سعی نکنند با ایجاد اختلاف از آب گل آلود ماهی بگیرند.

نظر سیاسیون به ریاست مجلس دهم

دیروز نظرسنجی یک سایت از ۲۵۰۰ فعال در عرصه‌های مختلف منتشر شد و نتایج آماری به دست آمده حاکی از آن است که اکثریت مطلق پاسخ‌دهندگان به نظرخواهی نسیم آنلاین معتقدند که روحانی تلاش خواهد کرد لاریجانی را به کرسی ریاست مجلس آینده رسانده و تمایل ذاتی او با وجود همراهی‌های ظاهری، آن است که عارف از گردونه کسب کرسی ریاست مجلس خارج شود. براساس داده‌های آماری به دست آمده، بیش از ۷۷ درصد مخاطبین معتقدند که روحانی، لاریجانی را بر عارف ترجیح خواهد داد. ضمن آنکه تنها حدود ۱۵ درصد از مخاطبین شرکت‌کننده در نظرخواهی معتقدند که تمایل روحانی برای کسب ریاست مجلسی عارف بیش از لاریجانی است. همچنین حدود ۸ درصد از مخاطبین هم معتقدند که روحانی به هر دو نفر به یک میزان علاقه‌مند است و هرکدام از آن دو بتوانند به ریاست مجلس دست یابند برای روحانی فعالیت نموده و تفاوتی برای روحانی ندارد. البته نسیم که این نظرسنجی را منتشر کرده یک رسانه اصولگراست که به طور طبیعی ریاست عارف برایش شاید خوشایند نیست. بخش بعدی این نظر سنجی هم جالب است که نتیجه آن چنین است: «آن دسته از مخاطبان نظرخواهی که معتقدند روحانی، لاریجانی را به عارف ترجیح می‌دهد در بیان علت این ترجیح، دلایلی همچون، همراهی جدی لاریجانی با روحانی در دو ساله گذشته به ویژه موضوع برجام، احتمال رای آوری بیشتر لاریجانی، عدم رقابت لاریجانی با روحانی، اهل معامله دانستن لاریجانی، سرشکن شدن مشکلات و ناکارآمدی مجلس آینده بر اصولگرایان به جای اصلاح‌طلبان و احتمال گزینه شدن عارف در صورت کسب ریاست مجلس برای ریاست‌جمهوری۹۶ را ذکر کرده‌اند.» درنهایت این نمایندگان مجلس دهم هستند که رئیس را انتخاب می‌کنند. مصطفی کواکبیان منتخب تهران در این باره می‌گوید: «هرچند گزینه اصلاح‌طلبان برای ریاست مجلس دهم آقای دکتر عارف است اما ما تابع عقل جمعی فراکسیون اصلاح‌طلبان اعتدالگرا خواهیم بود.» و علی یونسی مشاور رئیس‌جمهور که به مشی و اخلاق عارف آشناست، می‌گوید: «بنده معتقدم قطعا همکاری میان آقای عارف و لاریجانی در مجلس آتی خواهد بود. به نظر من به همان دلیل که مصلحت بود آقای عارف به سود آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری کناره‌گیری کند در مجلس دهم نیز مصالح اصلاح‌طلبی و مجلس را در ارتباط با مدیریت آن در اولویت قرار خواهند داد.» وی درباره لاریجانی نیز ادامه می‌دهد: «آقای لاریجانی در شرایط کنونی هم در حال ایفای یک نقش تاریخی برای جریان اصلاحات و کشور است. مهم‌ترین خدمت علی لاریجانی به کشور و جریان‌های سیاسی در مجلس نهم حمایت از تصویب برجام بود. این کار را هیچ اصلاح‌طلبی نمی‌توانست به خوبی و تاثیرگذاری علی لاریجانی انجام دهد.» صادق خرازی هم نظری مشابه دارد و می‌گوید: «این حق نمایندگان است و ما نیز باید درباره ریاست مجلس صبر کنیم و گمانه‌زنی و حدس‌های ما خیلی در این زمینه منطقی نیست که بگوییم.» رئیس شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان در پاسخ به این پرسش که با توجه به اینکه گفته می‌شود گزینه اصلاح‌طلبان برای ریاست مجلس دهم محمدرضا عارف است، آیا این درست است، تاکید می‌کند: «بستگی دارد؛ تصور من این است که عقل سیاسی اصلاح‌طلبان به گونه‌ای است که اگر لازم باشد حاضر هستند انعطاف‌های بزرگی را از خود نشان دهند. البته این انعطاف‌ها به منزله واگذاری موقعیت نیست و باید ببینیم که آینده چه می‌شود.» وی در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است اصلاح‌طلبان علی لاریجانی را به عنوان رئیس مجلس بپذیرند، خاطرنشان کرد: «من نمی‌دانم و این را باید از محمد رضا عارف سوال کنید.» برخی فعالان سیاسی اما از موضع جناحی و حزبی به ریاست مجلس نگاه کرده و خواهان آن هستند که عارف بر این کرسی بنشیند از جمله تاجرنیا که پیشنهاد ریاست عارف را مطرح کرد که چندان مورد قبول حتی اصلاح طلبان هم نیست تا چه رسد به اعتدالگرایان وحامیان دولت.

درنهایت…

در نهایت به محمدرضا عارف که با رای مردم تهران درصدر منتخبان پایتخت قرار گرفت باید این نکته را یادآور شد همانطور که در گذشته تحت‌تاثیر اظهارات و ادعاهای احساسی قرار نگرفت اکنون نیز پس از بررسی شرایط در این خصوص تصمیم‌گیری کند. البته دکتر عارف خود معتقد به مصلحت‌اندیشی به نفع کل جریان است و بیش از دیگران بر این مساله اشراف دارد. عارف همیشه شیخوخت‌پذیر، مصلحت‌اندیش و تکلیف‌گرا بوده است و دلسوزان باید بدانند که حفظ ائتلاف به مراتب بالاتر از رسیدن به ریاست مجلس است. نکته دیگر اینکه همراه کردن آقای عارف با خود از سوی روحانی در سفر به یزد نشانه مثبتی بود و روحانی نشان داد به دنبال تعامل است و نمی‌خواهد در انتخاب رئیس مجلس دهم مداخله کند. لذا برای معتدلین و اصلاح‌طلبان مهم‌تر از انتخاب رئیس مجلس باید حفظ ائتلاف باشد. اگر ائتلاف حفظ نشود حتی اگر ریاست مجلس را هم به دست آوریم هیچ به دست نیاورده‌ایم. به عقیده بسیاری از تحلیلگران سیاسی اگر لاریجانی رئیس شود قدرت مقابله با تندروهای داخل و بیرون را دارد اما توانایی دکتر عارف دراین مقوله متفاوت است. باید از دوران گذشته پارلمان عبرت گرفت و براساس عقلانیت جمعی تصمیم‌گیری کرد و نه بر اساس خوشایند افراد، آن‌هم خوشایندی کوتاه‌مدت که مشکلات زیادی به همراه خواهد داشت.

انتهای پیام