آقای رییس جمهور، آیا واقعاً درگذشته‌اید؟
عبدالحسین طوطیایی در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
آقای روحانی!
ما مردم این سرزمین، که حضرتعالی بیش از چهار دهه است بر سریر قانون و اجرای آن جلوس داشته و از بیم سرمای زمستان در هفت سال اخیر ریاستتان منجمد شده‌ایم ایام بسیار دشوار و آکنده از دلهره را می‌گذرانیم. حال و روز مسافران خودرویی را داریم که در شیبی تند و لبه پرتگاهی هولناک به یکباره راننده از هدایت ماشین باز ایستاده است.
آقای روحانی! مارتین لوتر کینگ نقل می‌کند: روزی در بدترین حالت روحی بودم. فشارها و سختی‌ها جانم را به تنگ آورده بود. …. همسرم به من نگاه کرد و بعد با لباس سر تا پا سیاه روی سکو خانه نشست. دعا خواند و سوگواری کرد. او در برابر شگفتی و پرسش من گفت خدا… خدا مرده است. اگرخدا نمرده پس تو چرا اینقدر غمگین و ناراحتی؟
آقای روحانی! در این ماه‌های بحرانی که فشار های جهانی، ناکارآمدی داخلی، تورم افسارگسیخته‌ای که ساعت به ساعت افزایش می‌یابد و در نامعادلات پرشمار ناشی از پاندمی کرونا، عنان تحمل را از بسیاری از مردم ما ربوده است. متاسفانه نحوه رفتار و نمایش بی تفاوتی جنابعالی و دیگر همکارانتان در این شرایط بسیار شگفت انگیز به نظر می‌رسد. در این اواخر حتی هیچ حرکت تسکین دهنده‌ای از شما دیده نمی‌شود.
آقای روحانی! در بیولوژی یکی از شاخص‌ترین نشانه‌های موجود زنده را واکنش تعریف می‌کنند. آیا امثال پرشمار اینجانب حق ندارند که نتیجه بگیرند که با چنین انفعالی و در برابر چنین بحران‌هایی لابد شما درگذشته‌اید؟ آیا حق ندارند که باور کنند آنکه با چهره‌ای سرد و بی احساس و به نام و شباهت شما در جلسات هیات دولت و … می‌نشیند و استفاده از دور کمتر کولر را به مردم توصیه می‌کند حسن روحانی و حتی بدل او هم نیست؟ مردمی از رمق افتاده که یارای اینکه بگویند شما از شتاب تورم بکاهید تا ما کولرهایمان را حتی در گرمای خوزستان هم خاموش کنیم را دیگر ندارند.
آقای روحانی! ایکاش بتوانم در اندوه رفتنتان، همچون همسر لوتر کینگ برایتان لباس سیاه بپوشیم و برای زندگی دیگر بارتان دعا کینم. البته امید نداریم که اینکه زنده شوید و شرایط ما را حتی به سال 92 برگردانید. ما مدت‌هاست از طلا گشتن پشیمان شده‌ایم. در زندگی دیگر بارتان انتظار هم نداریم باز هم از کرامات برجام و از آینده بهتر و تورم یک رقمی و …… وعده دهید. اگر شجاعانه و صادقانه در این شرایط پیچیده تنها استعفا بدهید آن را نشانه حیات و بالندگی‌تان تلقی می‌کنیم. باور کنید نشستن برکرسی دستگاه اجرایی کشوری با چنین حال و روز معیشتی و روحی مردمانش هرگز مایه مباهات و افتخار نخواهد بود. اگر که بار دیگر زنده شدید و استعفا دادید من نیز از خیل انبوه مردم نگران کشورم خواهم بود که از زحماتتان و بخصوص از استعفای شجاعانه شما تشکر کنم. باور کنید قاطعیت و ایستادگی همواره به معنی ادامه دادن نیست. اگر که راضی به گرسنگی مظلوم نیستید تا دیرتر نشده است ریسمان قدرت را بر کوهان شتر ریاست جمهوری بیاویزید که هم به صلاح شما و هم مردم کشورمان است.
انتهای پیام
بعضی مطالب منعکس نشود بهتر است، شرایط امروز دست روحانی نیست که بخواهد کاری بکند. این را همه باید بدانند و کمی واقع بین بود.
یکی از بهترین مطالبی بود که اخیرا خواندم. ضمن تشکر از نویسنده محترم، خواستم به ایشان یادآوری کنم که اهالی قدرت با آنکه دل خوشی از روحانی ندارند، ولی می خواهند بماند تا مشکلات همه به نام او نوشته بشود. بعدا اگر کسی توانست گشایش ایجاد کند بگویند ما کرده ایم و اگر نتوانست، بگویند انباشت مشکلات گذشته نگذاشت.
البته ساز و کارهای ادامه دادن و یا ندادن کار اجرایی در ایران ، شرایط خاصی دارد! اگر ادامه ندهد و استعفا دهد، به زعم بخش از هسته ی قدرت که پول و بوق و زور دارند، کمک به دشمن است و آخر و عاقبت این آدم هم که از منظر آنان می دانید چیست؟!!