چرا خاطره رفیقدوست را باورم می‌کنم؟
محمدرضا کدیور، روزنامه‌نگار، در یادداشتی برای کانال “راهبرد” نوشت:
کتاب خاطرات محسن رفیقدوست منتشر شده است. در بخشی از این کتاب که مربوط به روزهای منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری سال۸۴ است، وی سخنانی درباره پیش‌بینی (پیش‌گویی) سفیر انگلیس در خصوص نتیجه انتخابات ایران مطرح کرده که جای تامل دارد.
او مدعی شده که سفیر انگلیس، با اطمینان از به قدرت رسیدن محمود احمدی‌نژاد سخن گفته است.
رفیقدوست می‌گوید: “سفیر فلسطین… با من رفیق است. آمد پیش من… گفت فلانی، دیشب جلسه همه سفرا(ی خارجی مقیم ایران) بود و بحث انتخابات(۱۳۸۴) ایران شد، هرکس چیزی می‌گفت. یکی می‌گفت آقای هاشمی می‌شود، یکی می‌گفت قالیباف، یکی هم می‌گفت آقای لاریجانی… سفیر انگلیس سرش پایین بود چیزی نمی‌گفت. از سفیر انگلیس سوال کردیم شما چرا حرف نمی‌زنید؟ سرش را بلند کرد گفت “همه‌تان اشتباه میکنید، رییس‌جمهور ایران، شهردار تهران است”. گفتیم او که ثبت‌نام نکرده؟ گفت “خب ثبت‌نام می‌کند”. خواستم این خبر را به تو بدهم… چند روز بعد قبل از اینکه مرحله دوم انجام شود، زواوی[سفیر فلسطین] آمد، گفت: دیشب جلسه تشکیل شد، قبل از اینکه وارد بحث شویم، به سفیر انگلیس گفتیم احمدی‌نژاد ثبت‌نام کرد و جزو دو نفر دور دوم شد، اما رأی آقای هاشمی بیشتر است… گفت “همان که اول گفتم، رییس‌جمهور ایران، شهردار تهران است”.»
می‌توان رفیقدوست را دروغگو قلمداد کرد و از کنار این خاطره‌سازی گذشت. چه اگر این خاطره درست باشد، سوالات بسیار زیادی دامان همفکران او را می‌گیرد. اما می‌توان با توجه به یک موضوع که پیش از آن در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران مسبوق به سابقه بوده، خاطره رفیقدوست را صحه‌گذاری کرد.
ماجرا به انتخابات ریاست‌جمهوری در سال۷۶ بازمی‌گردد. در آن ایام محمدجواد لاریجانی با نیک براون، یکی از مدیران ارشد وزارت‌خارجه انگلیس، مذاکره می‌کند و گویا به وی قول‌ها و وعده‌هایی نیز می‌دهد. دوستان رفیقدوست در آن سال از هیچ‌کاری برای به قدرت رساندن ناطق‌نوری پرهیز نکردند. برای آنها یقین بود که نتایج تلاش‌شان به ثمر می‌نشیند.
اگر پایمردی هاشمی‌رفسنجانی برای صیانت از صندوق‌ها نبود، اگر حضور بی‌سابقه مردم در پای صندوق‌های رای رخ نداده بود و اگر مقام رهبری پیشنهاد علی فلاحیان را با شماتت پاسخ نداده بودند، نتیجه انتخابات بر اساس وعده‌های لاریجانی و دوستانش رقم می‌خورد.
احتمالا اگر آن روزها از نیک براون و همکارانش درباره نتایج انتخابات دور هفتم ریاست‌جمهوری ایران سوال می‌شد؛ بر اساس اقدامات صورت‌گرفته توسط همفکران محمدجواد لاریجانی و رفیقدوست، این‌گونه پیش‌بینی می‌کرد: “رییس‌جمهور ایران ناطق‌نوری خواهد بود!”.
ماجرا در سال۸۴ به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. چنددستگی و واگرایی در بین اصلاح‌طلبان، فاصله کم آراء کاندیداها از هم، عزم محکم بخشی از هسته قدرت برای پایان بخشیدن به مسیر اصلاح‌طلبی، سرخوردگی مردم و عدم استقبال گسترده از انتخابات باعث شد آنها که بر نتایج عملکرد خود واقف بودند، بر تحقق هدف‌شان پافشاری کنند و احتمالا خروجی تلاش‌شان را باواسطه یا بی‌واسطه و آگاهانه یا ناآگاهانه به سمع مقامات دوُل خارجی و از جمله انگستان برسانند.
آنچه به گفته رفیقدوست سفیر انگلیس در سال ۸۴ مطرح کرده را نباید ناشی از یک هوش سیاسی بسیار بالا برای پیش‌بینی نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری دوره نهم توسط آقای سفیر قلمداد کرد؛ بلکه بازگویی آن چیزی است که از برخی محافل درون ایران به گوش او رسیده است.
انتهای پیام
