موفقیت در مدیریت بحران با همسویی دولت و مردم

شبکه کمک به همت شبکه‌های ملی و تشکلهای مردم نهاد کشور جهت هماهنگی در اداره امور مربوط به برنامه‌های مهار و مقابله با ویروس کرونا شکل گرفت و با هدف تجمیع توانمندی‌های تشکلهای کشور و پرهیز از موازی‌کاری، از روزهای نخست شیوع بیماری کووید۱۹ به عنوان مجموعه‌ای مستقل، اقدامات امدادی و حمایتی خود را آغاز نمود.

در نشست خبری که فیروزه صابر دبیر شورای راهبردی شبکه کمک و سهیل معینی عضو شورای راهبردی شبکه کمک با دیدارنیوز و جمعی از رسانه­ها داشتند رویکردها و عملکرد شبکه کمک درباره بحران کرونا مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

این نشست با تاکید مینو مرتاضی عضو شورای سازمان‌های جامعه مدنی به حاضران و تاکید بر ضرورت طرح و گفتگو در زمینه رویکرد، مسئولیتها و عملکرد تشکلهای مردم نهاد و شبکه­های ملی در دوران بروز بحرانهایی مانند بحران کرونا آغاز شد.

در ادامه فیزوزه صابر دبیر شبکه کمک درباره ماهیت این شبکه عنوان کرد: شبکه کمک بر اساس تجربه زیسته، همکاری­های قبلی و شروع بیماری کوبید 19 از اوایل اسفند ماه با استراتژی تقدم پیشگیری بر درمان و از طریق شبکه­های ملی و تخصصی سازمانهای غیردولتی که متشکل از 11 شبکه ملی و تعدادی تشکل در سطح ملی بود تشکیل شد. این شبکه سه هدف آگهی­بخشی به مردم، مطالبه­گری از دولت و حمایت­گری از اقشار آسیب­پذیر در بخش معیشت و سلامت را دنبال می­کند. اولین اقدام شبکه کمک با ارسال نامه­ای به رئیس جمهور و درخواست مدیریت عوامل بحران آغاز شد و این فعالیت­ ادامه یافت و تا کنون منجر به تولید محتوی و نشر 150 اثر در شبکه مجازی، 26 طرح معیشتی و سلامتی در سطح خرد و 4 طرح ملی منجر شده است که تقریبا تمام آنها به نتیجه رسیده است. در نهایت 5 نامه و بیانیه به ستاد ملی مقابله با کرونا نوشته شده است و پیگیری­هایی نیز در جلسه با مسئولان کشور صورت گرفته است. در آخرین اقدام نیز کمپین «نه به اجتماعات» در همصدایی با جامعه پزشکی کشور از طرف شبکه کمک شکل گرفته است.

سهیل معینی عضو شورای راهبردی شبکه کمک نیز درباره فلسفه وجودی این شبکه عنوان کرد: با توجه به ابعاد کرونا در کشور «شبکه کمک» پاسخ سریع و خودجوشی از جانب شبکه­های فعال اجتماعی در باب مداخله در بحران کرونا بود. این شبکه در ابتدای بحران و زمانی که هنوز پیش­بینی نمی­شد این بحران اپیدمی، دامن گستر و طولانی باشد شکل گرفت. با توجه به ابعاد و عمق بحران که ملی و سراسری است یک عزم ملی برای  مداخله لازم بود. شبکه کمک تجلی تجمیع اراده تشکلهای اجتماعی بود، قضاوت درباره دستاوردهای آن با مردم است ولی این شکل­گیری پاسخ سازمان یافته از نکات قابل اعتنا در فعالیت­های اجتماعی کشور است.

وی افزود: با همه فراز و نشیب­های کرونا شبکه کمک تلاش خود را کرده تا به روز باشد و با واقع­بینی اقدام کند، یعنی سعی کرده با لحاظ کردن شرایط کشور و در نظر گرفتن تقدم و تفوق منافع مردم فعالیت کند. خط قرمز شبکه نیز چگونگی حفظ منافع مردم به ویژه طبقات پایین دست جامعه است.

مدیریت بحران با دولت است

فیروزه صابر دبیر شورای راهبردی شبکه کمک نیز در زمینه چالش­های مختلف در جهت رسیدن به اهداف سه­گانه شبکه کمک عنوان کرد: جنس بحران کرونا با سایر بحرانها متفاوت بود. این بحران ناشناخته، و فراگیر بود. شرایط خاصی داشت و مدیریت آن سخت و پیچیده بود. اما به طور مشخص مدیریت بحران باید توسط دولت انجام شود و دولت مسئول این موضوع است با این وجود هر چقدر فرهنگ جامعه متناسب با مقابله با این بحران سازگار شود و بر اساس چند موضوع از جمله اعتماد همراه شود و همسویی بین دولت و مردم به وجود آید مدیریت بحران موفق­تر خواهد بود. اما در جامعه ما با توجه به مسئله اعتماد این سازگاری رخ نمی­دهد.

وی گفت: با نگاهی به سیر بیماری می­توان دید مردم در ماههای اولیه با توجه به ناشناخته بودن موضوع و نگرانی از آن خوب عمل کردند اما به مرور موضوع تضاد بین جان و مال و بحث معیشت باعث شد حضور مردم در جامعه بیشتر شود و از همین جا بود که موضوع مدیریت بحران به طور جدی مطرح شد تا راهبردها شیوه­مند شوند و بحث معیشت و درآمد خانوارها مطرح ­شود. مضاف بر آن بحث­هایی مانند تحصیل و سایر فعالیتهای اجتماعیبرای جامعه جوان نگرانی­هایی ایجاد می­کند که اگر مدیریت نشود با مشکل جدی مواجه می­شویم کما این که امروز مواجه شدیم و خود مقامات و رسانه­های رسمی آماری داده­اند که نشان می­دهد در این مدت اخیر آمار فوتی­ها به بالای 200 رسیده است.

این فعال جامعه مدنی افزود: فراز و نشیب بیماری به دلیل عدم قاطع در مدیریت بیماری باعث سیر صعودی در نرخ مبتلایان و بالا رفتن آمار فوتی­ها شده است. علاوه بر این منابع ما در جامعه محدود است و آمارها و ارقام نشان می­دهد جامعه پزشکی نیز خسته و دل نگران است و ما باید این جامعه را حفظ کنیم و بدانیم نظر کارشناسی این جامعه است که باید در مدیریت بحران حرف اول را بزند. به نظر می­رسد در مدیریت بحران به خصوص در بحرانی مانند کرونا که سلامت جامعه در خطر است کارشناس سلامت است که باید حرف اول را بزند نه کارشناس سیاسی، که امروزه این دو با هم مخلوط شده و این نگرانی را ایجاد می­کند که تصمیم­گیری سیاسی به سلامت جامعه لطمه بزند.

آگاهی لازمه امنیت روانی است

در بخش دیگری از این نشست سهیل معینی درباره عملکرد دولت و دوگانه معیشت و سلامت عنوان کرد: چالش در مدیریت بحران در همه جای دنیا دیده می­شود و همه کشورها با این بحث روبرو هستند که چگونه جامعه را مدیریت کند که جامعه از تب و تاب اقتصادی نیفتد، تولید پایین نیاید و معیشت و رشد اقتصادی برقرار باشد و در عین حال اپیدمی کنترل شود. این چالش در همه جای دنیا هست و متخص کشور ما نیست. کشورهای مختلف با مدلهای گوناگون به  این چالش پاسخ دادند. برخی کشورها در کنترل بحران موفق بودند و برخی کشورها موفقیت کمتری داشتند از جمله آمریکا که گویا موفق به مدیریت نشده است. کشور ما از این الگو مستثنی نیست با این تفاوت که ما با شاخص­های اثرگذاری که حتی قبل از کرونا وجود داشتند مواجه­ایم از جمله بحث تحریمها، ابعاد تاثیرگذاری آن، کاهش تولید و رشد اقتصادی، و به تبع آن بحرانهایی که در پایین دست اتفاق می­افتد از جمله افزایش نرخ بیکاری، افزایش نیاز اقشار وسیع­تری به کمک­های موردی و معیشتی و یارانه­ای دولت.

مدیرعامل شبکه تشکلهای نابینایان و کم­بینایان افزود: شرایط ما که ناشی از تحریمها و کاهش فروش نفت و درآمد دولت است روی بحران کرونا تاثیر دارد، قطعا بحران کرونا نیز بر ابعاد این مشکلات اضافه می­کند. در هر دولتی این چالش وجود داشته که چگونه سلامت عمومی را در کنار حفظ منافع اقتصادی و معیشت عمومی حفظ کنیم اما شیوه پاسخ­دهی دولتها است که باعث می­شود نتیجه از کشوری به کشور دیگر یا از دوره­ای به دوره دیگر تغییر کند. فعالان اجتماعی ما این واقع­بینی را دارند که کشور ما شرایط خاصی دارد و توقعاتی که می­توانیم از دولت داشته باشیم با درک توانایی دولت و مشکلات آن است. واقعیت این است که با درک واقع­بینانه شرایط هم می­بینیم که می­توانستیم مدیریت بهتری داشته باشیم و به این اعتبار باید در آینده مدیریت بهتری اعمال کنیم.

وی افزود: یکی از مشکلاتی که ما در کشور داشتیم این بود که به تلقی بسیاری از مردم دولت زودتر از اینها باید وارد بحران کرونا می­شد و اعلام می­کرد کرونا آمده و در حال همه­گیر شدن است. حتی با اعتقاد این که دولت دارد سعی می­کند آرامش را حفظ کند تا فشارهای غیرطبیعی به امنیت مردم از نظر روانی نیاید، باز هم حفظ آرامش مردم به معنی عدم اطلاع­رسانی نیست. آگاهی لازمه امنیت روانی است و ما باید جامعه را هوشیار و آگاه کنیم و در عین حال تلاش کنیم امنیت روانی اتفاق بیفتد. وقتی همه مردم حس کنند اطلاعات را دریافت می­کنند و در جریان وقایع قرار می­گیرند اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی شکل می­گیرد. وقتی مردم درگیر ابعاد بحران شوند به صحنه می­آیند و وقتی پای کار می­آیند هم خیلی چیزها را مدیریت می­کنند، مانند اتفاقی که در دوران جنگ تحمیلی افتاد و اینجا هم نمی­توانست اتفاق بیفتد. به نظر می­آید بسیج عمومی در برابر این بحران دیر اتفاق افتاد و در ادامه هم این بسیج و حفظ آمادگی مردم نشیب و فراز داشته است.

عضو شورای راهبردی شبکه کمک گفت: به نظر می­آید بعد از عید یک دوره فروکش آگاهی­دهی داشتیم و سیگنالهایی به مردم داده شد که نشان می­داد پیک بیماری رد شده و وضعیت رو به آرامش است که به نظر می­رسید این سیگنالها درست نبودند و حداقل متخصصان عرصه سلامت و کسانی که این ویروس را می­شناسند و می­دانند چگونه عمل می­کند به ما می­گفتند نباید بحران را دست کم بگیریم. به نظر می­آید ما حساسیت جامعه را پایین آوردیم و در جامعه­ای که فنر روانی آن در دوره اول کرونا جمع شده بود و خستگی در آن انباشت شده بود خیلی زود این فنر رها شد. بلافاصله سفرها شروع شد و استان سفید و قرمز پیدا شد. البته ما می­فهمیم مردم قرار است با کرونا زندگی کنند اما اگر به این عبارت دقت کنیم مردم قرار است با کرونا زندگی کنند نه این که بمیرند، یعنی ما باید یاد بگیریم تمام تدابیر امنیتی را در برابر اپیدمی رعایت کنیم و در عین حال به چرخیدن چرخ اقتصاد بیندیشیم. ولی متاسفانه وقتی در ریز اجرای پروتکل­ها دقت می­کنیم می­بینیم اینگونه نیست.

وی افزود: از دیگر چالش­های ما دادن سیگنالهای موازی و متضاد به مردم بود. برخی مسئولان ما از ضرورت عادی­سازی شرایط و کسب و کار می­گفتند و برخی مسئولان که در صف مقدم سلامت بودند عنوان می­کردند هنوز برای برگشتن به زندگی عادی زود است و باید پروتکلها را جدی گرفت. سیگنالهای متضاد در رفتارهای مردم هم دیده می­شود که غلط بود و هنوز هم ما انتظار داریم سیگنالهای واحدی از مسئولان در خطاب به مردم و هدایت آنها بشنویم. علاوه بر این عدم نظارت دقیق در اجرای پروتکل­ها هم دیده می­شود. در کشورهای ظاهرا دموکراتیک دنیا که دولت کمتر در زندگی مردم مداخله می­کند نیروهای امنیتی بسیار جدی وارد عرصه مبارزه با کرونا شدند تا جایی که در کشورهای اروپای شرقی برای عدم اجرای پروتکلها جریمه­های سنگین در نظر گرفته شده است و ضابطین قانون به طور جدی در صحنه هستند. در حالی که در جامعه ما در جاهایی که احتیاج به حضور ضابطین و نیروی انتظامی نیست حضور آنها دیده می­شود و در موردی مانند بحران کرونا که باید به شکل قاطع حاضر باشند و تذکر بدهند حضور آنها را نمی­بینیم.

وی افزود: ما نه تنها در دامن­گیری بلکه در مدیریت کرونا نشیب و فراز داشتیم. بی­شک ما از نظر اقتصادی شرایطی عادی نداریم و جامعه ما باید فعالیت کند اما حتی در این شرایط غیرعادی که لازم است مردم به عرصه­های کسب و کار برگردند امکان این وجود داشت که با نظارت، آموزش و سازماندهی به گونه­ای رفتار کنیم که جامعه به منافع اقتصادی برسد و سلامت آن نیز حفظ شود.

حسین در قلب ملت است اما قلبی که طپنده باشد

فیروزه صابر دبیر اجرایی شورای راهبردی شبکه کمک نیز در زمینه 5 نامه­ای که این شبکه به رئیس جمهور و ستاد ملی مقابله با کرونا نوشته است عنوان کرد: ما از همان ابتدا که درباره شیوع بیماری کرونا آگاه شدیم موضوع تشکیل ستاد ملی مبارزه با کرونا را در نامه اول مطرح کردیم. در جمع مسئولان فعال شدن رسانه ملی و اطلاع­رسانی شفاف را مطرح کردیم. تعطیلی اجتماعات، دانشگاهها و مراکز، موضوع معیشت و اولویت پیشگیری بر درمان را نیز مطرح کردیم. جلساتی نیز با مسئولان و سخنگوی دولت داشتیم. حتی در جلسه­ای که مربوط به چالشهای سازمانهای غیر دولتی بود موضوع را با رئیس جمهور در میان گذاشتیم. هیچ گاه پاسخ مکتوبی به نامه­های شبکه کمک داده نشد اما در همین جلسات بود که بعضی از موارد ذکر شده در نامه­ها بررسی و عنوان شد قابل اجرا هستند یا نیستند.

وی افزود: مسئولیتی که ما به عنوان سازمانهای غیر دولتی داریم ایجاب می­کند که به دلیل نقش نظارتی، دیده­بانی و آگاهی­بخشی به مردم حتی اگر پاسخی هم نگیریم اطلاع­رسانی کنیم و مطالبات خود را مطرح نماییم. به همین دلیل ما در نامه پنجم خود به طور مشخص آیتم­هایی را مطرح کردیم از جمله نگرانی از معیشت مردم یا سرگردانی بین نان و جان. موضوع بعدی نظارت بر پروتکلهای بهداشتی بود که ما معتقدیم این امر باید در سطح مدیریت محلی انجام شود. همچنین ما موضوع ساماندهی کار نیمه حضوری در بخش دولتی و خصوصی را لااقل تا 6 ماه مطرح کردیم که این امر باید با امکان سنجی برقراری کار از راه دور بررسی شود و لازمه آن قطع فیلترینگ اینترنت و افزایش پهنای باند است، مسئله بعدی اقلام بهداشتی و کمک هزینه برای اقشار آسیب­پذیر بود که برخی از آنها از قبل آسیب­پذیر بودند و برخی با وجود شرایط کنونی آسیب­پذیر شده­اند. در این زمینه پیشنهاد ما به دولت ارائه کمک هزینه یک ساله به طور مداوم و مرتب به این بخش است. موضوع بعدی تناقض جدی در اطلاع­رسانی در زمینه مبتلایان و تلفات ناشی از بیماری است که تشکیک ایجاد می­کند در حالی که حق مردم دریافت اطلاعات شفاف و شنیدن صدای واحد از دولت و به خصوص شخص رئیس جمهور-به عنوان رئیس ستاد مقابله با کرونا- است. مورد بعدی استفاده از ظرفیت شبکه­های تخصصی و سازمانهای غیر دولتی، تشکلهای صنفی و نگاه کارشناسان و صاحب نظران است که کمرنگ است و باید در ستاد مدیریت بحران نظر کارشناسی سیستم سلامت مطرح شود. تشکلها و سازمانهای مردم نهاد که در بحرانها فعال هستند به خصوص به خاطر اعتماد جامعه به آنها می­توانند به عنوان رسالتی ملی نقش موثرتری ایفا کنند و بخشی از آسیب­ها را کاهش دهند.

خانم صابر افزود: بعد از بیانیه پنجم شبکه کمک، ما متوجه شدیم مجمع انجمن­های گروه پزشکی کشور هم نامه­ای به رئیس جمهور نوشته­اند و هشدارهای نگران کننده­ای داده­اند که با روند حاضر اگر پروتکل­ها رعایت نشود در سه ماه آینده مرگ و میرها از بیش از 200 مورد به 1600 مورد مرگ خواهد رسید. آنها با اشاره به خستگی کادر پزشکی و محدودیت منابع خواهان ممنوع شدن اجتماعات شدند که شبکه کمک نیز همگام و همنوا با صدای جامعه پزشکی کمپین نه به اجتماعات را مطرح کرد. این کمپین با دو محور مسئولیت دولت و اراده ملت مطرح شد.

دبیر شورای راهبردی شبکه کمک افزود: ما به نظر کارشناسان هم توجه داشتیم از جمله نظرات خانم مینو محرز که عضو کمیته علمی ستاد مبارزه با کرونا هستند در مصاحبه اخیر خود مطرح کردند این ویروس جهش یافته است و می­تواند افراد بیشتری را مبتلا کند. توجه ما به تناقضات موجود در بیانات مسئولان نیز جلب شد. از طرفی دکتر زالی که فرمانده ستاد عملیات تهران هستند عنوان کردند اجتماعات ده نفر به بالا ممنوع است و از طرفی رئیس جمهور اعلام کردند می­توانیم عزاداری را برگزار کنیم و به جای هزار نفر در حسینیه­ها صد نفر باشند که این 100 با آن 10 در تناقض است. 4 مردادماه نیز ایشان عنوان کردند عزاداری امام حسین همه جا باید برگزار شود چه در شهر و چه در روستا و چه در جایی که سفید است و چه در جایی که قرمز است. این بیانات از طرف مقامی که مسئولیت ستاد ملی و سلامت جامعه را دارد نباید مطرح شود، به ویژه این که این عبارات با عبارات سایر مسئولان ستاد ملی مبارزه با کرونا در تناقض است و در نتیجه مردم دچار سرگردانی می­شوند و بی­اعتمادی بیشتر و بیشتر می­شود.

صابر افزود: جامعه ما جامعه­ای مذهبی است و سنت محرم و صفر همیشه جاری بوده است اما با شرایط موجود اصل بر سلامت است. ما این را خوب می­فهمیم که حسین در قلب ملت است اما قلبی که طپنده باشد، قلبی با ضربان و با جان، و اگر این موضوع را مدیران مسئول بحران نبینند به سمت آمار اسف­بارتری می­رویم. این امر مسئولیت و پاسخ جدی دولت را می­طبد.

پیام واحد کارشناسان سلامت به جامعه بشری: قطع زنجیره انتقال!

سهیل معینی مدیر انجمن باور درباره تجمعات مربوط به بازگشایی مدارس و دانشگاهها و مراسم مذهبی پیش­رو نیز عنوان کرد: متخصصان فن و کارشناسان سلامت در همه جای دنیا به جامعه بشری پیغام واحدی می­دهند و آن این است که ویروس کرونا تا زمان کشف واکسن به جهت مصونیت و کشف دارو برای درمان فقط در صورت قطع زنجیره انتقال قابل کنترل و مهار است. وقتی پیام واحد این است همه دستورالعمل­ها به سمت قطع زنجیره انتقال بیماری می­رود. نیاز جامعه ما تفوق خردگرایی و بر این اساس آن جسارت در مدیریت است. ما احتیاج داریم در اتخاذ تصمیم­ و دادن پیام به جامعه جسور باشیم.

وی گفت: همه ایرانی­ها چه موافق و چه مخالف، چه مذهبی و چه غیرمذهبی می­دانند که چقدر ایام محرم و صفر برای جامعه مهم است و در قلب مردم ما ریشه دارد اما مدیران ما باید جسارت داشته باشند که قائل به جدا کردن اصل پیام عاشورا و عزاداری محرم از پوسته و ظواهر آن باشند. در 1400 سال گذشته عزاداری محرم برپا بوده اما شکل خود را متناسب با رشد جامعه عوض کرده در حالی که اصل پیام آن توسط مردم حفظ شده است. امسال برای خرد جمعی و مدیران ما اولویت اول حفظ سلامت پیروان امام حسین است. اگر این اولویت در دستور کار آنهاست باید عزاداری با حفظ سلامت مردم برگزار شود.

معینی خاطرنشان کرد: قرار نیست عزاداری قطع شود اما قرار است شکل عزاداری عوض شود. مردم ما مردم باهوش و خردمندی هستند که می­توانند شکل عزاداری را با توجه به سلامت خود تغییر دهند. بی­شک شکل سنتی عزاداری، و حضور جمعی در هیات­ها شور دیگری به عزاداری امام حسین می­دهد اما امسال خط قرمزی به نام سلامت جامعه وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. ما می­توانیم در عزاداری­های خود مدیریت هوشمندی اعمال کنیم و با استفاده از رسانه ملی مداحان بزرگ را به شبکه­های ملی بیاوریم تا آنها عزاداری کنند و مردم با آنها همنواع شوند. حتی می­توان با تشخیص متخصصان سلامت از عزاداری­های کم تعداد در محیط باز بهره­مند شویم.

وی افزود: تردیدی نیست که مدیران جامعه باید به مردم پیام درست بدهند. نباید دو سیگنال افراط و تفریط که شامل قطع عزاداری یا برگزاری همه جانبه آن است داده شود. ما می­توانیم عزاداری خود را با شکلی خردمندانه برگزار کنیم تا سنت محرم و صفر با شکلی جدید، جهت تطبیق با شرایط حاضر و حفظ سلامت مردم حفظ شود. دوستانی هستند که از برگزاری عزاداری­ها با شکل سابق خود و با رعایت پروتکل­های سلامت صحبت می­کنند اما لازم است همین دوستان به این سوال فکر کنند که در چند ماه گذشته در کدام یک از اجتماعات ما پروتکل­ها رعایت شده است؟

معینی درباره راه­اندازی کسب و کارها نیز خاطرنشان کرد: قبل از شیوع کرونا در کشور آلمان 12 درصد کارها به شکل دورکاری انجام می­شد که در دوران کرونا دورکاری به 25 درصد ارتقا یافت و وزارت کار آلمان به این نتیجه رسید که بعد از کرونا هم سیستم دورکاری را با ابعاد گسترده انجام دهد چرا که این روند دستاوردهای زیادی برای جامعه دارد و هزینه­ها را کاهش می­دهد. چرا ما از این فرصت استفاده نکنیم؟ ما می­توانیم به بسیاری کارها اولویت دورکاری بدهیم. قرار نیست در ادارات بسته شود اما قرار هست از اشکال نوین انجام کار بهره­مند گردیم تا بحران کار مهار شود. ما از مسئولان و مردم خود این نوع هوشمندی را می­خواهیم.

وی افزود: بدون تعامل دولت و مردم منافع ملی شکل نمی­گیرد همانگونه که از دولت مدیریت صحیح و پیام درست را توقع داریم از مردم نیز انتظار داریم که پروتکل­ها را رعایت کنند. اگر مردم پروتکل­ها را رعایت نکنند نمی­توان از مسئولان انتظار زیادی داشت چرا که فرهنگ مسئولان جامعه از فرهنگ مردم همان جامعه تبعیت می­کند. خطاب شبکه کمک و گروههای اجتماعی به خود مردم هم هست، ما در قبال هم مسئولیم و باید رفتارهای اجتماعی متعهدانه­ای داشته باشم. بدون تبعیت از خرد، همگرایی اجتماعی تحت این خرد، و رعایت ضوابط بهداشتی نمی­توانیم از این بحران بدون تلفات سنگین و آسیب جدی بیرون بیاییم.

در بحرانها گروههای آسیب­پذیر بیشتر در معرض آسیب قرار می­گیرند

سهیل معینی عضو شورای راهبردی شبکه کمک در زمینه نیاز گروههای خاص از جمله نابینایان و کم بینایان در بحران کرونا نیز گفت: همیشه در بحرانها گروههای آسیب­پذیر بیشتر در معرض آسیب قرار می­گیرند البته امروزه دانش انسان در شاخه­های مختلف به حدی رشد کرده که همین گزاره طبیعی بودن آسیب در گروههای آسیب­پذیر به دانشی تبدیل شده و از دل آن دستورالعمل­ها و پروتکل­ها و رویکردهایی بیرون آمده که دولتها و مدیران کلان کشورها و سازمانهای فعال اجتماعی را ملزم می­کند در آغاز بحران به این گروهها توجه کنند و در تدابیر خود آنها را هم لحاظ کنند. خوشبختانه در آغاز بحران کرونا این توجه شکل گرفت از جمله سازمانهای مدنی بلافاصله به فکر افتادند که ببیند در سایر جاهای دنیا چه اتفاقی می­افتد، تجارب جهانی در این زمینه چیست و بر اساس نیازسنجی میدانی و دانش حاصل از آن تصمیم گرفتند اولین تماس­ها را برای برنامه­ریزی با مسئولان بگیرند.

معینی افزود: یکی از اشکال ابتدایی مداخله در بحران اطلاع­رسانی شفاف در زمینه پروتکلها و چگونگی مهار بحران است که در این زمینه برای گروههای مختلف اقدام کردیم، از جمله در زمینه نابینایان از طریق روزنامه ایران سفید بخش­های ثابت آموزشی در نظر گرفتیم. با مسئولان درباره چگونگی کمک به گروههای آسیب­پذیر از جمله معلولان در دوران کرونا به گفتگو نشستیم تا ضریب ایمنی و بهداشت مراکز نگهداری معلولان و سالمندان را بیشتر کنیم.

وی افزود: نامه­هایی به دولت ارسال شد از جمله در زمینه اولویت دورکاری افراد معلول که پس از ورود به عمق بحران و مطرح شدن ضرورت حفظ کسب و کارها نیز درخواست تخصیص بخشی از بودجه حفظ کسب و کارها به افراد معلول را مطرح کردیم چرا که پیدا کردن شغل برای این افراد دشوارتر است. با همکاری که بین شبکه کمک و یونیسف با واسطه­گری وزارت تعاون شکل گرفت و با کمک شبکه چاوش که در درون شبکه کمک است اقلام بهداشتی در بین 2هزار خانواده نابینا دراستانهای مختلف تقسیم شد. در این مدت تماس مداوم با مسئولان برای توجه و پوشش معلولان در دوران بحران صورت گرفت.

مدیر شبکه چاوش تصریح کرد: وقتی بحث آموزش از راه دور شکل گرفت تماس­هایی با نهادهای آموزشی داشتیم از جمله طی تماس­هایی از صدا و سیما خواستیم در برنامه­های آموزشی که برای دانش آموزان در نظر گرفته شرایط ویژه نابینایان و ناشنوان را لحاظ کند. بحث دسترس­پذیر شدن نرم افزار شاد هم پیگیری شد و پیش­بینی شد نرم­افرارهای مشابهی به موازات آن با توجه به شرایط ناشنوایان و نابینایان طراحی شود. با توجه به چشم­انداز سال آینده که به نظر می­آید سال تحصیلی در قالب فضای مجازی خواهد بود تامین تبلیت و گوشی برای دانش آموزان دارای معلولیت در اولویت قرار گرفت و از دولت خواستیم در بسته­های حمایتی خود به این اقلام توجه کند. با شورای شهر تهران نیز نامه­نگاری­هایی در زمینه تسهیلات یارانه­ای تردد معلولان با تاکسی­های اینترنتی آغاز شد.

نه به تجمعات!

در بخش پایانی این نشست فیروزه صابر عنوان کرد: پیام ما نه به تجمعات است که 150 شبکه و تشکل کشور همصدا با جامعه پزشکی کشور روی آن تاکید دارند. انتظار ما از دولت این است که به عنوان مدیر ارشد مدیریت بحران به دغدغه کارشناسان سلامت توجه کند. ما به عنوان سازمانهای غیر دولتی تلاش داریم پیام نه به تجمعات را ترویج کنیم و ضمن این که دولت را مسئول اصلی مدیریت بحران می­دانیم از خود مردم هم می­خواهیم اراده خود را برای «نه گفتن به اجتماعات» جاری کنند. دولت باید جان و سلامت مردم را جدی بگیرد.در جامعه ما به اندازه کافی آسیب و چالش جهت رسیدگی وجود دارد و اگر دولت بحران کرونا را جدی نگیرد اقشار آسیب­پذیر آسیب پذیرتر می­شوند و مسئولیت دولت جدی­تر می­شود. از مردم هم می­خواهیم شرایط را جدی بگیرند.

سهیل معینی نیز در بخش پایانی سخنان خود تاکید کرد: همه مردم از جمله دولت باید مدیریت واحدی را اعمال کنند و بدانند که با توجه به شرایط اقتصادی کشور ضرورت وحدت رویه بیشتر است. این ویروس با کسی تعارف ندارد و اگر نتوانیم جلوتر از آن عمل کنیم آثار آن دامن­گیر همه مردم و بیش از همه اقشار آسیب­پذیر خواهد بود. بحران حاضر با خرد و وحدت رویه و عملکرد درست قابل کنترل خواهد بود.

لازم به ذکر است شبکه کمک تا این لحظه، متشکل از این شبکه‌ها و سازمانهای مردم‌نهاد ملی از جمله شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه، شبکه تشکل‌های محیط زیست و منابع طبیعی کشور، شبکه سمن‌های میراثی استان تهران، شبکه یاری کودکان کار، شورای هماهنگی همایشهای سازمانهای غیردولتی، شورای هماهنگی سازمانهای غیردولتی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، گروه کاری سازمان های غیردولتی حامی گردشگری و توسعه پایدار، خانه صنعت و معدن و تجارت ایران، شبکه تشکل‌های مردمی حوزه سرطان، شبکه حامیان جامعه مدنی (حجم)، شبکه ملی سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه اعتیاد، شبکه تشکلهای نابینایان و کم‌بینایان (چاووش) ، شبکه ملی توانبخشی، انجمن اتیسم ایران، کانون هموفیلی ایران، موسسه توانمندسازی فرهیخته، انجمن یاران دانش و مهر، جمعیت امداد دانشجویی امام علی، موسسه خیریه نیک‌گامان جمشید، انجمن دنیای سالم، بنیاد خیریه رشد، انجمن احیاء ارزشها و مجتمع اموزشی نیکوکاری رعد است.

انتهای پیام