بالگرد سقوط کرده رادار دید در شب داشت؟

در پی اعلام خبر سقوط بالگرد اورژانس استان فارس در هنگام ماموریت شبانه، یکی از کارشناسان اورژانس کشور یادداشت مهمی را در اختیار انصاف نیوز قرار داده است که با توجه به درخواست او بدون درج نام نویسنده، در پی می آید:

با آگاهی از خبر فوت ۹ نفر از هموطنان و همکارانم در سانحه ی سقوط بالگرد اورژانس فارس در حین ماموریت شبانه، به شدت متاثر شدم. پس از اینکه از چند و چون ماجرا به واسطه ی اخبار سایت های مختلف و دوستان و آشنایان مطلع شدم، غم و اندوهم تبدیل به عصبانیت و بغضی شد که مرا مجبور به تحریر این چند سطر کرد.

اصولا الزام به انجام ماموریت هوایی اورژانس ۱۱۵ توجیهات و ملزومات خاص خود را دارد. مسلما اولین اين ملزومات در اختیار داشتن بالگردهای مخصوص و تجهیز شده ای است که صرفا برای انتقال مصدومان ساخته شده اند. آنچه در این باره مسلم است قراردادهای اورژانس با نیروهای نظامی مانند سپاه و ارتش برای اجاره و در اختیار قرار دادن بالگردهای نظامی در انجام ماموریت های اورژانس ۱۱۵ است. اینکه این بالگردها چقدر فرسوده اند و احتمال ایجاد نقص فنی در آنها چقدر است همیشه جای سوال خواهد بود.

متاسفانه تا زمانی که از قضا با تکیه بر دانش فنی امثال آقای احمدی نژاد که می فرمود «دانش آموز سروستانی در آشپزخانه خود به تکنولوژی هسته ای دست پیدا کرده است»، درجا بزنیم وضع همین گونه است. من به سهم خود همیشه برایم سوال است كه آن دانش فنی که چشم جهانیان را خیره کرده است در زمان بروز اینگونه حوادث، چرا می رود دنبال قایم باشک بازی؟!

آری نکته اینکه، انجام ماموریت اورژانس هوایی نیاز به بالگرد ویژه و مخصوص خود دارد که برخی ارگان ها در همین استان فارس از آن بهره می برند. مانند بالگرد بی ال پی ۴۱۲ که مجهز به دید در شب است و در اختیار هلال احمر است. آیا بالگرد سقوط کرده رادار دید در شب داشته است؟

استفاده از امداد هوایی بایستی در موارد کاملا خاص و با توجیهات کامل پزشکی و جغرافیایی انجام شود نه صرفا به درخواست مبدا دچار حادثه! در این حادثه در خنج، برای یک بیمار که از ناحیه ی صورت دچار آسیب شدید با گلوله ی تفنگ بوده است درخواست بالگرد می شود در حالی که مدت زمان رفت و برگشت از شیراز به خنج و از خنج به شیراز با بالگرد ۳ ساعت طول می کشد و از سوی دیگر بر اساس مسافت موجود مدت زمان حرکت زمینی آمبولانس به مقصد بیمارستان های مجهز و دانشگاهی جهرم یک ساعت و نیم است.

متاسفانه ظاهر وحشتناک و گول زننده ی بیمار که نیاز به حمایت از راه هوایی و مراقبت از دست رفتن مایعات و خون بدن دارد، منجر به درخواست اورژانس هوایی می شود.
در هر حال تا زمانی که امکان انتقال زمینی مصدوم وجود دارد، انتقال هوایی مصدوم توجیه ناپذیر است. با این تفاسیر، این انتقال هوایی توجیهات منطقی مورد لزوم را نداشته است.

نکته ی مغفول مانده مانند همیشه، نبود زیرساخت های لازم در این زمینه است. توجه کنیم که اورژانس هوایی در کشور ما چیزی شبیه شوهای نوروزی است! صرفا جهت سرگرمی! نه نیروی آموزش دیده در این زمینه! نه بالگرد ویژه! نه پزشک دوره دیده! نه دستورالعمل های ویژه برای اعزام!

گر چه علت اصلی سقوط همچنان در هاله ای از ابهام است اما اکثر خبرگزاری ها خبر از برخورد بالگرد مورد نظر با دکل مخابراتی، دکل صدا و سیما یا کابل برق فشار قوی داده اند که در صورت اصلی مساله تفاوتی ایجاد نمی کند، چرا که همگی حاکی از دو حالت ممکن است یا بالگرد دید مناسبی نداشته است یا بالگرد دچار نقص فنی شده است. پس در این میان باید یک ارگان مسووليت اشتباه خود را بپذیرد. ارگان نظامی باید رسما اعلام کند آیا این بالگرد مجهز به امکانات دید در شب بوده است یا خیر؟ و اگر نبوده است، دستور پرواز در شب چنین بالگردهایی آیا راسا از دانشگاه علوم پزشکی شیراز صادر می شود یا خیر؟

مطمئن هستم فردا داد وزارت بهداشت درخواهد آمد که چرا تخریب می کنید چرا اجر پرسنل را زایل می کنید، متهم به لجن پراکنی می شویم. اما انسان عقل و منطق دارد و علاج واقعه را باید قبل از وقوع کرد. این موضوع غوغاسالاری بر سر ۳ عدد بخیه زده نشده، نیست. مساله ی جان از دست رفته ی ۶ انسان است. شک ندارم که اگر در کشور دیگری این اتفاق پیش آمده بود، زمین و زمان به هم دوخته می شد و همه ى مسوولين دخیل در موضوع بدون بهانه تراشی و چسبیدن به پست و مقام خود، با عذرخواهی از سمت خود استعفا می دادند. هنوز مساله ی غرق شدن کشتی در کره جنوبی و پیامدهای آن را در ذهن داریم.

نکته ی جالبی که در دو پیام تسلیت رییس دانشگاه علوم پزشکی شیراز و معاونت درمان ایشان وجود دارد، اعلام آگاهی پرسنل فوت شده از خطرات پرواز در شب و رضایت آن ها به قبول این خطر است، موضوعی که کذب محض است. آری در یک نگاه کلی زندگی پر از خطر است؛ حتی پیاده روی، اما اینکه یک وسیله ی انتقال مصدوم امنیت لازم را نداشته باشد قابل توجیه نیست. سوال بنده این است که آیا بدو حرکت از پرسنل اورژانس پرسیده اند که احتمال اینکه سقوط کنیم وجود دارد، می خواهی بیایی یا نه؟

جناب آقای دکتر صابری نیا رییس اورژانس کشور نیز در شیراز حضور پیدا کرده اند و به موضوع رسیدگی کرده اند اما یکی از جملات ایشان، بنده ی نوعی را بسیار آزار داد؛ فرموده اند «در اورژانس هوایی با توجه به پیش بینی اینگونه خطرات، سرنشینان بالگرد از لحظه پرواز خود را به خدا می سپارند».

آری جناب دکتر صابری نیا! ما پرسنل اورژانس همیشه خود را به خدا می سپاریم. اما خداوند هم می فرماید در حفظ جان خود کوشا باشید. خداوند به ما عقل داده که سوار وسیله ی نقلیه ی ناامن نشویم! و به مدیران نیز عقل و فهم داده که وسیله و امنیت پرسنل خود را مهیا کنند و دست از کارهای تبلیغاتی بردارند.

خیلی ناراحتم، بغض امانم نمی دهد، دو تن از بهترین همکارانم را از دست داده ام. ۵ نفر از نیرو های خدمه از بین رفته اند. مصدوم نه تنها نجات نیافته که با همراه خود کشته شده است. جواب گریه ی همسر و فرزند و خانواده ی ایشان را چه کسب قرار است بدهد! آری بابا رفته پیش خدا!

انتهای پیام