کتاب تعجببرانگیز ری شهری
سیدمحمد علی ابطحی یادداشتی از خود که در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ در وبلاگش منتشر شده بود را در کانال تلگرامیاش بازنشر کرده است که در ادامه میخوانید:
در این هفته کتاب خاطرههای آقای محمدی ری شهری دادستان سابق و کاندیدای ریاستجمهوری دوره ششم را خواندم. کتاب تعجب برانگیزی است.
در جائی از این کتاب مینویسد: یکی از اساتید مدرسه ی عالی شهید مطهری این حادثه را از طریق رویا پیشگوئی کرده بود و راه پیشگیری از آن را نیز گفته بود. من جریان این رویا را شنیده بودم، در تاریخ ۱۳۷۹/۰۸/۱۴ در جلسه ی مجمع تشخیص مصلحت نظام آیت الله امامی کاشانی در کنارم نشسته بود. از ایشان خواستم که آن را برایم بنویسد.
تا اینجا آقای ری شهری خواسته مستند بودن ماجرا را ثابت کند! بعد از قول آقای امامی کاشانی آورده است که مرحوم آقای رفسنجانی از اساتید مدرسه عالی شهید مطهری در روزهای آخر سال ۱۳۵۹ خود یا از قول بچههایش (که ظاهراً منظور همسرشان بوده است!!) برای آقای امامی کاشانی نقل کرده است که ایشان و آقای مهدوی کنی و آقای دکتر بهشتی ترور و یا شهید خواهید شد! اگر نماز امام زمان را بخوانید از این حادثه جلوگیری میشود. هفته بعد هم آمده بودند و دوباره خواب دیده بودند.
آقای امامی کاشانی و مهدوی کنی نماز را خوانده بودند ولی وقتی به آقای بهشتی زنگ میزنند که آیا نماز را خوانده اید یا نه، آقای بهشتی میگوید جناب آقای امامی، از صبح که از خواب بیدار میشویم تا آخر شب که میخوابیم همه ی کارهایمان برای امام زمان (ع) است.
بعد اضافه میکنند که آقای مهدوی کنی قرار بوده در جلسهای که منجر به شهادت آقای رجائی و باهنر شد شرکت کنند که سردرد گرفتهاند و دیر به جلسه رسیدهاند و نیز خود آقای امامی کاشانی ماجرای ترور ناکام خود را میگوید که قبل از عمل لو رفته است. این دو نفر به برکت آن نماز زندهاند و بندهی خدا آقای دکتر بهشتی که آن نماز را نخوانده، ترور شده است.
حالا فهمیدید چرا گفتم کتاب تعجب برانگیزی!
این منطق آقای ریشهری که در کتاب خاطرات سیاسی خود آنرا نقل میکند، چقدر به جو عوامزدگی در کشور دامن میزند.
اگر این بنای آقای ریشهری در حوزهی سیاست درست باشد میدانید چقدر سؤالهای بی پاسخ در اذهان خواهد آمد؟ لابد ایشان برای پاسخ آن سوالات فکری کردهاند.
انتهای پیام
کتاب خاطرات ایشان پر از چرندیات است. دائم به خواب و رؤیا استناد می کند و حال آنکه خواب و رؤیا برای خود فرد هم حجت نیست، چه برسد به دیگران. به شدت خاطرات عوام فریبانه و مکارانه ای دارد.