از روستای ابوالفضل تا لواسان و گردنۀ حیران

کامبیز نوروزی، حقوقدان در یادداشتی تلگرامی با عنوان « از روستای ابوالفضل تا لواسان و گردنۀ حیران» نوشت:

آنطور که گفته اند اهالی روستای ابوالفضل مالک زمین ها نیستند و ساخت و ساز آنها غیر قانونی است. اهالی از 30 سال پیش اینجا ساکنند. می گویند مالک زمین ها بنیاد مستضعفان است. از چگونگی مالکیت ینیاد بر این رمین ها اطلاعی نداریم. آیا این اراضی متعلق به کسی بوده و براثر مصادره به مالکیت بنیاد درآمده است؟ آیا اراضی از منابع طبیعی بوده و بنیاد با تدابیری آن را تملک کرده است؟ و…

حالا بنیاد مستضعفان به یاد مالکیتش افتاده است. قرار است 300 خانوار این منطقه از آنجا اخراج شوند، خانه هایشان تخریب شود و زمین ها به تصرف بنیاد داده شود. کار به آنجا کشیده است که برای اجرای حکم درگیری هایی هم بین نیروی انتظامی و اهالی ایجاد شده است. منطقه ای که ساکنان آن از اقشار حاشیه ای و فرودست اند. نه اتکایی به هیچ یک از ساختارهای قدرت دارند و نه ثروتی در چنته دارند که به لطف آن حرف و خواستۀ خود را پیش ببرند. آدمهایی فراموش شده که حالا مختصر زندگی خود را، که چیزی در حد سرپناهی برای زنده ماندن بیشتر نیست، در معرض نابودی می بینند.

اما به فرض آنکه تصرف این زمینها توسط ساکنین قانونی نباشد، اینها تنها زمینهایی نیستند که در این مملکت به شکل غیر قانونی تصرف شده یا به به شکل غیرقانونی در آنها ساخت و ساز شده است؟

حدود سه دهه است که منطقه هایی مانند لواسان، دماوند، کوه‌های سولقان، کلاردشت، دره های مجاور گردنۀ حیران، اراضی جنگلی مازندران و گیلان، نهارخوران گرگان و بسیاری دیگر از مناطق کشور دستخوش تاراجی بی امانند. صاحبان ثروت و نزدیکان به انواع کانونهای قدرت کشوری و محلی اراضی وسیعی از این مناطق را زیر ساخت و سازهایی برده اند که نه برای زندگی مستمر بلکه برای زندگی تفریحی اختصاص دارند. خیلی از این اراضی، جزء منابع طبیعی بودند. مثل کلاردشت که از اواخر دهۀ 60 به تدریج معامله شد و حالا به یک منطقۀ ویلایی بزرگ بدل شده است. در تمام این اراضی ساخت و ساز ممنوع بوده. ولی ساخته اند. ساختمانهایی گران قیمت که در 52 هفتۀ سال فقط چند هفته میزبان مالکان اند.

بنیاد مستضعفان در اطلاعیه ای در مورد آنچه برسر روستای ابوالفضل می رود می گوید حکم قضایی برای جلوگیری از “سودجویی ” و “زمین خواری ” و جلوگیری از “ساخت و سازهای غیرمجاز” صادر شده است. بحثی نیست. باید جلوی زمین خواری وساخت و سازهای غیرمجاز گرفته شود. نکته اما آنجاست که چرا در بخش های وسیع دیگری از کشور کسی با زمین خواری و ساخت و سازهای غیرمجاز اقشار فرادستی کاری ندارد؟

زمین، زمین است.  چه مالک آن بنیاد مستضعفان باشد، چه هرجای دیگر و چه منابع طبیعی که از اموال عمومی است. فرقی بین زمینها نیست.

در موضوع اراضی روستای ابوالفضل تنها فرق را می توان در وضعیت متصرفین جستجو کرد. اهالی روستای ابوالفضل اقشاری حاشیه ای و فرودست اند که نه سخن آنها شنیده می شود، نه راه و بیراهی آنها را به مراکز قدرت وصل می کند و نه پولی در چنته دارند که کارشان را راه بیاندازد. اینها را می توان به نام اجرای قانون بی خانمان کرد. اما آنها که قدرتی دارند، زمینهای ملت را تصرف کردند، فروختند یا ساختمانهایی برای تفریح و تفرج ساختند در برابر قانون در مصونیت اند. کسی کارشان ندارد یا نمی تواند داشته باشد یا نمی خواهند کارشان داشته باشند.

وقتی تیغ قانون فقط به گردن اقشار فرودست کار می کند، دیگر چیزی از قانون نمی ماند.

انتهای پیام