دروازه‌بان‌های کرونایی
فرهاد‌تیمورزاده، طبیب‌عمومی و رسانه‌نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «دروازه‌بان‌های کرونایی» نوشت:
در سال ۱۹۳۷ در انگلستان یک مسابقه فوتبال بین تیم‌های چلسی و چارلتون به‌علت مِه غلیظ در دقیقه ۶۰ متوقف شد اما «سام بارترام» دروازه‌بان چارلتون ۱۵ دقیقه پس از توقف بازی همچنان درون دروازه بود! سام به‌علت شلوغی پشت دروازه‌اش صدای سوت داور را نشنیده بود. او با دست‌هایی گشاده و با حواس جمع در دروازه باقی‌مانده و با دقت به جلو نگاه می‌کرد تا به گمان خودش در برابر شوت‌های حریف غافلگیر نشود.
وقتی پانزده دقیقه بعد از پایان بازی پلیس ورزشگاه به او نزدیک شد و خبر لغو مسابقه را داد، سام بارترام با اندوهی عمیق گفت: چه #غم‌انگیز است که دوستانم مرا فراموش کردند در حالی که من داشتم از دروازه آنها #محافظت می‌کردم. در طول این مدت فکر می‌کردم که تیم ما در حال حمله است و به تیم رقیب مجال نزدیک شدن به دروازه‌ی ما را نداده است.
در میدان زندگی چه بسیار بازیکنانی هستند که از دروازه با غیرت و حمیت #محافظت کردند اما با مه‌آلود شدن شرایط در همان لحظه اول میدان را خالی کرده و آنان را تنها گذاشته‌ایم. گاهی حتی به سویشان سنگ پرتاب کرده‌ایم! گاهی سنگ‌اندازی به سویشان را تماشا کرده‌ایم!
در ۳-۲سال گذشته چه هجمه‌ها و دشنام‌ها نبود که ناجوانمردانه در فضای واقعی و مجازی و صدا و سیما به اکثریت پزشکان صورت نگرفت! بی‌تعارف قاطبه‌ی پزشکان در مؤدبانه‌ترین گویش، فراریان مالیاتی خطاب شدند.
امروز اما دولت همه‌جا را می‌تواند تعطیل کند اعم از ادارات، سازمان‌ها، ورزشگاه‌ها، سینماها، تئاترها، اماکن مذهبی، دادگاه‌ها و… حتی مردم برای سلامت خود و فرزندانشان تقاضای تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها را نیز با اصرار مطرح می‌کنند اما آیا کسی هست که تقاضای تعطیلی بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها را کند؟
پزشکان، پرستاران و کادر درمانی دروازه‌بان‌های بازی زندگی ما هستند. به ویژه اکنون درون دروازه ایستاده‌اند. در این روزها در نقطه‌ای ایستاده‌اند که ما با اکراه و اجبار به سویش می‌رویم. سلامت و جان خود را به کف گرفته‌اند. بپذیریم که با پزشکان بد کرده‌ایم. به آنان جفا کرده‌ایم. به همه‌ی ما نشانی غلط داده بودند. منابع مالی مملکت درجاهای دیگری به یغما می‌رفت اما انگشت اشاره را به سوی سربازان سلامت مردم گرفتند و فریب‌مان دادند.
حواسمان همیشه به دروازه‌بان‌های زندگی‌مان باشد.
انتهای پیام
