استراتژی توسعه؛ راه نجات ایران
بخشهایی از اظهارات سیدمصطفی تاجزاده در مصاحبه با عبدالله عبدی به نقل از کانال «فردای بهتر» در پی میآید:
«کره جنوبی با کره شمالی از نظر تاریخی، دینی، نژادی، فرهنگی، زبانی، جغرافیایی، و … یکی هستند. چرا یکی شده اقتصاد یازدهم دنیا، آن دیگری جزو ۱۰ کشور عقبافتاده اقتصادی است؟
علت اصلی ساختار سیاسی متفاوت این دو کشور است. یکی کره جنوبی شده که برای ما ناز میکند! دیگری کره شمالی است که ناز نمیکند، اما چیزی برای مبادله با ما ندارد.
ممکن است بگویند کره جنوبی و شمالی به دلیل گرایشهای غربی و شرقی حکومت خود اینگونه شدهاند. پس دو کشور کمونیستی را مثال میزنم. کره شمالی و چین از نظر ساختار سیاسی اختلاف ماهوی با هم ندارند. هر دو نظامی کمونیستی، تکحزبی و تکصدا هستند البته با تفاوتهای جزئی.
چرا چین اقتصاد دوم دنیا شده ولی کره شمالی ورشکسته اقتصادی است؟ چرا یکی پیشرفت میکند و دیگری عقب میماند؟
پرسش دیگر اینکه چرا چین قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، عقب افتاده بود ولی در ۴۰ سال اخیر، شاهد جهش اقتصادش آن هستیم؟
اقتصاد آن کشور آنقدر بزرگ و قوی شده است که آمریکا میگوید اشتباه کردیم که چین را به عضویت سازمان تجارت جهانی پذیرفتیم. آنها تازه متوجه شدهاند که چین بیش از ده برابر آمریکا از جهانیشدن سود برده و پیشرفت کرده است!
رهبری چین همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، تصمیم گرفت استراتژی خود را پیشرفت اقتصادی قرار دهد و دیپلماسی را در خدمت این هدف بهکار گیرد. در نتیجه با همه دنیا تنشزدایی کرد، بدون آنکه استقلال خود را از دست بدهد. رهبری چین هوشمندانه با آمریکا تنشزدایی کرد، و نه تنها مزدور آمریکا نشد، به عکس خطرناکترین رقیب آمریکا شد.
بیشترین مراودات اقتصادی چین با آمریکاست، در عین حال، بزرگترین رقیب ایالات متحده شده و بهزودی امریکا را پشت سر میگذارد و اقتصاد اول دنیا میشود.
تجربه موفق چین نشان داد که حتی در ساختار سیاسی بسته و تکصدا، اگر رهبری استراتژی کشور را توسعه اقتصادی قراردهد، آن کشور میتواند مانند چین به جهش اقتصادی دست یابد و رفاه مردم خود را تامین کند.
جمهوری اسلامی ایران نیز بعد از ۴۰ سال از پیروزی انقلاب، باید توسعه اقتصادی را ماستراتژی خود برگزیند. و اعلام کند هر که رئیسجمهور شود، باید توسعه را محور برنامه خود قرار دهد و دیپلماسی را در خدمت آن بگیرد، تا معیشت مردم سامان یابد و کشور به رشد اقتصادی درخور آن دست یابد.
اگر رهبری نظام راهبرد توسعه را برگزیند، اصلاحطلبان از آن حمایت خواهد کرد. رهبری باید به تحریم پایان دهد تا بیجهت سرمایههای ملی هدر نرود. نباید کشوری که نمیخواهد بمب اتم بسازد، هزینه بیدلیل بپردازد و تحریم نفتی و بانکی شود. رهبر باید مانع هر اقدامی شود که مردم را ناراضی و عصبانی میکند.»
انتهای پیام