خوزستانِ تهِ جدولی

عباس مدحجی، روزنامه‌نگار خوزستانی در یادداشتی با عنوان «خوزستانِ تهِ جدولی» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

حوزه بازرسی وزارت کشور در گزارشی، نتیجه ارزیابی عملکرد استانداری‌های کشور در شاخص‌های اختصاصی و عمومی را اعلام کرد و آنچه از جدول فوق برمی آید خوزستانِ تهِ جدولی‌ست.

در این ارزیابی رسمی، عملکرد استاندارای خوزستان از بین سی و یک استان ، رتبه سی و یکم را کسب کرد و این درحالی‌ست که در سال‌های گذشته مانورهای خبری زیادی برای اختصاص بیشترین بودجه به این استان برگزار شده بود. به عبارتی از بیشترین بودجه‌ی اختصاصی، کمترین رتبه‌ی عملکردی حاصل شد. کمترین عملکردی که به طور فاجعه آمیزی طبق شاخص‌های وزارت کشور “خوب” ارزیابی شده!

استانداری خوزستان با کسب ۱۵۳۷ امتیاز در سال ۹۸ از سقف ۲۰۰۰ امتیاز در بین استان‌های کشور، رتبه آخر را کسب کرد؛ این یعنی از میانگین کل کشور که ۱۷۳۰ امتیاز است باز دویست امتیاز کمتر. خوزستان در بخش تحقق اهداف هم زیر میانگین کشوری‌ست. درصد تحقق اهداف خوزستان ۷۶ گزارش شده و میانگین کشوری آن ۸۶% است. استان خوزستان از هزار امتیاز شاخصهای عمومی ۷۱۳ و از هزار امتیاز شاخص‌های اختصاصی ۸۲۴ امتیاز کسب کرده.

در لیست ۳۱ استان کشور شاید خوزستان به علل متفاوتی جنجالی‌ترین و پرحاشیه‌ترین استان باشد. استانی که نامش همواره و به خصوص در سال‌های اخیر با معضل، مشکل، بحران و حاشیه گره خورده و انصافا هرنوع بحرانی را تجربه کرده: ریزگردها، سیل، اعتراضات کارگری، انتقال آب و بی آبی، حملات تروریستی، عزل و نصب‌های بی در و پیکر و گسترده، خودکشی، فاضلاب، تخلفات مالی و فسادهای اداری‌، مهاجرت، نفوذ فرقه‌های معاند و ضاله، قومیت محوری، قرمز بودن در تمام مدت انتشار کرونا و… همه و همه دست به دست هم دادند تا خوزستان امروز به انتهای جدول عملکردی سقوط کند.

در کنار و شاید بالاتر از همه‍‌ی اینها زعامت چهارساله‌ی غلامرضا شریعتی و مجموعه‌ی تحت نظرش بر استانداری خوزستان خودنمایی می‌کند. مردی که ردپایش در اظهارات جنجالی، در دادگاهای متهمان مالی هفت تپه، در انتصابات روابطی، در ضمانت متهمان مالی، در نقد شدید نمایندگان تهران در بازدید از خوزستان و غیزانیه، در منبر یکی از خطبای مهم کشور، در انتقادات گسترده موافقان و مخالفان و اخیرا هم در همین گزارش عملکردی دیده می‌شود.

همین لیست منتشر شده در مشتی نمونه خروار نشان می‌دهد خوزستان از استان‌های کمتر برخورداری نظیر سیستان و بلوچستان یا خراسان‌های شمالی و جنوبی و ایلام هم خیلی ضعیفتر عمل کرده و اصولا به نظر می‌رسد در حالی که همه استان‌ها با تمام قوا تلاش می‌کردند با بهبود عملکرد به صدر جدول صعود کنند، استان خوزستان با تمام امکاناتش برای رسیدن به انتهای جدول تلاش می‌کرده، تلاشی که در آن موفق هم بوده.

این گزارش که احتمالا از جهت وضعیت کلی کشور و شرایط استراتژیک خوزستان خیلی هم خوشبینانه تهیه شده نشان می‌دهد انتقادات از مجموعه مدیریتی استان پُربیراه هم نبوده و آیینه‌ای ست جلوی رسانه‌های که بدون وجدان کاری سعی در گلستان نشان دادن خوزستان داشتند.

البته که خوزستان از مجموعه آسیب‌های دیگری هم رنج می‌برد و نقش ضعف نمایندگان این استان در سیاست‌های کلان راهبردی، موقعیت شناسی و دید بلند مدت و توسعه‌ی استانی و چیرگی نگاه شخصی بر نگاه ملی و… خصوصا در دوره‌های اخیر مجلس و پررنگ شدن نقش پدرخوانده‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. فی الحال اگرچه نمی‌توان یک عامل را برای این همه ستم رواشده به خوزستان معرفی کرد اما به ضرس قاطع می‌توان “مردم” را به عنوان تنها ستمکش این استان طلایی دانست.

مردمی که پری روز آب نداشتند، دیروز سیل بردتشان، امروز درگیر کرونا هستند، فردا از زور ریزگرد توان تنفس ندارند، پسفردا حقوق کارگرانشان پرداخت نمی‌شود و روز دیگر این چرخه تکرار می‎شود. مردمی که روی بهترین،  مهمترین و طلایی ترین منابع طبیعی و موقعیت‌های راهبردی زندگی می‎کنند، هشت سال سپر بلای کشور بودند و امروز این چنین نابخردانه قدر می‌بینند. به تمام دلسوزان، وطن دوستان، پابکاران و فرزندان این خاک صرحتا باید گفت اگر برای خوزستان نسخه‌ای اختصاصی، فوری و دلسوزانه پیچیده نشود، بعید نیست این استان از رتبه‌ی سی و یکم هم به خارج جدول سقوط خواهد کرد.

انتهای پیام