سخنگوی عبدالله از چالش‌ها می‌گوید: همکاری ایران و آمریکا، مذاکره با طالبان و مهاجرین افغان
/گفت‌وگو با مجیب الرحمن رحیمی سخنگوی شورای عالی مصالحه ملی افغانستان/
زهرا منصوری، انصاف نیوز: «مجیب الرحمن رحیمی» سخنگوی شورای عالی مصالحه ملی افغانستان به انصاف نیوز می‌گوید «وقتی مذاکرات با طالبان به پایان برسد و صلح در افغانستان برقرار شود، مهاجرین به کشور برمی‌گردند و من میل به بازگشت را حس می‌کنم». او مواضع نماینده‌ی ویژه آمریکا در افغانستان درباره‌ی ایران را موضع رسمی افغانستان نمی‌داند و می‌گوید حکومت ایران در همه‌ی مراحل در کنار حکومت مشروع افغانستان و مردم بوده است.
او همچنین در بخش دیگری از این گفت‌وگو به بررسی تحلیل‌ها در مورد انقلاب درونی طالبان پرداخته است و می‌گوید: «ما معتقد نیستیم در طالبان انقلابی رخ داده فقط از آنها می‌خواهیم برای برقراری صلح پایدار به صورت دموکراتیک در عرصه‌ی قدرت حضور پیدا کنند و اگر مردم بخواهند با آنها همراه خواهند شد و اگر مردم نخواستند، طالبان به اراده‌ی آنها احترام بگذارد. البته مذاکره با طالبان به معنی طالبانیزه شدن افغانستان نیست و نسل نویی در این کشور به وجود آمده است».
رحیمی نقش ایران را برای صلح در افغانستان و منطقه ضروری می‌داند و می‌گوید: «ایران در جریان مذاکرات صلح قرار دارد اگر چه به خاطر حضور آمریکا در جلسات نقش پررنگی ندارد اما تاکید کرد ما هم مثل ایران به مذاکرات بین الافغانی اعتقاد داریم و در حال حاضر آمریکا یک نقش تسهیل کننده دارد».
- بیشتر بخوانید:
انقلاب در طالبان؟
گزارش: پارک ملت پس از تجمع «حامیان طالبان»
«نئوطالبان یک افسانه است»
اما افغانستان برای برقراری صلح و مذاکرات با طالبان از ایران چه انتظاری دارد؟ چرا ایران برای مذاکرات با طالبان میزبان نشد؟ باتوجه به پیشینه‌ی تاریخی طالبان چگونه می‌توان افکار عمومی را قانع کرد؟ مهم‌ترین چالش مهاجران افغانستاتی در ایران چیست؟ درباره‌ی این مسائل در حاشیه‌ی سفر سه روزه‌ی عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان به تهران، با مجیب الرحمن رحیمی سخنگوی این شورا روز دوشنبه در هتل اسپیناس در بلوار کشاورز تهران گفت‌وگویی کردیم که در پی می‌آید:
رحیمی: اختلاف جدی‌ای با جمهوری اسلامی ایران نداریم
انصاف نیوز: برای تجقق صلح در افغانستان دولت شما چه انتظاری از جمهوری اسلامی ایران دارد؟
مجیب الرحمن رحیمی: در قدم اول حکومت جمهوری اسلامی افغانستان و رئیس شورای عالی مصالحه ملی یک دیپلماسی صلح منطقه‌ای را دنبال می‌کنند، هدف از این سفرها به کشورهای منطقه جلب حمایت کشورها و به دست آوردن یک اجماع منطقه‌ای از تلاش‌های صلح در افغانستان است. برخی از کشورهای سیاست‌ها و دیدگاه‌های متفاوتی درباره‌ی قضایا افغانستان دارند و تنش‌هایی در برخی از روابط منطقه‌ای وجود دارد. در افغانستان در یک وضعیتی نیستیم که سیاست بازیگران و یا کشورهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای را تعیین کنیم یا تغییر بدهیم. پیام ما برای کشورهای منطقه و دور از منطقه این است که در افغانستان درگیر یک جنگ طولانی هستیم. ادامه‌ی این وضعیت به ضرر افغانستان است و ما اولین قربانی‌های این فاجعه هستیم. اگر ادامه پیدا کند به ضرر منطقه و فراتر از منطقه است. بر این اساس خواهان همکاری هستیم چون یک فرصت استثنایی برای صلح و مذاکره پیش آمده و با همکاری شما به یک صلح دائمی در افغانستان دست پیدا کنیم.
در این راستا سفرهایی به پاکستان و جمهوری هند داشتیم و سپس به جمهوری اسلامی آمدیم. روابط ما با جمهوری اسلامی ایران همیشه خوب بوده و ایران در سه مرحله در کنار مردم و حکومت مشروع افغانستان ایستاده است. مثلا در دروان تجاوز روس‌ها و مقاومت علیه تروریسم با طالبان و یا در مرحله‌ی جدیدی که پس از سال 2001 در افغانستان شکل گرفت. در همه‌ی این مراحل دولت جمهوری اسلامی ایران میزبان مهاجرین بود و به مردم ما کمک کرده. در زمان دشواری که افغانستان علیه تروریسم می‌جنگید و طالبان بر بیشتر اراضی افغانستان حاکم بوده و القائده حضور داشت. جمهوری اسلامی قاطعانه و همه جانبه از مقاومت جریان‌های دیگر در مقابل تروریسم حمایت کرد.
در حال حاضر ایران در افغانستان سرمایه‌گذاری کرده است و در روند صلح برای بازسازی و نوسازی افغانستان علی‌رغم اختلافات با آمریکا و کشورهای غربی که در افغانستان حضور داشتند، تلاش‌هایی کرد. ما اختلاف جدی‌ای با جمهوری اسلامی ایران نداریم. هدف از این سفر این بود آخرین پیشرفت‌ها و وضعیت را از نزدیک به رهبران جمهوری اسلامی ایران توضیح دهیم و این همکاری‌ها ادامه پیدا کند. ایران هم گفته از تلاش‌های صلح در افغانستان به رهبری افغان‌ها حمایت می‌کنیم. یعنی صلحی که پایدار باشد و استقلال و عزت مردم افغانستان را در نظر بگیرید و در عین حال دستآوردهای سال‌های اخیر حفظ شود.
چرا با وجود نزدیکی که بین ایران و افغانستان وجود دارد، در مذاکرات صلحی که صورت گرفت، ایران میزبان نشد؟
حساسیت‌هایی که میان ایران و آمریکا وجود دارد، بر روی این مسئله تاثیر دارد. اما جمهوری اسلامی ایران همیشه از صلح در افغانستان و از مذاکرات در قطر هم حمایت کرده. جمهوری اسلامی اعلام آمادگی کرده که از هیچ تلاشی برای رسیدن به صلح در افغانستان دریغ نخواهد کرد. به خاطر این مسائل از جمهوری اسلامی سپاسگزار هستیم.
ایران اختلافات خود را با آمریکا به افغانستان وارد نکرد
آیا آمریکا برای حضور ایران در افغانستان و دخالت آن در روند مذاکرات برای صلح حساس است؟
روابط ایران و آمریکا فراز و فرودهایی دارد. اما به رغم مخالفت‌های جدی میان دو کشور شاهد نوعی از همکاری میان آنها در افغانستان هستیم. جمهوری اسلامی ایران اختلافات خود را با آمریکا به افغانستان وارد نکرد. یعنی نخواستند مشکلی برای افغانستان ایجاد کنند یا دست به انتقام بزنند. آمریکا هم از خاک افغانستان علیه ایران استفاده نکرد. خواهان همکاری با ایران هستیم و همسایه‌ی ماست. براساس یک حادثه‌ای آمریکایی‌ها به افغانستان آمدند و نگرانی‌های امنیتی خود را دارند و ایران هم نگرانی‌هایی دارد. بدون حضور کشورهای منطقه و ایران صلح در افغانستان دشوار است.
عدم حضور و یا عدم میزبانی ایران برای صلح در افغانستان چه مزایا و معایبی دارد؟
نماینده‌ی ویژه‌ی ایرانی در امور افغانستان سفرهای متعددی به کابل داشته است و در جریان مذاکرات صلح هست. میزبانی نشست فعلا در قطر است و کشورهای زیادی ابراز علاقه‌مندی کردند که در مراحل بعدی مذاکرات میزبان باشند. جمهوری اسلامی ایران از روند مذاکرات و تلاش‌های صلح در افغانستان بیرون نیست. نقش کشورهای مختلف در این حوزه متفاوت است. به خاطر حضور برجسته آمریکا گاهی ایران در جلسات صلح حضور پررنگی ندارد. اما به این معنا نیست که از تلاش‌های صلح حمایت نکند.
ایران بر روی مذاکرات بین الافغانی تاکید می‌کند، به نظر شما دلیل این تاکید چیست؟ به خاطر حضور آمریکا است؟
مذاکرات بین الافغانی یعنی طالبان را از فهرست افغانی بودن، خارج نکنیم. کاربرد این اصطلاح یعنی نظام جمهوری افغانستان و طالبان وارد مذاکره شدند. در کاربرد آن تفاوتی بین ما و ایران وجود ندارد. چون آمریکایی‌ها در یک مرحله‌ای با طالبان مذاکره کردند و فعلا مذاکرات بین افغان‌ها جاری است. آمریکایی‌ها جزئی از مذاکرات فعلی نیستند. به عنوان یک تسهیل کننده حضور دارند.
اما در این زمینه یک نماینده‌ی ویژه دارند.
نماینده‌ی ویژه‌ی آنها به عنوان یک طرف وجود ندارد و مذاکره با رهبری و مالکیت افغان‌ها ادامه دارد. آقای خلیلزاد نماینده‌ی ویژه آمریکا برای کمک و تسهیل روند مذاکره، گاهی در قطر و خارج از آن حضور دارد.
آقای خلیلزاد گاهی مواضعی را درباره‌ی ایران داشتند مبنی بر اینکه ایران به طالبان در جنگ کمک کرده و یا نمی‌خواهد در افغانستان صلح باشد، موضع دولت افغانستان در مقابل این اتهامات چیست؟
بعضی از این اتهامات بسیار قدیمی هستند. به روابط دو جانبه‌ی ایران و جمهوری اسلامی ربط دارد. حکومت افغانستان گفته است که برای این مسائل شواهدی نداریم. ایران هیچ‌گاه رابطه‌ی خود را با طالبان انکار نکرده است و می‌گوید همه‌ی کشورها با طالبان ارتباط دارند و ما هم نیاز به ارتباط داریم. نفس ارتباط با طالبان در حمایت از آنها نیست و از این ابزار برای صلح و پایان جنگ استفاده خواهیم کرد. از سال‌ها پیش هم عملکرد ایران حمایت از دولت قانونی افغانستان بوده و از طالبان و تروریسم حمایتی نکرده است.
این مواضع نماینده‌ی آمریکا بر روابط ایران و افغانستان تاثیرگذار نیست؟
درباره‌ی کمک تسلیحاتی حرفی نزده‌اند و اما گفته‌اند شاید ایران از تلاش‌های صلح در افغانستان حمایتی نکند. طالبان به آمریکایی‌ها نزدیک هستند و قضایا برای آنها روشن‌تر است و آنها با یکدیگر توافق‌نامه امضا کردند. این موضع‌گیری‌ها می‌تواند تاثیر منفی بگذارد اما ببینید ما الان در ایران هستیم و با رئیس جمهور ملاقاتی داشتیم و ایشان از حکومت افغانستان و مردم آن حمایت کردند.
آیا نوع ارتباط ایران و آمریکا برای افغان‌ها اهمیت دارد و دغدغه است؟
دو موضوع وجود دارد، یکی سطح آرزوهای ما است. توقع ما این است روابط شما با آمریکا و کشورهای دیگر خوب باشد. هیچ‌گاه طرفدار تنش در کشورهای منطقه و فرا منطقه نبوده و نیستیم. تنش را به نفع منطقه و کشور خود نمی‌دانیم. هر تنشی بین این دو کشور تاثیرات منفی‌ای بر روی افغانستان می‌تواند داشته باشد. اما به هر حال تنش‌هایی وجود دارد و الان در افغانستان در وضعیتی نیستیم که بتوانیم اینها را تغییر بدهیم و تاثیر بالفعل و قطعی بر این روند داشته باشیم. تقاضای ما از هر دو طرف این است که بحران و تنش را به افغانستان نیاورند. خوشحال و خرسند هستیم که هر دو کشور این مسئله را رعایت کردند و با ما همکاری کردند. جنجال‌ها به افغانستان نرفت و افغانستان به نقطه‌ی تنش و انتقام گیری تبدیل نشد. مردم افغانستان هم پیگیر ارتباط میان ایران و آمریکا هستند.
در موقعیتی نیستیم که میانجی‌گری کنیم و کاش که بودیم
کشوهایی مثل عراق یا کشورهای همسایه‌ی جنوب ایران می‌خواستند میان ایران و آمریکا پادرمیانی کنند، آیا افغانستان تا به حال اینکار را کرده است؟
خیر. پیش از این هم گفتم، در موقعیتی نیستیم که اینکار را انجام دهیم. تلاش ما این است که افغانستان به یک نقطه‌ی همکاری بین دو کشور تبدیل شود و همکاری‌هایی هم بین دو کشور در مبارزه با تروریسم و عملی کردن پروژه‌های ایران در برنامه‌ی زیر ساختی و.. صورت گرفته است. ایران در افغانستان حضور فرهنگی دارد و با دولت افغانستان رابطه‌ی خوبی دارد. در حالی که ایالات متحده آمریکا هم در افغانستان حضور دارد. این مسئله مثبت است و اگر بتواند بر بهبود روابط دو کشور تاثیر بگذارد، فبها! در موقعیتی نیستیم که میانجی‌گری کنی و کاش که بودیم.
حساسیت‌هایی بر فعالیت ایران و آمریکا در افغانستان گاهی پیش می‌آید که منجر به تجمع در افغانستان می‌شود. شما می‌فرمایید این مسئله آنچنان پررنگ نیست؟
ما شاهد تنش جدی در روابط دو کشور در افغانستان نبودیم. این همکاری حتی در مراحل دشوار و سخت حفظ شده است.
هیچ‌گاه نگفتیم در طالبان یک انقلابی رخ داده
طالبان یک پیشینه‌ی تاریخی دارد، چندی پیش هم یک هشتگ «به طالبان باج ندهید» در توییتر ترند شد، پرسش من این است چگونه با این پیشینه می‌خواهید افکار عمومی افغانستان به‌ویژه زنان را قانع کنید که یک انقلابی در طالبان رخ داده است؟
ما هیچ‌گاه نگفتیم در طالبان یک انقلابی رخ داده. طالبان یک تاریخچه‌ی مشخص دارد. گروه تروریستی بودند که در درون افغانستان جنایت کردند و به داعش و القائده پناهگاه داده‌اند. خودشان در افغانستان جنایت‌های نابخشودنی‌ای مرتکب شدند. به تازگی در ولایت غور حمله‌ی انتحاری صورت گرفت و حتی در جریان مذاکرات خشونت افزایش یافته است. در مناطق امن افغاستان به مکتب‌ها، مدارس، بازار و اماکن عمومی حمله می‌کنند. راه‌ها را مصدود می‌کنند و قتل‌های زنجیره‌ای و هدف‌مندی در درون افغانستان رخ داده است. الان فرصتی برای صلح مساعد شده است. ادامه‌ی این وضعیت نه به نفع طالبان و نه ما است. طالبان دیگر از طریق نظامی نمی‌تواند به افغانستان بازگردد. افغانستان ارتش قدرتمند و نیروهای ویژه دارد و از یک حمایت بین المللی هم برخوردار است.
نیروهای دولتی هم تقویت شده‌اند و یک نسلی در بیست سال اخیر در افغانستان شکل گرفته که با افکار طالبانی مخالف است و آزادی‌هایی در افغانستان مثل آزادی بیان، آزادی حضور زنان، آزادی رسانه، نقل و انتقال و حرکت در مناطق مختلف، باز شدن نهادهای تعلیمی شکل گرفته است. این تغییر و تحولات را با قربانی و خون خود به دست آورده‌ایم و و از آنها عبور نمی‌کنیم اکنون یک فرصتی مهیا شده که اگر الان طالبان به این نتیجه رسیده که از دیدگاه‌هایشان روی نمی‌گردانند، پس وارد ساختار سیاسی و انتخابات شوند و با مردم ارتباط برقرار کنند. اگر مردم به شما رای دادند و دیدگاه‌های شما را پذیرفتند، پس با ابزارهای قانونی در جامعه تغییرات ایجاد کنید و اگر مردم قبول نکردند باید به اراده مردم احترام بگذارید. یعنی مبارزه را از جنگ و خشونت به مبارزه سیاسی تبدیل کنیم. هدف این نیست که ما بگوییم که طالبان تغییر کرده و بر اساس آن تغییر می خواهیم با طالبان وارد مذاکره شویم. متاسفانه طالبان تغییر نکرده است.
چگونه می‌توان قشر آسیب دیده به ویژه زنان را به مذاکره با طالبان قانع کرد؟
قربانیان جنگ و و نیروهای مختلفی در جامعه وجود دارند. جامعه مدنی، روشنفکران و عامه‌ی مردم افغانستان نگران این مسئله هستند. اما ما خواهان مذاکره و دست یافتن به توافق صلح هستیم. توافق برای صلح به این معنی نیست که ما طالبان را به طور کامل بپذیریم یا جامعه ما طالبانی شود. بر روی همه‌ی این مسائل تبادل نظر صورت می‌گیرد و تا به تفاهم دو طرفه و صلحی که آقای عبدالله عبدالله بر روی آن تاکید می‌کنند که عادلانه و پایدار باشد، برسیم و آن صلح مورد قبول همه مردم افغانستان باشد. تا دستآوردهای مردم حفظ شود ما در این مسیر در حال حرکت هستیم اما این به این معنی نیست که تفکر طالبانی را به رسمیت بشناسیم. پیام ما به طالبان این است که افغانستان تغییر کرده یک نسل نویی در آن به وجود آمده اگر روایت، طرحی و حرفی برای گفتن دارید مجال باز است شما هم در یک فضای دموکراتیک مثل دیگر جریان‌ها دیدگاه‌های خود را مطرح کنید. آقای حکمت‌یار کسی که علیه حکومت می‌جنگید آمد و نامزد ریاست جمهوری افغانستان شد. نفس آمدن ایشان یک تحول مثبت بود و حالا در درون نظام تحولات سیاسی مدنظر خود را دنبال می‌کنند.
آقای عبدالله عبدالله گفتند در دیداری که با آقای ظریف داشتند درباره مسائل گوناگونی به غیر از صلح در افغانستان صحبت کردند؟ آن مسائل چه بوده؟
من در ملاقات بودم و روی قضایای بسیار مختلفی صحبت کردند. آقای عبدالله عبدالله و آقای ظریف از سال ۹۰ همدیگر را می‌شناسند. فضا بسیار دوستانه و صمیمی بود. از روابط بین دو کشور تا قضایای منطقه‌ای و بین المللی مورد بحث بود. حمایت آقای ظریف از تلاش‌ها برای صلح و مردم افغانستان آمدن صلح و ثبات در افغانستان بسیار برجسته بود.
در توییتر آقای عبدالله عبدالله به این اشاره شده بود که به مسائل دوجانبه در این ملاقات اشاره شده بود.
با آقای اردکانیان وزیر نیرو و رئیس کمیسیون مشترک ایران و افغانستان ملاقاتی داشتیم و محور بحث روابط دوجانبه و همکاری‌های اقتصادی بود. یک توافق جامع بین افغانستان و ایران در حال نهایی شدن است. پیشرفت‌ها بسیار خوب بود به زودی این توافق‌نامه امضا خواهد شد. در کمیسیون مشترک هم قضایای مختلفی مثل انتقال برق، گاز و نفت به افغانستان مطرح شد و همچنین سرمایه‌گذاری بر روی انرژی قابل تجدید به ویژه انرژی بادی و وصل شدن افغانستان به بندر چابهار و افتتاح قطار بین خواف و هرات که به زودی اتفاق خواهد افتاد. افزایش مبادلات تجاری میان دو کشور، تبادل اطلاعات گمرکی از این قبیبل مسائل در نشست با آقای ظریف نیز مطرح شد و گفتیم هر چند جنگ و کرونا است اما تلاش کنیم پهلوی این مشکلات تعامل اقتصادی بین دو کشور را فعال کنیم. آقای ظریف تاکید داشتند ایران باید نقش موثری در تحقق اتصال منطقه‌ای افغانستان ایفا کند. به ویژه به وصل شدن افغانستان به بندر چابهار.
چندی قبل شخصی به اسم پاتریک ابراهیمی وارد افغانستان شده بود و بازداشت شد، چند ماهی در زندان بود. چرا با وجود اینکه این فرد به صورت قانونی به افغانستان سفر کرده بود اما بازداشت می‌شود. دلیل این نگاه امنیتی به بعضی از مسافران ایرانی چیست؟
از شخص نام برده اطلاعی ندارم اما همکاری‌های امنیتی بین دو کشور وجود دارد. در گذشته این همکاری‌ها خوب بوده و الان هم مفید است. این مسائل را می‌توان به عنوان یک استثنا دانست.
یکسری از زنان ایرانی که با یک افغانستانی ازدواج کرده‌اند و در افغانستان زندگی می‌کنند، مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و حقوق آنها رعایت نشده تا به حال با این افراد مواجه شده‌اید یا برای حل این بحران راه حلی دارید؟
این مسئله یک موضوع حقوقی و قانونی است. در ایران هم بر سر حضور درازمدت مهاجرین وصلت‌هایی صورت گرفته است. برخی از مشکلات قانونی در این حوزه برای اولادها، اقامت و تابعیت وجود داشته است. روز گذشته برای موضوع قانونمندسازی مهاجرین با نماینده‌های مهاجرین در سفارت دیداری داشتیم. این قضایا پیگیری می‌شود تا مشکل قانونی آنها حل شود چون اینها سیاست‌های رسمی افغانستان و ایران برای تبعیض و نادیده گرفتن حق زوج و شهروندان نیست. در ایران و افغانستان هم هیچ وقت همچین سیاستی دنبال نمی‌شود. در این هشت سالی که در حوزه رسانه کار می‌کنم تا به حال با چنین مشکلی مواجه نشده‌ام. دوستانی را می‌شناسم که ازدواج کردند اما روابط آنها با هم خوب است.
به نظر شما مهم‌ترین چالش مهاجران افعان در ایران چیست؟
مسائل مختلف و پیچیده‌ای است. چند باری که به ایران سفر رسمی داشتم و با نماینده‌ای از مهاجرین صحبت کردم. خواسته‌ها و قضایای خود را داشتند. فعلا موضوع «اقامت مهاجرین و حضور آنها در ایران»، «بازگشت مهاجران افغان به افغانستان»، «تحصیل اطفال» برای اینها به مرور زمان می‌توان راه حل پیدا کرد. برای برخی از قضایا طرف جمهوری اسلامی هم پیشنهادها و طرح‌هایی دارند. اکنون هیئت‌هایی در سفارت برای توزیع شناسنامه و پاسپورت بین مهاجران افغانستانی وجود دارد تا اقامت آنها قانونی شود. مشکل تحصیلات هم با هدایت مقام معظم رهبری حل شد و اراده‌ای برای همکاری بین این دو کشور وجود دارد. وقتی چند میلیون نفر مهاجر در یک کشوری باشند قطعاً تنش‌هایی پیش می‌آید اما توقع ما این است که صلح و ثبات به افغانستان بازگردد تا مهاجرین به صورت داوطلبانه به کشور برگردند. مسئله این است نمی‌خواهیم آنها را مجبور به بازگشت به افعانستان کنیم چون هنوز جنگ جریان دارد و همین مشکل‌ها را در پاکستان داریم. منتظر هستیم فضایی مهیا شود تا مهاجرین به صورت داوطلبانه به افغانستان باز گردند.
یعنی پس از صلح با طالبان احتمال می‌دهید بازگشت مهاجران تسریع شود؟
دلیلی نمی‌بینم که این مهاجرت هنوز هم ادامه پیدا کند. اگر جنگ خاتمه پیدا کند یک‌علاقه‌مندی‌ای برای بازگشت وجود دارد و من آن را حس کردم. بنده ۱۳ سال در پاکستان مهاجر بودم و هر لحظه منتظر بودم تا برگردم.
افغانستانی‌ها مرز را کمی شل گرفته‌اند حتی جایگاه‌هایی برای اسکان در مرز ساخته شده اما افغان‌ها در آنجا نیستند تا حفاظت کنند؟ چه توضیحی برای این مسئله وجود دارد؟ آیا افغانستان به حفاظت از مرزهایش علاقه‌ای ندارد؟
نیروها در آنجا هستند اما باید اولویت‌هایی را در نظر بگیریم چون با طالبان در سراسر افغانستان در حال جنگ هستیم و در حالت دفاعی قرار داریم. حضور نیروها را موقعیت‌های جنگی تعیین می‌کند گاهی خطر و تهدید در یک نقطه از افغانستان افزایش می‌کند و در آنجا تمرکز نیرو صورت می‌گیرد. هرگاه وضعیت در جنگ تغییر کند و صلح در افغانستان رخ دهد قاعدتاً مشکل مرزها حل می‌شود. امیدوار هستیم با اجرای طرح‌های دو جانبه بین ایران و افغانستان، موضوع تردد قانونی، سهولت در رفت و آمد و ویزا فشار در مرزها را کاهش دهد و فقط با گروه‌های تبهکار و قاچاقچی برخورد جدی‌تر شود.
گاهی بر سر یک سری از مسائل مثل تیراندازی به ماشین مهاجرین افغانستانی واکنش شدیدی در افغانستان دیده می‌شود به نظر این واکنش طبیعی نمی‌آیند؟
ببینید! شبکه های اجتماعی می‌توانند یک موجی را ایجاد کنند و گاهی می‌توانند از کاه کوه بسازند. اما موضع‌گیری رسمی ایران و افغانستان این بود که یک حادثه رخ داده است و عکس العمل‌ها در افغانستان بازتاب سیاست‌های رسمی ما نبود. شما از مهاجران افغانستاتی میزبانی کردید حتی هنوز هم میزبان هستید، این حادثه دردناک و بد بود. باید از راه‌های قانونی از وقایع ارزیابی و تحقیق صورت بگیرد تا به قضیه رسیدگی شود. با توجه به مشکلاتی که در سطح منطقه وجود دارد این قضایا گاهی رخ می‌دهد.
گاهی یکسری از کودکان افغانستانی به ایران قاچاق می‌شوند و باندها از آن کودکان سو استفاده می‌کنند، در حالی آن کودکان برای تحصیل به ایران نیامده‌اند. چه راه‌حلی برای این مسائل وجود دارد؟
جنگ، مادر مشکلات در افغانستان است. در حالت جنگی این اتفاقات افتاده و می‌افتد و سو استفاده‌هایی صورت گرفته است. قاچاق انسان هم وجود دارد. حکومت افغانستان در حد ظرفیت و توان با این‌مسئله برخورد کرده و تعدادی برای این مسئله دستگیر و محاکمه شدند. سازمان‌های زیادی هم در این حوزه‌ها و حفظ حقوق کودکان فعال هستند. همکاری‌های‌مشترکی میان دو کشور برای حل این مسئله رخ داده است. و امیدوار هستیم با دست یافتن به صلح با این قضایا جدی‌تر و گسترده‌تر برخورد کنیم تا حل شود.
طالبان به ایران رفت‌وآمدهایی دارند و حتی بخشی از آنها در ایران زندگی می‌کنند. آیا روی این مسئله حساسیتی دارید؟
مقامات ایران در صحبت‌هایی که با دولت افغانستان داشتند، از تماس و ارتباط با طالبان صحبت کردند نه از کمک و همکاری با طالبان. می‌گویند مثل بقیه کشورها حق داریم با طالبان ارتباط داشته باشیم. برای ما هم فقط این مهم است که برای طالبان هیچ پناهگاه امنی فراهم نشود تا آنها با استفاده از آن پناهگاه‌ها به حملات تروریستی در افغانستان ادامه دهند و چنین کاری از طرف جمهوری اسلامی هم صورت نگرفته است. ارتباط با طالبان به معنی حمایت از آنها برای جنگ در افغانستان نیست.
انتهای پیام
