پاسخ به علاقه‌ی تولید بمب هوشنگ امیراحمدی
حمید بعیدی نژاد، مدیر کل اداره امور خلع سلاح وزارت خارجه به ادعاهای هوشنگ امير احمدي، رییس «شورای عالی ایران و آمریکا» در نقد برجام پاسخ داد.
به گزارش انصاف نیوز، بعیدی نژاد در یادداشتی اینستاگرامی نوشت:
دکتر هوشنگ امير احمدي استاد دانشگاه در آمريكا و رییس «شورای عالی ایران و آمریکا» که سالهاست در آمريكا برای برقراري رابطه ایران و آمریکا تلاش مي كند در گفتگويي از اينكه ايران از اهرم مذاكرات هسته اي براي بهبود رابطه خود با آمريكا استفاده نكرده است خيلي ابراز ناراحتي كرده است. هر چند اظهارات ايشان مالامال از عصبانيت از سياستهاي دولت آقاي دكتر روحاني است اما بنده در اين يادداشت فقط به محور اصلي استدلال ايشان در خصوص زمانبندي برجام كه ممكن است با توجه به اشتغال آكادميك ايشان در آمريكا براي برخي از خوانندگان مطالب وي موجب اشتباه شود، مي پردازم.
وي در صحبتهاي خود مي گويد: “قراردادهاي بين المللي پنج ساله، هفت ساله و یا هشت ساله و حداکثر ۱۰ ساله است اما اینجا [منظور ايشان برجام است] ۱۵ سال، ۲۵ سال و حتی درباره پروتکل الحاقی قرارداد ما تا ابد است و زمان ندارد. پاراگراف اول قرارداد [منظور ايشان از قرارداد باز برجام است كه اصلا قرار داد هم نيست] می گوید که ایران تعهد می کند که هرگز تحت هیچ شرایطی نه بمب بسازد و نه بخرد و نه دنبال آن برود. ببینید نوشته شده «ایران»، نه «جمهوری اسلامی». تحت هیچ شرایطی. یعنی اگر زمانی عربستان بمب ساخت ایران نمی تواند بسازد. اصلا من این جمله که «ایران، هرگز و تحت هیچ شرایطی» را نمی فهمم. این حق را چه کسی به دولت روحانی داده است. هیچ دولتی این حق را ندارد که قراردادی با عبارت هرگز و تحت هیچ شرایطی امضا کند. من فکر نمی کنم هیچ کشوری تن به چنین شرایطی داده باشد. حکومت آقای روحانی دارد برای تمام آینده تاریخ ایران تصمیم می گیرد. مگر می شود چنین تصمیمی را یک دولتی که همه اش چهار سال یا هشت سال عمر دارد برای تمام آینده ایران بگیرد. بعد هم می گویی بقیه هم حق ندارند [حرف بزنند]. حالا برای دولت خودش تصمیم می گرفت یک حرف دیگری بود. می گفت من ۴ سال رییس جمهور هستم و در دو سال باقیمانده کارم این است. می گوییم خیلی خوش آمدید مردم به شما رأی دادند و بفرما انجام بده. نه اینکه تصمیم بگیری که ایران برای قرنها حق نداری بمب بسازی و نه دنبالش بروی و نه بخری. دولت آقای روحانی آمده است برای ایرانیان ۲۰۰۰ سال دیگر هم تعهد داده است. این حق را ندارد. خوب اگر عربستان پنج سال دیگر و ترکیه چهار سال دیگر ساخت تکلیف ما چیست؟ اگر ابوظبی خرید ما چکار کنیم؟ ما دستمان را از پشت تا ابد بستیم… ما دلمان خوش است که با پنج کشور قدرت جهانی داریم مذاکره می کنیم نتیجه اش هم همین می شود.”
اما توضيحات بنده:
١- از ايشان خيلي عجيب است كه در گفته خود يك اصل مسلم حقوق معاهدات بين المللي را ناديده گرفته است و آن اصل تداوم تعهد كشورها در توافقات و قراردادهاي بين المللي و تفاوت ماهوي “دولت” ( Government) از يكطرف و “حكومت” و يا كشور ( State) از جانب ديگر است. در تمامي معاهدات دو جانبه و چند جانبه اين كشورها و حكومتها هستند كه به قرارداد متعهد مي شوند ولي دولتها به نمايندگي از كشور و حكومتها چنين قراردادهايي را امضاء مي كنند. برجام را هم مانند ديگر توافقات دولت آقاي دكتر روحاني به نمايندگي از كشور توافق کرده است. اين در خصوص ديگر اعضاي پنج بعلاوه يك صادق است: اين تفاهم بين آقايان دكتر روحاني، اوباما و پوتين و ديويد كامرون و غيره نيست اين كشورهاي ايران، آمريكا، روسيه و انگليس و بقيه هستند كه طرف اين تفاهم هستند.
٢- بر اين اساس اين استدلال آقاي امير احمدي هم نقض مي شود كه معاهدات و قراردادهاي بين المللي فقط براي زمان استقرار دولت امضا كننده اعتبار دارد. معاهدات، قراردادها و تفاهمات بين المللي جز در موارد خاصي كه ذكر مي شوند براي مدت زمان نا محدودي فراتر از عمر يك دولت منعقد مي شوند. اگر اينطور نبود سنگ روي سنگ بند نمي شد و هر قرارداد با تغيير هر دولتي بايد دوباره مذاكره مي شد و با توجه به اينكه الان در دنيا بيش از صد و نود كشور داريم و هر دولتي يك عمر جداگانه دارد بايد يك معاهده بين المللي هر هفته يا ماه با تغيير دولتها دوباره مذاكره مي شدند چرا كه موضع هر دولت در مورد مفاد آن معاهده با دولت قبلي متفاوت است. اين خلاف مسلم قواعد بين المللي است و تا به حال نيز چنين اتفاقي در صحنه بين المللي نيفتاده است.
٣- و باز بر همين مبنا عجيب تر استدلالي است كه ايشان طرح كرده اند داير بر اينكه هيچ دولتي نمي تواند براي هميشه و ابد استفاده و توليد سلاحهاي هسته اي را طرد كند. شايسته بود كه ايشان قبل از بيان چنين اعتقاد جزمي كاملا نادرست به متن قراردادها و اسناد مهم بين المللي در خصوص ممنوعيت سلاحهاي كشتار جمعي مراجعه مي كردند.
٤- در اسناد ان پي تي آنقدر اين اصل مهم و محوري يعني ضرورت انهدام سلاحهاي هسته اي براي هميشه و تعهد كشورهاي غير دارنده سلاحهاي هسته اي به ممنوعيت توليد و توسعه و استفاده و تهديد به استفاده از سلاحهاي هسته اي “براي هميشه و تحت هر شرايطي” روشن و بديهي است كه مراجعه مختصري به اسناد مربوطه اين امر را براي خواننده روشن ميسازد.
كشورهاي عضو عدم تعهد نيز همواره به عنوان يك موضع ثابت و اصولي در تمامي بيانيه هاي خود در اجلاسهاي ان پي تي و اسناد مهم داخلي خود بر ضرورت ممنوعيت توليد، توسعه و استفاده و يا تهديد استفاده از سلاحهاي هسته اي “براي هميشه و تحت هر شرايطي” تاكيد مي نمايند.
٥- كنوانسيون ممنوعيت سلاحهاي ميكربي و سمي كه در دهم آوريل سال هفتاد و دو ميلادي بعد از مذاكرات در كنفرانس خلع سلاح ملل متحد منعقد شد و در واشنگتن، لندن و مسكو به امضاء كشورهاي عضو ملل متحد رسيد در ماده اول خود اشعار مي دارد: ” هر يك از كشورهاي عضو اين كنوانسيون متعهد مي گردند كه هرگز و تحت هيچ شرايطي به توليد، توسعه، انباشت و اكتساب سلاحهاي ميكربي و سمي مبادرت ننمايند.”
٦- كنوانسيون ممنوعيت سلاحهاي شيميايي كه پس از مذاكرات در كنفرانس خلع سلاح ملل متحد در سال 1996 به امضا رسيد و با تصويب بيش از صد و شصت كشور عضو سازمان ملل سالهاست كه به اجرا در آمده است در ماده اول خود اشعار مي دارد: ” هر يك از اعضاي كنوانسيون متعهد ميشود كه هرگز و تحت هيچ شرايطي به توسعه، توليد، اكتساب، انباشت و يا استفاده از سلاحهاي شيميايي مبادرت ننمايد.”
٧- عبارت هرگز و تحت هر شرايط دقيقا عبارتي است كه در اسناد ان پي تي و در متن معاهدات ممنوعيت سلاحهاي ميكربي و شيميايي ناظر بر تعهد كشورهاي عضو به اين تعهد براي هميشه و ابد است. البته ناگفته پيداست كه در صورتي كه هر كشور عضو اين معاهدات به دليل آنكه برخي از كشورهاي عضو ديگر معاهده با توليد، توسعه و يا استفاده از سلاحهاي كشتار جمعي امنيت كشور آن عضو را بخطر بيندازند، آن كشور مي تواند تحت شرايط جديد از آن كنوانسيون خارج شود. اما اين حق به هیچ وجه به منزله اين نيست كه تعهدات مندرج در معاهدات ممنوعيت سلاحهاي كشتار جمعي محدود به زمان محدودي باشند بلكه تمامي تلاشهاي بين المللي بر اين امر متمركز است كه تمامي اعضاي ملل متحد به عضويت اين معاهدات در آيند و اين سلاحها هيچگاه تحت هيچ شرايطي توليد و مورد استفاده قرار نگيرند.
انتهای پیام
