توهین به «پیامبر اخلاق» و «دفاع بداخلاقانه» ما!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «توهین به «پیامبر اخلاق» و «دفاع بداخلاقانه» ما!» نوشت:

آنچه پیامبران را در شوره‌زار بی‌اخلاقی و بداخلاقی دوران «جاهلیت نخستین»(احزاب/33)، شایسته مقام نبوت ساخت، فضائل اخلاقی آنان بود. قرآن حکایتگر اوج بی‌اخلاقی و بداخلاقی کافران جاهل با پیامبران و اوج اخلاق پیامبران در مقابل بی‌اخلاقی و بداخلاقی‌های آنان است. بنا به صراحت قرآن، کافران چون پیامبران را قانع کننده عقل‌ها و شیفته سازنده دل‌ها می‎یافتند، جز این که به حربه جاهلان رو آورند و آنان را مسخره کنند(انعام/10و 32 رعد)، دروغگو (حج/42)، دروغ بند به خدا(سبأ/8)، دیوانه(حجر/6)، شاعر و داستانسرا(صافات/36)، رمّال(ذاریات/53)، سحر شده(اسراء/47)، بی‌شخصیّت(زخرف/52)، نحس و بدشگون(اعراف/131)، سردسته اراذل و اوباش(شعراء/111) و… بخوانند، راه مواجهه‌ای برای خود نمی‌دیدند.

پیامبران امّا دلخوش و متکی به کفایت خدا در دفاع(حجر/15) بدون این که به توهین‌ها، دشنام‌ها، بی‎اخلاقی‎ها و بداخلاقی‌ها وقعی نهند، با گذشت، چشم پوشی، محبت و قانع سازی با آنان مواجه شده و رشته‌هایشان را پنبه می‌ساختند. قوم نوح گفتند: «تو را در چنبره گمراهی می‌بینیم» و حضرت بدون از کوره در رفتن و حتّی مقابله به مثل، فرمود: «ای قوم من، من گمراه نیستم بلکه رسول پروردگار و نصیحت کننده و دلسوز شمایم»(اعراف/62-60). به هود گفتند: «ما تو را سفیه، دیوانه و دروغ‌گو می‌بینیم». حضرت در کمال متانت، محبت و ادب فرمود: «ای قوم من، من سفیه، بی‌عقل و دیوانه نیستم بلکه رسول پروردگار و نصیحت کننده و دلسوز شمایم»(اعراف/68-66).

توهین، بی ادبی، دشنام و بی‌احترامی کردن، از جهل و عجز بر می‌خیزد. وقتی حضرت موسی برای زنده کردن مقتول بنی اسرائیل، آنان را به کشتن گاوی دعوت کرد، بی‌ادبانه گفتند: «ما را مسخره می‌کنی؟» حضرت فرمود: «به خدا پناه می‌برم که از جاهلان باشم»(بقره/ 67) و امیرالمؤمنین فرمود: غیبت و بدگویی، نهایت توان عاجز است(نهج البلاغه/حکمت 461).

بزرگترین عامل پیشرفت دعوت و مرام انبیاء این سیره بود از این رو قرآن نه تنها توهین‌ها را کتمان نکرد، بلکه به صراحت و تفصیل آنها را همراه با جواب اخلاقی و عقل مدارانه پیامبران ذکر کرد و بر آن مانور داد. خاتم پیامبران در طول این 15 قرن به علت تأثیرگذاری روزافزونش مورد هجوم بی‌ادبی، توهین و هتاکی واقع شده و خواهد شد. ما پیروان این پیامبرِ نائل شده به مدالِ «صاحب خلق عظیم»(قلم/48) باید مواجهه را از خود او بیاموزیم و به امر خدا، او را الگو گیریم(احزاب/21) و مبادا که در مواجهه با این بی‎ادبی‌ها، هتاکی‌ها و توهین‌ها «جاهلیت آخرین»(تفسیر قمی 2/193) را نمایش دهیم و به توهین، تهدید، بی‎اخلاقی و بداخلاقی رو کنیم که این خلاف سیره پیامبر و خواست دشمنان اوست.

اخیرا در کشور مدعی «مهد آزادی و فرهنگ!»، یک معلم تاریخ به بهانه آموزش «آزادی» به دانش‌آموزان، تصاویر موهن پیامبر(ص)-چاپ شده در یک مجله آن کشور- را در کلاس‌ درس به نمایش می‌گذارد و جوان مسلمانی، او را می‌کشد و خودش هم توسط پلیس به قتل می‌رسد بدون این که انگیزه او از قتل روشن گردد. تندروهای ضد آزادی در فرانسه، اقدام آن جوان را دفاع از تقدّس پیامبر می‌شمارند. رئیس جمهور آن کشور هم به جای محکوم کردن رفتار غلط آن معلم در توهین به مقدّسات بیش از یک میلیارد مسلمان و اقدام تند آن جوان در دفاع احتمالی از ساحت پیامبر و فراخواندن همگان به تحمّل و دفاع معقول، از اقدام غلط آن معلم و آن نشریه تحت عنوان مقدّس «آزادی» دفاع می‌کند و اقدام آن جوان را به شدت محکوم می‌نماید.

ما مسلمانان هم سنت و سیره پیامبر را به فراموشی سپرده و با ترسیم کاریکاتورهای موهنانه از آن رئیس جمهور و با الفاظ غیرمؤدبانه و تهدیدآمیز!، به دفاع از ساحت پیامبر اقدام می‌کنیم بدون این که بدانیم مردم جهان، پیامبر و اهل بیتش را ندیده‌اند و آن حضرت را از ورای تاریخی می‌خواهند بشناسند که پر از تحریف دوستان نادان و دشمنان دانا است و ما باید با پیروی ازسلوک آن حضرت و صاحب مدال خدایی «خلق عظیم»(قلم/68)، مواجهه او با توهین‌ها و ناسزاها را نشان دهیم. کاش کسانی که در بیانیه محکوم‌گرانه خود رئیس جمهور فرانسه را «رئیس بی‌خرد و ماجراجو» می‌خوانند و کشورهای حامی این کار غلط را به اقدام انقلابی «فدائیان غیرتمند پیامبر» تهدید می کنند و..، به بیانیه رهبری در این مورد نگاه می‌کردند و بدان گونه سلوک می‌نمودند.

انتهای پیام