ما و بایدن | یادداشت سعید حجاریان

در نوشتار پیش رو قصد ندارم جناب حجاریان را از این منظر که چون همیشه با قلمی با پیازداغ! نیش و کنایه رسانه ای مثل کیهان را به نقد کشیده مورد نقد قرار بدهم. از تئوریسین اصلاحات انتظار نبود در تحلیل خود ارزش قلم را تا این حد دچار سستی و البته سرزنش نماید. اهل قلم و مطالعه شایسته نیست حتی به مخاطبانشان چنین فرومایه بنگرند و بپردازند. امروز ایران در داخل و معادلات جهانی اش در وضعیتی است که لازم است همه اهل علم و دانش و سیاست، از کنج کتابخانه ها و منازل بیرون بیایند و در جهت حل مسائل و مشکلات گامی هر چند کوچک بردارند نه اینکه معیار را ” دشمن دشمن من دوست من است” گذاشته، مسائل کلان مترتب بر هنجارها و ناهنجاریهای ایران و جهان را مستمسکی برای طعنه و سرزنش و تمسخر منتقدان و مخالفان خود نمایند. کیهان یک رسانه ای است با افکار و اندیشه های بسته خود. آری همین است که هست. ولی آیا شایسته است امثال حجاریان پاسخ به دهها سوال بر زمین مانده ایران فرو گذارند و با فرض حتمی پیروزی بایدن، پیش دستانه سر کیهان را از بدنش جدا سازد؟… گیرم که کیهان چون اسماعیل به قربانگاه حجاریان برود و این بار سر از تنش جدا گردد.. که چی؟…
امروز به نظر می رسد دفتر بیت، احزابی چون جامعه مهندسین و رسانه هایی چون الف و امثالهم در میان اصولگرایان نیز البته با نگاهی متفاوت تر با جریان اصلاح طلب خواهان پیروزی بایدن هستند… آیا جناب حجاریان می‌خواهد بگوید هیچ کسی حق دفاع از فلان کاندید رقیب بایدن را در آمریکا ندارد؟!. اگر چنین است پس مفهوم شعار های دموکراسی خواهی و تضارب آرا و تکثر اندیشه و تحزب وووو که حجاریان مدعی آن است را کجا و در کدام نگاه و قلم باید جستجو کرد. در نیش و کنایه ها یا در عملکردها و نه صرفا در کتب و مقالات جناب حجاریان؟.
مستحضرید هنوز هم نزد برخی اقوام ایران این نارسم ناخوشایند! هست که وقتی یکی عزیزانشان بدرود حیات می گوید، صاحبان متوفی سلاح گرم دست گرفته و تیر اندازی می کنند!!!. تا مبادا دشمنانشان در میان فامیل و همسایه پیشدستی کنند و تیر خلاص شلیک کنند و اصطلاحا شاک می! یا شادکامی زنند. گوییا جناب حجاریان که مدعی است بر سر دفاع از اندیشه سالیان متمادی است ویلچر نشین است، وجه احترام به ویلچر خویش را فراموش کرده و چون نابلدان ناآزموده، دارد خشاب سلاح می آراید تا قبل اینکه صاحبان عزا تیر اندازی کنند، ایشان بر کوه مقابل روستا رفته و شلیک کند و شادکامی اش را رخ نماید.!!!؟؟. حتی بر فرض پیروزی همین فردای برادر بایدن!!! می پرسم که چی؟.
جناب حجاریان سیاست از شما می‌خواهد امروز برای هر دو فرض پیروزی یا شکست بایدن طرح و برنامه و ایده داشته باشید. برای انتخابات 1400 با هر دو فرض مورد اشاره طرح داشته و شخصیت کاندیدا معرفی کنید نه اینکه تمام امید و آرزو و دانش و تجربه اتان را با یک فرض پیش‌دستانه بر سر کیهان بزنید. کیهان هر چه و هر کسی هم که باشد برای خودش و مخاطبانش محترم است و این هماوردی و سینه چاک کردن و یقه دریدن ها و مبارز طلبیدن ها فقط شان امثال حجاریان مدعی تئوریست بودن را به شدت تقلیل می دهد ولاغیر..

یک نقد اساسی دیگر اینکه متاسفانه گوییا طیف روشنفکران جامعه ایران از انقلاب مشروطه تا امروز کاری و حرفه ای جز غرب پرستی نداشته اند… بیاییم به این بیندیشیم که چین کمونیست چگونه توانسته است در عین تعامل با رقبای غربی سطح فقر را به کمتر از 5 درصد طی چهل ساله اخیر رسانده است؟. چگونه است شکم 1400000000 میلیون نفر را سیر می کند، کرونا را شکست می دهد و طی 4 روز شهری 9000000 نفری را تست کرونا می گیرد.. از قلب اقتصاد آمریکا تا کره ماه را در نوردیده و پابه پای تمدن غرب و ای بسا پیش تر از آن را دارد می پیماید و اتفاقا موضوع جایگاه چین به حدی رسیده است که منازعه و سوال سخت پیش روی دو حزب جمهوریخواه و دموکرات و ترامپ و بایدن شده است؟. چین کمونیست در تولید دهها محصول کشاورزی رتبه نخست را در جهان احراز نموده است و در حال احداث 3 رودخانه مصنوعی هزار کیلومتری است؟.. همان چینی که بستن یک قرارداد اقتصادی 25 ساله با او امروز مورد نزاع روشنفکران و سنت خواهان ایران است وووو
سوال اینجاست آیا در پکن هم حجاریان های پکن با شریعتمداری های پکن تنها هنرشان صبحگاهان تا شبانگاهان اصطلاحا چون طفلان سر کوچه کل کل کردن و به سر و کول هم کوفتن است یا در چین شهروندانش و نخبگانش برای اعتلای نام چین در جهان در تفاهم و تعامل و همکاری با هم است؟.
زمانی جناب صادق زیباکلام کتابی نوشتند به نام” ما چگونه ما شدیم”، علیرغم اختلاف دیدگاه نگارنده با جناب زیباکلام ولی اذعان دارم الحق و الانصاف که قلم زیباکلام در چند مورد بی نظیر بوده است… آری راز عقب ماندگی ما در ایران بیش از تحریم ها و دشمنی های غربی ها، نگاه و نگرش خود ما بوده است… میرزا ملکم خان ناظم الدوله شخصیتی چند وجهی و در تضاد با خود بود که هم از دموکراسی و تعالی ایران گفت، هم دل در گرو سرکوب ایران داشت، دهخداها هم در مجلس شورای ملی به نام ایران می نشستند هم در روز مبادا پناهنده به سفارت انگلیس بودند، بهار شاعر روشنفکر هم زمانی پولی ستاند تا به سود فلان قرارداد ننگین رای دهد، سنت گرایان مشروطه هم به استناد تاریخ مشروطیت فریدون آدمیت تا بفهمند اصلا مشروطه چیست و این تعبیر مترادف مشروعه نیست!!! دیگ های پلوی بسیار از انگلستان نوش جان می‌کردند… و این داستان غم انگیز تا امروز کم و بیش جاری و ساری است.
16 میلیون هکتار اراضی دیم و آبی، 5 میلیون بهره بردار، 600000 فارغ التحصیل کشاورزی، مصرف 90 میلیارد متر مکعب منابع آبی کشور ماحصلش شده است 5 میلیارد دلار صادرات محصولات کشاورزی در مقابل 12 میلیارد واردات محصولات کشاورزی و بهم ریختگی و شلختگی امر تولید کشاورزی تا توزیع و قیمت گذاری و توسعه این بخش…
جناب حجاریان مستحضرید که وابستگی ایران عزیز به واردات خارجه از ژیلت حمام!!!! تا جان آدمیزاد بدون تردید محصول مدیریت تمام نخبگان چپ و راست بوده است. نمی توان با شانتاژ خبری و رسانه ای و زیر پرچم دموکراسی و با کت و شلوار اتوکشیده سینه زدن از این معضل و شرمم می آید بگویم ننگ خویش را تبرئه کرد… از آنسوی کیهان و شریعتمداری هم نمی تواند مادامی که هیچ مدلی در اقتصاد برای توسعه منهای غرب ارائه نداده است مدعی من منم باشد!!!.
جوبایدن یا ترامپ هر کسی که در آمریکا بر سر کار آید، زمانی ما می توانیم میوه خویش را از آن بر چینیم که ابتدا بدانیم چه می‌خواهیم و طرح و برنامه امان چیست… ما در گام دوم انقلاب مورد تاکید رهبری معظم انقلاب نیاز داریم یکبار هم که شده در رویه ها و رفتارهای خود تجدید نظر کنیم… برای فردای ایران به جمع بندی در روش و برنامه و تاکتیک و تکنیک بپردازیم و مهره ها و پیشامدهای جهانی را در دایره ای از تعریف ها بکار بندیم.
حجاریان ها و شریعتمداری ها را توصیه می کنم که به خود آیند و از گفتار و رفتارهای کودکانه له یا علیه دیگری دست بر دارند و برای اعتلای ایران و ایرانی در گام دوم انقلاب به عمل و وجدان و مسوولیت های ذاتی خویش برگردند.