آغازی بر راهی نو؛ برجام به سرانجام رسید

محسن عموشاهی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت: امروز را می توان روز سرانجام نامید. سرانجام برجام. سرانجام پرونده ی برنامه ی هسته ای ایران. برنامه ای که کشور را بیش از یک دهه درگیر خود کرد؛ مایه ی تحریم های ظالمانه ای شد که اقتصاد کشور را تا مرز نابودی پیش برد؛ و دستمایه ی کاسبانی شد که جیب های سیری ناپذیر خود را از پول ملت ایران پر کنند. اینک به ایستگاه پایانی خود رسیده است.

به لطف رای مردم در خرداد 92، تدبیر بزرگان کشور و زحمات فراوان دکتر ظریف و تیم مذاکره کننده اش، امروز مهر پایانی بر تمامی تحریم های هسته ای خواهد خورد. مهری که اگر چه پایانی است بر تحریمهای ظالمانه، اما آغازی است بر راهی دشوار. راهی که اگر درست طی نشود، تمامی امیدهای پدید آمده در بین مردم را بر باد خواهد داد. آنچه در ادامه می آید مختصری است از آنچه مردم و دولت باید با چشمانی باز بدانها عمل کند.

1- روحانی امروز به یکی از جدی ترین وعده های انتخاباتی خود عمل خواهد کرد. وی وعده داده بود تحریمها را حذف می کند تا هم چرخ سانتریفیوژها بچرخد، هم چرخ زندگی مردم. منتقدان، روحانی و دولتش را همواره متهم به بی توجهی به امور داخلی می کردند. در حقیقت بسیاری از منتقدان معتقد بودند دولت نه در زمینه اقتصادی و نه در زمینه سیاست داخلی توجه مناسبی نداشته و نگاهش بیشتر معطوف به خارج از کشور است.

اما روحانی امروز می تواند از موضعی بالا در داخل سخن گوید. وی به همراه تیم کاردانش، پرونده ای را به سرانجام رسانده که ثمره مخالفانش در آن پرونده تنها تحریمهای بیشتر برای ملت ایران بوده است. اینک زمان توجه دولت به سیاست داخلی و نیازها و دغدغه های فعالان اقتصادی است. مهمترین ثمره برجام افزایش اعتماد عمومی به دولت است. اعتمادی که با بی توجهی به مسائل مربوط به سیاست داخلی و نیازهای فعالان اقتصادی بر باد خواهد رفت.

2- مذاکرات ثابت کرد که گفت و گو بین دیرینه ترین دشمنان نیز می تواند رخ دهد و به سرانجام برسد. کافی است گفت و گو را انسانهایی کاردان انجام دهند و دو طرف خواسته هایی شفاف و مطابق با شرایط طرف مقابل داشته باشند. این الگو، امروز در داخل کشور نیز می تواند پاسخگوی بسیاری از کاستی ها باشد. این روزها و در آستانه ی انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری فضای سیاسی داخلی بیش و پیش از هر چیز به مذاکره و گفت و گو بین جریانهای سیاسی نیاز دارد.

تجارب 6 سال اخیر نشان داده اند هیچ جریان سیاسی قابل حذف نیست. از همین رو سعی بر دو قطبی کردن انتخابات و حذف رقیب تلاش بیهوده ای است که هزینه تنشهای آن تنها از جیب مردم پرداخت خواهد شد.

3- این گفت و گو نه فقط بین جریانهای سیاسی، بلکه بین جریانهای سیاسی و شورای محترم نگهبان نیز می بایست رخ دهد. رد صلاحیت گسترده کاندیداهای یک جناح می تواند این احساس را به مردم بدهد که یک جریان سیاسی در آستانه ی حذف از معادلات سیاسی قرار گرفته است. این امر باعث گسترش احساس بی اعتمادی خواهد شد. در حقیقت مردم با خود می گویند، وقتی به بسیاری از نزدیکان حال و گذشته ی خود بی اعتمادی وجود داشته باشد، چگونه می توان اعتماد عمومی را جلب کرد؟ از این رو وظیفه شورای نگهبان به عنوان نهادی که هم موظف به رعایت حق الناس (در تمامی مراحل انتخابات) و هم حفظ شور و امید در بین مردم است بسیار سخت خواهد شد.

4- سرانجام برجام نشان داد رای مردم کارآمد است. چند لحظه تصور کنید رییس جمهور کشور فردی مانند دکتر جلیلی بود. مردی که شش سال مذاکرات را به پیش برد و ثمره این پیش برد تحریم بود روی تحریم. این مهم نشان می دهد تغییر جز از طریق صندوق های رای امکان پذیر نیست. قهر با صندوقهای رای معنایی جز قهر با آینده خود و فرزاندانمان ندارد.

5- روزی روزگاری در این کشور مردی بر بالاترین سمت اجرایی کشور تکیه زده بود که قطعنامه های شورای امنیت را کاغذ پاره می نامید. مردی که می گفت آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود. مردی که شاید امروز به حرفهایش بخندیم، ولی او و همراهانش امروز سعی در احیای خود دارند. از هر فرصتی برای حضور استفاده می کنند و به عنوان جریانی موثر در بین اصولگرایان نقش بازی می کنند. آن مرد اگر چه رفته است، اما او را حذف شده نباید پنداشت. او بسیار نزدیک است. کافی است با صندوق های رای قهر کنیم تا طعم دوباره بودنش را بچشیم.

انتهای پیام