آقای روحانی! این مسیر از پاستور نمی‌گذرد
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «آقای روحانی! این مسیر از پاستور نمی‌گذرد!» نوشت:
من نمی‌دانم خداوند زمین ساختمان پاستور و آسمان آن را از چه آفریده است که هر کس مدتی ساکن و مستأجر آن می‌شود همان مقدار استعداد و واقع بینی قبلی‌اش را نیز از دست می‌دهد و نگاهش به واقعیات تیره و تاریک می‌شود!
نمی‌دانم چه اتفاقی باید در این کشور بیفتد تا ساکنان پاستور به این نتیجه برسند که راه تنش‌زدایی احتمالی با آمریکا از این ساختمان عبور نمی‌کند.
از زمان مرحوم هاشمی تا کنون، هر رئیس جمهوری که در صدد برآمده است تا به زعم خود گره رابطه با آمریکا را بگشاید، پس از یک دور هیجان کاذب در جامعه، عملاً از پس کار بر نیامده و بر سرخوردگی اجتماعی افزوده است.
با اینکه این تجربه چون چراغی بر ایوان تاریک سیاست ایران می‌درخشد، حسن روحانی گفته است:
“هدف ما این است که ایران در تعامل با جهان باشد و فشار تحریم را از دوش مردم برداریم و تحریم ظالمانه لغو شود. هر جایی، هر فرصتی برای این کار باشد ما اقدامات خود را انجام می‌دهیم و هیچ کس حق فرصت‌سوزی ندارد”.
از این سخنان چنین برمی‌آید که او می‌خواهد از فرصت پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا برای تشنج‌زدایی درروابط ایران و آمریکا سود جوید.
البته پیروزی بایدن را می‌توان فرصتی برای تشنج‌زدایی در روابط تهران – واشنگتن فرض کرد مشروط بر اینکه ارکان اصلی قدرت در ایران نیز آن را به صورت فرصت ببینند و الّا اگر این ماجرا فقط به چشم آقای روحانی و یاران او در پاستور به عنوان فرصت دیده شود، نه فقط فرصت نیست، بلکه سرابی است که بر بغرنجی و وخامت اوضاع خواهد افزود.
تجربۀ سالیان دراز نشان داده است که هر نوع تعامل با آمریکا از حدود اختیارات و توان رؤسای جمهور خارج است و اینکه بگویند در این میسر “به نظرات رهبری هم توجه خواهد شد” چیزی از این معادله را تغییر نمی‌دهد.
واقعیت این است که تنها نهاد رهبری در ایران توان و قدرت تصمیم‌گیری نهایی در مورد این معضل را دارد. بنابراین اگر رهبری مخالف رفع تنش در روابط دو کشور باشد، به طور قطع از رئیس جمهور کاری در این جهت جزمغشوش کردن اوضاع برنمی‌آید واگر هم موافق باشد، استلزام منطقی آن تشکیل هیئتی به عنوان نمایندۀ تام‌الاختیار مجموعۀ نظام سیاسی و اعلام آن به صورت رسمی و علنی است تا هم جامعه نسبت به پایداری نتیجۀ آن امیدوار باشد و هم نیروهای درون نظام امکان کارشکنی در مسیر آن را نداشته باشند.
طبعاً رئیس جمهور می‌تواند نظر خاص خود را در این مورد با افکار عمومی و نهادهای تصمیم‌گیر صریحاً در میان بگذارد اما پیش انداختن خود برای امری که قدرت و توان آن را ندارد، فرصت‌سوزی هر فرصت بالقوه‌ای است که در این زمینه ممکن است ظهور کند.
بنابراین، اگر از آقای روحانی در مقام ریاست جمهوری کاری ساخته است به جای آنکه فضای هیجانی کاذبی در سطح جامعه برانگیزد و غوغای بی‌حاصل دوباره‌ای به پا کند، بهتر است وقت خود و دولتش را صرف مهار و کنترل شیوع بی‌سابقۀ ویروس کرونا در کشور کند تا مردم رنج کشیدۀ این سرزمین دسته دسته عزیزان خود را غریبانه تحویل گورستان ندهند!
انتهای پیام
