نقدی بر حاشیه سفر روحانی به سمنان: تبرج جاهلیت!

سیدسبحان بطحایی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشت نقدی نوشت:

وَ اللّهِ ما یَنْتَفِعُ بِهذا اُمَراؤُکُمْ، وَ اِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلی اَنْفُسِکُمْ فى دُنْیاکُمْ، وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فى آخِرَتِکُمْ. وَ ما اَخْسَرَ  الْمَشَقَّةَ وَراءَها الْعِقابُ، وَ اَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَها الاَْمانُ مِـنَ النّـارِ!

یک: عباراتی که از پیش چشمانتان گذشت، پاسخی است که امیرالمونین در قبال یک سنت غلط! و در اعترض به یک بنیان نادرست، به کسانی که به استقبالش آمده بودند، فرمود.

در نهج البلاغه نقل شده است که هنگامی که مولا علیه السلام به سمت شام در حرکت بود، در مسیر به روستایی رسیدند، آن هنگام که حضرت وارد شدند، کسانی که به استقبال آمده بودند از اسب های خود پیاده شدند و جلوی اسب آن حضرت دویدند.

در این هنگام با اعتراض حضرت مواجه شدند که فرمود: ما هذَا الَّذى صَنَعْتُمُوهُ؟!، این چه کاری بود که مرتکب شدید. آنها گفتند؛ “برنامه اى است که با آن سران خود را بزرگ مى شماریم”. آن هنگام حضرت فرمود: “به خدا قسم زمامداران شما از این کار سود نمى برند، و شما با این عمل در دنیا به مشقت مى افتید، و در آخرت دچار بدبختى مى شوید. و چه خسارت بار است مشقتى که به دنبال آن کیفر الهى است، و چه سودمند است آسایشى که به همراه آن ایمنى از آتش جهنم است!”

دو: در قبل از انقلاب اسلامی و زمان حاکمیت طاغوت، پادشاه هنگامی که به منطقه ای می رفت، عده ی زیادی را برای استقبال در مقابلش صف می کردند. تفکر جاهلی که جمع آوری مردم و به استقبال کشاندن آنان، نشانه ی عزت و محبوبیت آن فرد است، در میان باور ایرانیان رسوخ کرده بود.

اما با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، این معادلات تا حدودی تغییر کرد. هنگام ورود حضرت امام به ایران اسلامی، مردم، به صورت خودجوش و نه بخش نامه ای، آن چنان استقبالی از ایشان کردند که تاریخ در وصفش ناتوان شد.

قطعا بر مخاطب آگاه و فهیم روشن است که میان استقبال فرمایشی و فراهم کردن مقدمات استقبال و تشویق و بها دادن به این امر، با یک حرکت کاملا خودجوش مردمی که از سر محبت و علاقه است بسیار فاصله است.

سه: خطر فراموشی ارزش ها و نادیده گرفتن آنان، همراه با تقلب و دگرگونی ظاهر آن و پاشیدن صرفا رنگ ارزش به آن، یکی از خطرات مهلک هر انقلابی است که می تواند منجر به انحراف از اصول اصلی آن انقلاب باشد.

“وَ لاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَـهِلِیَّةِ الْأُولَى” آیه ای است که خداوند در آن این مساله را به مردم هشدار می دهد.

چهار: انقلاب اسلامی ایران، بی شک یک انقلاب مردمی و اساس حاکمیت آن، مردم سالاری دینی و احترام و ارزش به کرامت انسان هاست.
متاسفانه در ده سال گذشته و با رویداد های مختلف فرهنگی و سیاسی و به قدرت رسیدن یک جریان خاص، برخی از ضدارزش ها دچار دگرگونی شده و مجدد حاکم شدند.

مساله ی استقبال در “سفرهای استانی آقای رییس جمهور” از دولت قبل به یک بحران اخلاقی تبدیل شد.
نیروهای پایین دستی مسوول در استان ها، به هر جهتی که در خوش بینانه ترین حالت ممکن، می توان آن را تلاش برای کسب عزت کاذب برای روسای خود دانست، دست به هماهنگی های گسترده و در نهایت مردمان را برای مراسم استقبال گسیل می کنند.

متاسفانه در سفر اخیر آقای رییس جمهور روحانی به زادگاهش، یعنی سمنان، این زینت های جاهلی مجدد آشکار شد. مراسم استقبال گسترده حتی در راه آهن و در مقابل قطار که قطعا خوانندگان عکس های تاسف بارش را در رسانه ها دیده اند، می تواند یکی از مصادیق مدرن شده ی همان دویدن های مورد اعتراض حضرت امیر باشد. پرواضح است که این دست برنامه ها نه سود مادی و نه سود اخروی را برای ریاست محترم جمهوری تامین می کند و جز اتلاف وقت و بیت المال و بها دادن به رذیلت های اخلاقی چون تملق، نتیجه ی دیگری ندارد.

البته این سنت را می توان از میراث شوم دولت گذشته [دولت محمود احمدی نژاد] دانست که با بها دادن به این مسایل، مقدمات آشکار کردن این زینت جاهلی را مجددا فراهم کرد. تاریخ خود گواه است که در دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام و المسلمین خاتمی و دولت اصلاحات، این امر به کمترین حالت ممکن انجام و مصدر این امر، به بی توجهی ریاست محترم جمهور وقت باز می گردد.

پنج: عده ای از حامیان دولت فعلی و دوستان ما، ممکن است که معترض شوند این دست از انتقادات همانند یادداشت قبلی درباره ی سفر کیش رییس جمهور [لینک]، به تضعیف دولت منجر می شود. این هنگامی که جریان رقیب با تمام قوا مشغول تضعیف دستاوردهای دولت یازدهم است، حق آن است که این دست از انتقادات مخفی و به زمان خود موکول شود. ولی معتقدیم که انتقاد نه موجب تضعیف، بلکه موجب تقویت و رشد است.

معتقدیم که وقت مبارزه ی با این سنت های غلط، در حاکمیت جریان های سیاسی رقیب که قدرتی وجود ندارد، بلکه در این دولت و شبیه این دولت هاست که مدعی این امور هستند. اضافه بر این که شعار های انتخاباتی دکتر روحانی نیز، بر اعتقاد او مبنی بر مبارزه با این دست انحرافات دلالت دارد.

علی ایحال امیدواریم که با پرداختن رسانه ها به این دست از اشکالات موجود، می توان زمینه سازی رشد دولت و پیشرفت آن را در تمامی عرصه های سیاسی و فرهنگی فراهم آورد.

انتهای پیام