قصر دریا مجتمع توریستی که به جای شهرک مسکونی فروخته شد
امیرحسین ناظری کنزق، انصاف نیوز: حدود دو ماه پیش بود که گزارشی با عنوان «ابهامات قصر دریا» منتشر شد [لینک]. گزارشی که در آن‌یکی از ساکنین مجتمع، یکی از اعضای تیم سازنده‌ی مجتمع تفریحی توریستی قصر دریا و همچنین مسئولین میراث‌فرهنگی استان نکاتی را درباره‌ی این پروژه گفته بودند.
پس از انتشار این خبر بود که تعدادی از ساکنین قصر دریا با انصاف نیوز تماس گرفتند و به محتوای این گزارش اعتراضاتی داشتند. ساکنین معتقد بودند حرف‌های «محمد نبی زهری» مشاور «علی رمضان نژاد کناری» صحت ندارد.
خبرنگار انصاف نیوز برای بررسی صحت این ادعاها به محل پروژه‌ی فاز دو قصر دریا در استان مازندران رفت. اولین نکته‌ی قابل‌توجه توسکاهای قطع شده‌ی کنار جاده بودند. توسکاهایی که تنه و ریشه‌ی برخی از آنها داخل مجتمع بودند. جای قطع شدن توسکاها را هم با بتن پوشانده بودند. توسکاهایی که بعد از پیگیری از دفتر پروژه، علی رمضان نژاد، مالک و مدیر پروژه گفت برای قطع آنها مجوز دارد اما هیچ مستنداتی ارائه نداد.
پس از ورود به شهرک اولین نکته‌ای که توجه را جلب می‌کرد فعالیت بود. زهری، از اعضای دفتر این پروژه در مصاحبه‌ی قبلی خود گفته بود که این شهرک فعالیت ندارد. فقط برخی از ساکنین کمی وسائل در واحدهایشان گذاشته‌اند. اما طبق مشاهدات انصاف نیوز فقط برخی از واحدها خالی هستند و اکثرها واحدها کاملاً در حال بهره‌برداری هستند. ماشین‌های ساکنین جلوی واحدها است. تعدادی از ساکنین شهرک هم در حال قدم‌زدن در محوطه‌ی عمومی شهرک هستند.
از ساکنان شهرک درباره‌ی تفریحی توریستی بودن شهرک پرسیده شد. اکثراً اطلاعی ندارند که این مجتمع تفریحی توریستی است. برخی هم می‌گویند بعد از گزارشی که منتشر شد از این قضیه اطلاع پیدا کرده‌اند. پیگیری هم کرده‌اند ولی پاسخی دریافت نکرده‌اند.
گزارش اول درباره‌ی این بود که این شهرک از سال 87 طی موافقت‌نامه‌ی به‌عنوان مجتمع تفریحی توریستی درآمده و طبق این تفاهم‌نامه مالک یعنی رمضان نژاد حق فروش اعیان 49 درصد از مجتمع را تحت عنوان «سرویس ویلا» دارد و باید بقیه را تبدیل به مجتمع تفریحی توریستی کند. ولی بعد از گذشت این سال‌ها با وجود تقریباً به پایان رسیدن ویلاها، حتی یک متر هم فضای تفریحی و توریستی مورد بهره‌برداری قرار نگرفته است.
اما نکته‌ی مهم در گزارش اول این بود که فروشنده [علی رمضان نژاد کناری] به‌هیچ‌وجه خریداران را از اینکه این مجتمع تفریحی توریستی است مطلع نکرده و اینجا را به‌عنوان شهرک به آنها فروخته است.
برای این گزارش با حدود ده نفر از ساکنان مجتمع مصاحبه شده است. همه‌ی آنها می‌گویند خانه‌هایشان را مستقیماً از آقای رمضان نژاد خریده‌اند ولی هیچ‌وقت اسمی از تفریحی توریستی به میان نیامده است. برخی از آنها راضی می‌شوند که مبایعه‌نامه‌هایشان را هم نشان دهند. در مبایعه‌نامه‌ی این افراد فروش «عرصه و اعیان» قید شده است. هیچ اسمی هم از مجتمع تفریحی توریستی نیست.
رمضان نژاد سؤال خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی این مشکلات را این‌طور پاسخ داد: تعداد معدودی از ساکنین چنین ادعایی دارند. 90 درصد واگذاری‌ها مربوط به سال 83 تا 85 است. در آن زمان، زمین ما مسکونی بود. ما چیزی را به‌عنوان شهرک یا ویلا نفروختیم، فقط به‌صورت شریک مشاعی سند زدیم. از همه هم برای اخذ مجوز وکالت تام داشتیم. تنها مجوزی که استان به ما می‌داد همین گردشگری بود. همه‌ی ساکنین هم به این مجوز تمکین کردند.
وی افزود: اینجا یک اشتباه تایپی صورت‌گرفته است. باید در زمان پروانه گردشگری باید نوشته می‌شد علی رمضان نژاد کناری و شرکا، چون این دوستان قبل از اینکه ما مجوز گردشگری بگیریم هم شریک ما بودند. در زمان گرفتن مجوز اشتباه تایپی شد و کلمه شرکا نوشته نشده است.
او ادامه داد: من از همه این دوستان برای سهام و مجوز تعهد محضری دارم. شما شک نکن که اگر این تخلفات را می‌کردم حتماً از من شکایت کیفری کردند. ولی اینها رد شده است. اینها از حسادت و تنگ‌نظری است. آنهایی که از من خریده‌اند هم بعدش آمدند و رضایت محضری دادند که اینجا گردشگری است و سهام گرفتند.
رمضان نژاد در پاسخ به سوالی درباره‌ی اینکه تعداد زیادی از ساکنین این ادعای او را رد می‌کنند گفت: من برگه‌ی سهام همه را دارم. این برگه‌ها به‌صورت رسمی و در دفتر اسناد رسمی تنظیم و امضا شده است. شاید من به کسی فروخته باشم و مبایعه‌نامه داده باشم، ولی همان جا این مبایعه‌نامه را به سهم تبدیل کرده‌ام. فرم‌های هرکس را هم شما بگویید من منتشر می‌کنم.
پس از چندین بار پیگیری از دفتر پروژه برای گرفتن اسناد، هیچ سندی مبنی‌بر سهام‌دار بودن افراد نیز به ارسال نشد.
او در پاسخ به سؤال «اگر شما به خریداران گفته‌اید که اینجا سرویس ویلا است پس چرا طبق آیین‌نامه‌ی فروش سرویس ویلا رفتار نکرده‌اید» توضیح داد: در آن زمان اصلاً بحث سرویس ویلا و آیین‌نامه‌های مربوط به آن مطرح نبود. این آیین‌نامه در سال 92 ابلاغ شد. ما حتی از همین نفرات هم امضا گرفتیم که اینها سهام است.
- بیشتر بخوانید:
ابهامات «قصر دریا» [+اسناد]
راز سربه‌مهر مسکن مهر لوکس «قصر دریا» در محمودآباد
/گزارش/ روایت پسر هادوی و سلیمی نمین از زمین‌خواری دانشگاه آزاد
از ماجرای «خبرنگار روشنگر» تا ویلای علی‌عسگری [+فیلم] /گزارش میدانی از لواسان/
عدالتخواهی گزینشی؟ ماجرای تخلف منزل کاشانی‌ها
تعدادی از ساکنین شهرک یعنی حدود 8 نفر از 10 نفری که انصاف نیوز با آنها مصاحبه کرد، همچنین تعدادی هم از افرادی که مصاحبه‌ای با آنها انجام نشد ولی صحبت غیررسمی داشتند، سند تک‌برگ «عرصه و اعیان» واحدهای خود را گرفته بودند. درحالی‌که طبق قانون فروشنده حق فروش عرصه یا زمین را ندارد بلکه فقط می‌تواند اعیان را بفروشد.
رمضان نژاد درباره‌ی این سندهای تک‌برگ گفت: هیچ‌کس سند تک‌برگ نگرفته است.
وقتی به او گفته شد که تعدادی از این سندها دیده شده و از آنها عکس هم موجود است، پاسخ داد: اگر هم کسی سند تک‌برگ گرفته، کار خلاف قانون کرده است. این دوستان از طریق اصل 147 سند گرفته‌اند. سند شش دانگ اینها اعتبار ندارد چون آن اصل برای جاهایی است که تعیین تکلیف نشده‌اند. ولی اینجا مشخص است. اگر گردشگری، مسکن و شهرسازی و… نامه بزنند این اسناد باطل می‌شود.
مالک پروژه‌ی قصر دریا درباره‌ی اینکه اگر کسی برای بخشی از زمین او سند گرفته است، چرا او شکایت نمی‌کند گفت: زمانی که من سند دارم این سند که می‌گویید ارزش قانونی ندارد. سند من معتبر است. من معتقدم که ثبت تخلف کرده و هم این دوستان. من اصل سند را دارم و سندم معتبر است. پس نگران نیستم.
بخشی از ساکنین که نتوانسته بودند سند تک‌برگ بگیرند پس از مراجعه به ثبت این پاسخ را گرفته بودند که «ملک شما در جاده است و نباید آنجا ساخته می‌شده پس نمی‌توانیم به آن سند بدهیم». رمضان نژاد در این باره توضیح داد: درباره‌ی آنهایی که برای سند مراجعه کرده و به آنها گفته‌اند که املاکشان در راه است. من بخش‌هایی را جابه‌جا کرده‌ام و اصلاحیه داده‌ام. یعنی 8 متر از راه را خیابان ساخته‌ام به جایش 20 متر به راه داده‌ام. اینها نمی‌توانند بگیرند چون هنوز پایان کار ندارد. باید پایان کار بگیریم بعد به این دوستان سند شش دانگ می‌دهم.
برخی ساکنین از کیفیت ساخت‌وساز گلایه داشتند. ساختمان برخی از آنها نشست کرده بود. سازنده و دفتر پروژه به آنها ابلاغ کرده بود که اگر می‌خواهید ساختمانتان را تعمیر کنیم باید حدود 100 میلیون تومان پول به دفتر بدهید. درواقع هزینه‌ی تعمیر را هم خودتان بدهید. علی رمضان نژاد این مورد را این‌طور تشریح کرد: «حوادث غیرمترقبه که پیش‌بینی‌شده نیست. منطقه ما در آب غرق شده بود. وقتی سیل آمده مقصر من نیستم. حتی وقتی این اتفاق افتاد بخشی از هزینه‌ها را خودمان از جیبمان دادیم و گفتیم بخشی را هم ساکنین بدهند. در واقع نصف‌به‌نصف هزینه‌ها را می‌دهیم. تمام واحدها را هم درست کرده‌ام و فقط 3 یا 4 خانه باقی‌مانده.»
او درباره‌ی کیفیت ساخت خانه‌ها و تأییدیه‌های نظام‌مهندسی و… مجری طرح یعنی «تعاونی مسکن قصر فیروزه» گفت: همه‌ی این دوستان در دفترخانه امضا کرده‌اند که قصر فیروزه برایشان بسازد. طرح، ناظر و مشاور ما شار اندیشان پارس است که هم نظام‌مهندسی دارد و همه‌ی اسنادش موجود است. استانداری، سازمان راه و شهرسازی و… هم تأیید کرده‌اند. قصر فیروزه چون مجری است نیاز به نظام‌مهندسی ندارد در آن زمان اصلاً قانون این‌طور نبود. بااین‌حال ما راه و شهرسازی تأییدیه گرفتیم که قصر فیروزه می‌تواند مجری باشد.
تعدادی از ساکنین به نحوه‌ی اداره‌ی این مجتمع اعتراض داشتند. گویا هر تغییری در ویلاها، حتی کاشت گل‌وگیاه باید توسط پیمانکار انجام شود. ساکنین می‌گفتند پیمانکار با چندین برابر قیمت این کارها را انجام می‌دهد و از طرفی به هیچ‌کس هم اجازه نمی‌دهد از بیرون نیرویی را برای این کار بیاوریم. این در حالی است که رمضان نژاد گفت: ما اینجا اصلاً سود نمی‌کنیم و فقط ضرر می‌دهیم. قصر فیروزه هم همین‌طور است که دارد با ضرر کار می‌کند فقط تا کار جمع شود.
یکی از چیزهایی که چشمگیر بود، نزدیکی ساختمان‌ها به حریم رودخانه بود. در واقع خانه‌هایی بودند که به فاصله‌ی کمتر از 3 متر با رودخانه ساخته شده بودند. رمضان نژاد ضمن تکذیب وجود این خانه‌ها مدعی شد: ما به‌هیچ‌عنوان نزدیک به رودخانه وجود ندارد. ما حداقل 22 متر را رعایت کرده‌ایم.
مشکلات ساکنین این مجتمع اما کم نبود. یکی دیگر از مشکلات مسئله‌ی شارژ بود. ساکنین از میزان شارژ و همچنین عدم شفافیت آن رضایت نداشتند. بابکی، مدیر اجرایی فاز 2 مجتمع گردشگری قصر دریا درباره‌ی این مشکلات گفت: تعاونی ما یک گروه در واتس آپ تشکیل داده که در آن هر ماه توضیح می‌دهیم که هزینه‌ی شارژها چطور و کجا مصرف شده است. پیش‌ازاین دوستان خودشان یک گروه داشتند که در آن به ما فحش می‌دادند و اتهام می‌زدند. ما دیدیم داریم زحمت می‌کشیم و توهین هم می‌شنویم. رفتیم و شاکی شدیم تا آن گروه را ببندند.
گروه تلگرامی که بابکی به آن اشاره می‌کند یک گروه تلگرامی دوطرفه بوده که ساکنین هم می‌توانستند در آن گفت‌وگو و تبادل نظر کنند. ادمین هم یکی از ساکنین بوده. ساکنین مدعی بودند این گروه با شکایت قضایی بسته شده. حالا یک گروه یک‌طرفه در پیام‌رسان‌ها فعال است و نمی‌توان در آن چیزی گفت.
وی افزود: پنج نفر به نمایندگی افراد مجموعه به‌عنوان هیئت‌امنا انتخاب شدند. آنها باید این کارها را انجام می‌دادند ولی الان گردن ما افتاده است. ما هم این کار را مجانی و در راه خدا انجام می‌دهیم. در حال حاضر هم 177 میلیون منفی هستیم و از جیب خرج کرده‌ایم و این دوستان پول نمی‌دهند. ما از حقوق خودمان داریم به نگهبانان و پرسنل حقوق می‌دهیم.
او ادامه داد: کسانی در مجتمع هستند که چندین سال است که پول شارژ را نداده‌اند. وقتی این دوستان شارژ نمی‌دهند ما از جیبمان می‌دهیم. پس باید بین آنهایی که سروقت شارژ می‌دهند با کسانی که نمی‌دهند فرق داشته باشند. ما ماهیانه سه درصد جریمه برای کسانی که پول را دیر می‌دهند در نظر گرفته‌ایم. وظیفه‌ی من ساخت‌وساز است تا ساعت 15 بعد از آن مسئولیتی ندارم. بااین‌حال من تا شب و نصفه شب به این دوستان خدمات می‌دهم.
او در انتها خاطرنشان کرد: هیئت‌امنا را هم خود ساکنین باید جمع شوند و تشکیل بدهند این به ما مربوط نیست. ما مجری طرح هستیم. اگر کسی به عهده بگیرد مدیریت مجموعه را ما کاملاً می‌پذیریم و دستش را هم می‌بوسیم. ما می‌خواهیم از اینجا برویم اگر کسی آمادگی دارد ما بسیار استقبال می‌کنیم که او مدیریت را به عهده بگیرد.
حدود 13 سال از زمان شروع پروژه گذشته است ولی حتی یک متر از فضاهای تفریحی و توریستی آماده نشده است. اما تقریباً همه‌ی سرویس ویلاها ساخته شده و فروخته شده. علی رمضان نژاد درباره‌ی این تأخیر در پروژه گفت: این پروژه حداقل 2 بار دستور توقف خورده است. یک‌بار دو سال و یک‌بار یک سال زمان برده تا پروژه شروع به کار کند. ما هنوز هم درگیریم. میراث‌فرهنگی دستور نقشه 14 طبقه گرفته داده اما نیرو هوایی مخالف است. دستور توقف گرفته است. ما بارها مراجعه کردیم برای حل این مشکل اما چیزی حل نشده است. ما منتظریم که نقشه‌های هتل‌ها و دیگر مکان‌های تفریحی و توریستی تأیید شود تا ساخت‌وساز آغاز شود. ما تصمیم داریم که برای همه‌ی این پروژه‌ها سرمایه‌گذاری جذب کنیم. مجموعه‌ی دم در هم که در حال ساخت است با سرمایه‌گذار همکاری می‌کنیم.»
او این مشکل را از میراث‌فرهنگی دانست و ادامه داد: میراث‌فرهنگی هیچ کمکی به ما نکرده است. بودجه‌ای که برای ساخت‌وساز باید به ما می‌دادند را نداده‌اند. این دوستان باید 75 درصد کل پروژه را میراث‌فرهنگی بدهد ولی یک ریال به ما نداده‌اند. اگر قرار نبود بودجه بدهند من برای چه باید زمین مسکونی‌ام را گردشگری کنم؟
این در حالی است که طبق توافقنامه، رمضان نژاد برای این حق فروش 49 درصد از پروژه را دارد که بتواند تأمین مالی کند.
یکی دیگر از نکات دیگر این است که برخی از ساکنین معتقدند که بیش از آن چیزی که باید ویلا ساخته شده. برای این ادعای خود فایل پرداخت شارژی که خود مجتمع را در اختیارشان قرار داده استناد می‌کنند. در این برگه بیش از 400 واحد باید شارژ بدهند. درحالی‌که 335 واحد در توافقنامه ذکر شده است. رمضان نژاد ولی این را هم تکذیب می‌کند: ما فقط 18 درصد را واگذار کرده‌ایم. بیش از 500 واحد آپارتمانی باقی‌مانده. به جز آن‌هم بسیاری از ویلاها و… باقی‌مانده است.
در زمان مصاحبه با «علی رمضان نژاد کناری» قرار بود مدارک زیر برای انصاف نیوز منتشر شود که پس از سه بار پیگیری از دفتر او گفته شد مدارکی ارسال نخواهد شد.
لیست مدارکی که قرار بر اسال آنها بوده:
1- تأییدیه‌های قانونی بودن مجری شدن تعاونی قصر فیروزه
2- سند از سهام‌دار بودن افراد، اینکه دقیقاً چند نفر سهام‌دار هستند.
3- صورت‌جلسات شورای عمومی
4- صورت‌حساب مالی شارژها و پول برق
5-استعلام‌های حریم ثبتی رودخانه
6- نامه‌های مربوط به قطع درختان توسکا جلوی درب مجتمع
7- نقشه‌ی هوایی که نشان بدهد در حال حاضر فقط 18 تا 19 درصد از مجتمع ساخته شده.
8- سندی که نشان بدهد به‌جای خیابان 8 متری شما 20 متر خیابان به راه و شهرسازی داده‌اید.
9- اسنادی که نشان بدهد شما برای رساندن آب و برق به مجتمع به جاهای دیگری آب و برق داده‌اید.
10- اسناد نظام‌مهندسی شار اندیشان پارس
انتهای پیام
