اصلاح طلبان و مجلس دهم

مسعود بزم آرا، فعال دانشجویی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

مرحله ی اول انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به پایان رسیده و تکلیف کرسی های باقی مانده نیز به زودی مشخص خواهد شد. تا بدین جای کار صرف نظر از نتیجه ی مرحله ی دوم انتخابات، جریان اصلاحات تعداد قابل توجهی از سهمیه های مجلس را کسب کرده است و با احتساب نتایج مرحله ی دوم، در بدترین شرایط اقلیتی قوی و در حالتی ایده آل اکثریت مجلس را از آن خود خواهد کرد.

مجلس پیش رو فرصتی برای محک عیار نمایندگان اصلاح طلب است و عملکرد و مواضع نمایندگان برگزیده در قبال رویدادهای درون مجلس بسیار مهم خواهد بود. در این نوشته به برخی از مواردی که نمایندگان در مجلس با آن مواجه خواهند شد اشاره شده است.

* اصلاح طلبان و کرسی ریاست

در این باره یادداشت ها و تحلیل های فراوانی ارائه شده و بحث من باب این موضوع تکرار مکررات خواهد بود. تنها مساله ی مهمی که می توان به آن اشاره کرد این نکته است که اگر بنا بر ملاحظات و مصالح، تصمیم بر انتخاب گزینه ای غیر اصلاح طلب – ولو اعتدالی – برای تکیه بر کرسی ریاست قوه مقننه گرفته شد بایستی دو موضوع مد نظر قرار داده شود؛
۱. تعیین قید و پیش شرط هایی همچون انتظار برای تعامل بیشتر، از شخص مورد نظری که از حمایت نمایندگان اصلاح طلب در جهت تصاحب کرسی ریاست برخوردار می شود.
۲. این اتفاق – انتخاب شخصی غیر اصلاح طلب برای ریاست مجلس – بایستی به عنوان فرضیه ای موقت و نه سیاستی همیشگی به اجرا در آید و به محض حضور نمایندگان اصلاح طلب در مجلس و تسلط نسبی بر فضای بهارستان، اقدامات لازم برای حضور یک اصلاح طلب تمام عیار در جایگاه ریاست برای دوره های بعد انجام شود. بدیهی است که یک فرد برون جریانی ولو اینکه در مواردی هم همسو و همراستا با یک جریان باشد، به دلیل نداشتن تعلقات جناحی هرگز نمی تواند انتظارات را آن طور که باید برآورده کند.

* اصلاح طلبان و کادر سازی

جریان اصلاحات علیرغم وجود پتانسیل بالا و ظرفیت های فراوانی که درون خود پرورانده است اما به واسطه ی محدودیت ها و ممانعت هایی که نهادهای نظارتی نسبت به آنها قائل می شوند، در بکار گیری نیروهای مستعد و کار آمد خود همواره با مشکل جدی روبرو بوده است. جریان اصلاحات به دنباله همان سیاستی که برای تهیه ی لیست “امید” پیشه کرده بود و پشتوانه ای ارزشمند برای آینده این جریان رقم زد بایستی در داخل مجلس هم کادر سازی و نیرو سازی خود را با جدیت ادامه دهد و از هیچ تلاشی برای کسب کرسی های هیات رییسه و ریاست کمیسیون های مجلس دریغ نورزد تا بتواند در رقابت های انتخاباتی آینده نمایندگانی شایسته و لایق را برای حضور در مناصب کلان مدیریتی به جامعه معرفی کنند.

* اصلاح طلبان و پدیده “راستگوییسم”

تجربه ی نوینی که اصلاح طلبان در جریان این دوره از انتخابات با آن رو به رو شدند استفاده از نیروهای گمنام و تازه نفس بوده است. این اتفاق جدا از برکات ارزشمندی که می تواند برای جریان اصلاحات به ارمغان بیاورد، قابلیت تبدیل شدن به یک خطر جدی و محتمل را نیز داراست. اتفاقات مربوط به انتخابات شهردار تهران در دوره ی چهارم شورای شهر را به خاطر بیاورید. بروز پدیده “راستگوییسم” در مجلس شورای اسلامی نسبت به شورای شهر خطری دو چندان و بعضا غیر قابل جبران تری را در پی خواهد داشت.

علاوه بر زنگ خطر فوق، نداشتن تجارب لازم و کافی برای حضور برخی از نمایندگان راه یافته به مجلس در چنین سطح مدیریتی خود تهدید دیگری است که باید برای رفع این نقطه ضعف راهکاری اساسی اتخاذ شود.

فراموش نشود که رای جامعه به این نمایندگان صرفا به خاطر نشان اصلاح طلبی بوده که با حضور در لیست امید به آنها تعلق گرفته است، پس نباید سهل انگاری و بی توجهی به این مهم باعث سلب شدن اعتماد مردم شود.

* اصلاح طلبان و دولت

روابط نه چندان دوستانه بهارستانی ها و پاستور نشینان طی دو سال سپری شده از عمر دولت تدبیر و امید بر هیچ کس پوشیده نیست. استیضاح، کارت زردها و نطق های فراوان نمایندگان مجلس علیه دولت گوشه ای از این قبیل رفتارهای تقابل گرایانه است. مخالفت های بی موردی که تضعیف دولت را هدف گرفته بود و مشکلات بسیاری را سد راه برنامه ها و سیاست های مد نظر دولت قرار می داد.

به لطف انتخاب درست مردم فهیم، دیگر در مجلس دهم شاهد آن تندروی ها و مخالفت ها نخواهیم بود و روابط حسنه فی مابین دولت و مجلس در سالی که همگان منتظر چیدن میوه ی برجام و بهبود و گشایش اوضاع کشور هستند می تواند کمک بسزایی در تحقق هرچه سریعتر این مهم کند.

اما این روابط حسنه نباید مانع از اجرای یکی از وظایف اصلی مجلس که نظارت بر رفتارها و اقدامات دولت است خللی ایجاد کند و تعامل و همیاری مجلس با دولت نباید به گونه ای باشد که مطیع و تحت الامر بودن مجلس از دولت تلقی شود، بلکه نمایندگان مجلس موظف اند بر حسب تکلیف و در مواقع لزوم انتقادات صریح و شفاف خود
را نسبت به اقدامات اشتباه دولت بیان دارند.

* اصلاح طلبان و اولویت ها

اولویت بندی اهداف و برنامه ها در آغاز فعالیت مجلس دهم یکی از امور مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد. نمایندگان مجلس در بدو شروع بایستی به ترسیم نقشه ی راه و تعیین اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت خود در طول چهار سال فرصت حضور در بهارستان بپردازند و بر حسب خواسته ها و انتظارت جامعه، برنامه های خود را رتبه بندی کنند. تصویب طرح ها و لوایح کارآمد برای بهبود وضع معیشت زندگی مردم و سر و سامان دادن به اوضاع اسفبار اقتصاد کشور را می توان یکی از این اولویت ها بر شمرد.

یکی از دلایل حضور مردم در پای صندوق های رای امید به تغییر وضعیت نابسامان اقتصادی فعلی است، به همین خاطر لازم است تا نمایندگان مجلس دهم با استفاده از اختیارات و وظایف خود در جهت برآورده ساختن این خواسته بجا اهتمام جدی بورزند.

یکی دیگر از مواردی که لازم است بدان توجه ویژه ای شود تلاش برای رفع کدورت هایی است که بعد از اتفاقات سال ۸۸ بر فضای سیاسی کشور سایه افکنده است. گام برداشتن مجلس بسوی تحقق یک آشتی ملی که چندی پیش از سوی دکتر روحانی با عنوان “برجام داخلی” یاد شد نیز بایستی جزو اولویت های اصلی این مجلس قرار بگیرد.

البته واضح است که رسیدن به این خواسته به سادگی ممکن نیست و عمل به آن عزم جدی مجلس و دولت را طلب می کند، چرا که هر تلاشی برای حاکم کردن آرامش بر فضای سیاسی کشور، مخالفت و سنگ اندازی افرادی را در بدنبال خواهد داشت که بقای عمر سیاسی و تامین منافع جناحی خود را در تیرگی سپهر سیاست کشور می بینند.

امید است که شروع به کار مجلس دهم و تعامل و همکاری آن با دولت یازدهم سرآغاز خبرهای نوید بخشی باشد که حکایت از بهتر شدن اوضاع اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کند.

انتهای پیام