یازده سال می‌گذرد در غم هجران پدر!
سعیده منتظری، فرزند آیت‌الله منتظری در یادداشتی تلگرامی با عنوان «یازده سال می‌گذرد در غم هجران پدر!» نوشت:
یازده سال است که «دل از ناله و ناله از دل حکایت می‌کند در فراق تو»؛ و «خون دل است از غم هجرت به جام ما».
پدر که با این آیت از قرآن بسیار مأنوس بود و همواره همگان را بر آن سفارش می‌نمود که: «واصبروا ان الله مع الصابرین» در عجبم که چرا خود پس از عمری صبوری و استواری، در ۲۹ آذرماه ۱۳۸۸ در برابر جور و جفای زمانه، دیگر باره تاب نیاورد و رفت؟!
رفت، و ما را واگذاشت با «شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل»!
پدر جان! تو آسمانی شدی؛ و ما چه بسیارمان مردگانی زنده‌نما شده‌ایم در این دیار استبدادزده!
که امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «منهم تارک لانکار المنکر بقلبه و لسانه و یده، فذلک میت الاحیاء»: گروهی از مردم مبارزه با منکر را با دل و زبان و دست ترک می‌کنند، پس اینها در حقیقت مردگانی زنده‌نما هستند!
و در پایان می‌فرماید: «و افضل من ذلک کله کلمة عدل عند امام جائر»: و بالاتر از تمام امر به معروف‌ها و نهی از منکرها، گفتن یک کلمه حق است در برابر حاکم ظالم.
و امروز آن یک کلمه این که: به هوش باشید و فریاد مردم به تنگ آمده … را بشنوید!
عقل و شرع و قانون حکم می‌کند که هیچ حاکمی بدون پشتوانه مردمی حکم نراند. فریاد رفراندوم خواهی مردم را بشنوید و به برگزاری همه‌پرسی تن در دهید.
و حُسن ختام این نوشته را از زبان پدر می‌آورم: «امیدوارم مسئولین امر از این راه انحرافی که در پیش گرفته‌اند دست برداشته و حقوق از دست رفته مردم را استیفا نمایند، خسارات را جبران نموده و بیگناهان را بیش از این در زندان نگه ندارند، و با پایان دادن به سناریوهای نمایشی دادگاهها و پخش اعترافات آنچنانی بیش از این قضاء اسلامی را مسخره نکنند؛ و یا لااقل شجاعت این را داشته باشند که اعلام کنند این حکومت نه جمهوری است و نه اسلامی، و هیچ کس هم حق اعتراض و اظهارنظر و انتقاد ندارد.» (کتاب دیدگاهها، ج ۳، ص ۴۲۴)
انتهای پیام
