نقد کلیپ منتشر شده از آقای محمود امجد

حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «نقد کلیپ منتشر شده از آقای محمود امجد» نوشت:

اخیرا فیلمی از جناب اقای محمود امجد استاد عرفان و اخلاق پخش شده که در ضمن آن رهبر انقلاب را مسئول خون های ریخته شده پس از ناآرامیهای سال88 میداند.

بنده بدون آنکه به نقد شخصیت جناب اقای محمود امجد بپردازم که در متون دینی از ما خواسته اند عمل مومنین را نقد کنیم نه شخصیت شان را، به نقد پیام ایشان خواهم پرداخت .

بحث را در دو موضوع پیگیری مینمایم

1) شهید یا مقتول به ظلم وعدوان خواندن روح الله زم.
2) مسئول دانستن رهبر انقلاب در قبال خونهای ریخته شده.

1- روح الله زم در کانال آمد نیوز با دعوت از حسینی که جنبشی بنام ری استارت را براه انداخته، مردم راعلنا به آتش زدن مساجد و نماد های مذهب دعوت نموده و از آنها میخواست که با آسیب زدن به مردم مذهبی خصوصا حامیان انقلاب و کشتن آنها زمینه را برای براندازی نظام فراهم کنند.

ساخت بمب دست ساز سه راهی و دیگر اقلام آسیب زا و… از دیگر برنامه های کانال آمد نیوز بود.

آمد نیوز به معنای واقعی کلمه بدنبال براندازی نظام از طریق هرج ومرج و آنارشی بود و در این مسیر از ایراد هر گونه تهمت ودروغ به نظام ابا نداشت.

سوالی که ذهن بنده را مشغول نموده این است که امام راحل دستور اعدام منافقینی که به سازمان موسوم به مجاهدین خلق وفادار بوده و در حال گذران محکومیت حبس خویش در زندان بسر میبردند، در سال1367پس از حمله منافقین به مرزها، در عملیاتی موسوم به فروغ جاویدان را دادند. آنها طبعا دستشان مستقیما به خون کسی آلوده نبود و الا پیش از آن اعدام یا قصاص میشدند، آنهم در عددی نزدیک به 3500نفر .

جناب اقای امجد و منتقدین به اعدام زم، چرا هیچگاه از آن عمل ایت الله خمینی برائت نجسته به عکس الان مدعی اند در اثر فراموش شدن مسیر ترسیمی امام راحل در حکمرانی، حکومت به ریختن خون روح الله زم دچار شده است.

آیا این تناقض روشنی نیست که از یک طرف اعدامهای اقای خلخالی، حاکم شرع اول انقلاب و اعدامهای سال67 منافقین را قابل دفاع بدانیم واز طرف دیگر اعدام شخصی که مصداق عرفی مفسد فی الارض است را تقبیح نموده و وی را به یک منتقد ساده تنزل دهیم؟

2 – شاید کسانی که نقدهای بنده راخوانده باشند تایید کنند که نوک تیز نقدهایم اغلب عملکرد رهبری و سیاستهای کلی نظام است.

اما در سال 88 یک کاندیدا روند قانونی اعتراض به انتخابات را نپذیرفت و با رئیس جمهور قانونی خواندن خود، کشور را یکسال به ناآرامی کشاند.

بنده هم به روند تایید صلاحیتها معترضم وخود قربانی این روند شده ام اما این باعث نمیشود تاثیر آقای میرحسین موسوی در آن وقایع را نادیده گرفته خونهای ریخته شده به پای رهبری بگذارم.

البته معتقدم در نارامی های سالهای گذشته که منجر به کشته شدن تعدادی از معترضین شده، نظام بایست نسبت به ریخته شدن خون حتی یک بیگناه حساسیت بیشتری داشته وبا مسببین آن برخورد و به مردم گزارش دهد.

نیروهای امنیتی بایست تمام تلاش خود را برای کشته نگرفتن در تجمعات، نموده و با جدی گرفتن جان مردم و برخورد با خاطیان امنیتی احتمالی و گزارش به مردم از حیثیت نظام دفاع نمایند که ریختن خون بیگناه مشروعیت زداست.

اما آیا این منصفانه است که خون های ریخته شده را نه به پای عاملان تحریک و نه افراد خاطی امنیتی که در هر حکومتی یافت میشوند نگذارده مستقیما آن خونها را به پای ولی فقیه بگذاریم؟

کلام را با آیه ای از کتاب خدا به پایان میبرم

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! همواره برای خدا قیام کنید، و از روی عدالت، گواهی دهید! دشمنی با جمعیّتی، شما را به گناه و ترک عدالت نکشاند! عدالت کنید، که به پرهیزگاری نزدیکتر است! و از (معصیت) خدا بپرهیزید، که از آنچه انجام می‌دهید، با خبر است!

انتهای پیام