خانگیترین یلدایی که می شناسیم!
غلامرضا بنی اسدی، روزنامهنگار در یادداشتی با عنوان «خانگیترین یلدایی که می شناسیم!» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
مردمانیم و باید مردمی کنیم با یکدیگر. باید آنچه برای خویش میخواهیم را برای دیگران هم بخواهیم. این درس دین ماست. مایی که دورهم بودن را برای خود یک حق میدانیم باید که به کسانی هم فکر کنیم که دورهم ماندن ما باعث دور از هم شدنشان می شود و نرسیدن به حق با خانواده بودن. این را عرض کردم تا توجه بدهم خودمان را به یک تصویر گویاتر از یک کتاب.
احتمالا میدانید روزهای منتهی به شب یلدا یک تصویر در رسانه های مختلف کار شد که تکلیف را مشخص کرد. عکس روایت صادقانه دیدار کودک خردسال بود با مادر پرستار از فاصله ای حدود دومتری که نرده ای هم میانشان قرار داشت. این عکس، بازخوانش گستردهای در فضای مجازی داشت و بازخورد قابل احترامی هم در میان مردم. فکر می کنم بسیاری از افراد با دیدن آن تصویر، تصمییمشان را گرفتند تا در یلدای 99، نمره 20 مروت و رواداری بگیرند. جوانمردی با جامعه و رواداری با کادر درمان که جان خود را به میدان خطر آوردهاند تا جان ما سالم بماند. حقیقتا بزرگند سلامتبانان و عزیزند خانوادههایی که لحظات را با سلام و صلوات میشمارند تا عزیزشان به خانه برگردد. به حرمت اینان هم که شده باید همدلی را بدون همنشینی نوشت. باید به دیگران هم یادآور شد که برای با هم بودن این یلدا را – استثنائا – باید دور از هم باشیم. واقعا با هم بودن ما را برای همیشه دور از هم میتواند بکند. می تواند یک دنیا فاصله بیاندازد بین ماها. یک دنیا نه از این سر تا آن سرش که از یک دنیا به دنیای دیگر. فکر می کنم اگر با دیگران هم میلی نداشته باشیم باز حاضر نخواهیم بود کاسه خود را به دیوار تغافل بکوبیم و بشکنیم.
پس اگر فقط به خود هم فکر می کنیم باز باید در خانه بمانیم. لج بازی وقتی هزینهاش سلامت آدم باشد، بالاتر از جهالت است و مباد که در جهان دانشوران به جهالت بیفتیم. باری، شب یلداست و از قدیم سخن به مهر رفته است و بسیاری از کدورتها در این شب به برکت صله رحم از دل ها شسته شده است. عزیز هم باید داشته شود اما به این مهم هم توجه کنیم که شرایط بهداشتی و درمانی ما مثل دوران جنگی است. واقعیت این است که در جنگ تمام عیار با کرونا هستیم. خوب می دانیم کسی در زمان جنگ اگر باعث تقویت دشمن شود – به هر شکلی که باشد – به شدیدترین وجه با او برخورد می شود. امروز هم باید با کسانی که عامدانه و عالمانه باعث گسترش ویروس و مرگباری کرونا می شوند جوری برخورد کرد که بازدارنده باشد. به ویژه باغ ها و تالارهایی که مخفیانه با برگزاری مراسم به سلامتی مردم نیشخند می زنند. بگذریم،در شب چله، کام ها تلخ نشود.
فقط مراقب باشیم و با ماندن در خانه، به سلامت خود و توسعه سلامتی در جامعه کمک کنیم. این ملی ترین و دینی ترین رفتاری است که باید – این روزها – بدان اهتمام داشته باشیم.
انتهای پیام