پرسش‌هایی درباره خفگی جمعی‌مان و مازوت
محمدرضا جلایی‌پور در یادداشتی تلگرامی با عنوان «پرسش‌هایی دربارهٔ خفگی جمعی‌مان و مازوت» نوشت:
چرا مواد پرشماری از «قانون هوای پاک» که در سال ۹۶ تصویب و ابلاغ شده است توسط دستگاه‌های ذی‌ربط اجرا نمی‌شود؟ چرا سازمان محیط زیست که طبق این قانون باید ناظر و ضامن اجرای آن باشد، به مسئولیت‌اش عمل نمی‌کند؟
رئیس سازمان محیط زیست گفته است معاون دادستان بخشنامه داده که کسی مانع سوزاندن مازوت در تهران نشود. معاون دادستان به چه حقی چنین دستوری بر خلاف قانون هوای پاک داده است؟
رئيس سازمان محیط زیست گفته‌است که فناوری صنایع سنگین مازوت‌سوز ما کهنه و آلاینده است. مخالفان رفع تحریم‌ها که مانع واردات فناوری کمتر آلاینده‌اند چه پاسخی دارند؟
رئيس سازمان محیط زیست گفته این‌که مخازن پالایشگاه‌ها پرشده‌است و مجبورند مازوت تولیدی را در شهرهای بزرگ بسوزانند ناشی از عدم امکان صادرات آن است. حامیان و ذی‌نفعان حفظ تحریم‌ها در داخل و خارج از ایران چه پاسخی به این نقض حقوق بشر ایرانیان دارند؟
این‌که غلظت گوگرد در سوخت مازوت تولید ایران ۳.۵ درصدی و هفت برابر استانداردهای بین‌المللی برای سوخت کشتی‌ها در آب‌های آزاد است از دلایل کاهش صادرات آن (از جمله به امارات) است. چرا غلظت گوگرد مازوت تولیدی ایران کم و استاندارد نمی‌شود؟
چرا وزارت نفت و نیرو و صمت در ۲۴ سال گذشته طرح کاهش سولفور و گوگرد مازوت تولیدی را که کمتر از یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز داشته است اجرا نکرده‌اند؟
چرا پالایشگاه‌های آلاینده در محدودهٔ شهرهای بزرگ ساخته شده‌اند؟ چرا کارخانه‌های شن و ماسه و سیمان و صنایع آلاینده از تهران خارج نمی‌شوند؟
رئيس سازمان محیط زیست گفته است کیفیت گازوئیلی که سوزانده می‌شود پایین آمده و سولفورش بیش از حد مجاز است و به اندازهٔ کافی تصفیه نمی‌شود. چرا پالایشگاه‌های ما گازوئیل غیرمجاز تولید می‌کنند؟
چرا با افزایش قیمت گاز و گازوئیل و برق برای فرادستانِ پرمصرف، میزان مصرف انرژی و هدررفتِ گاز و گازوئیل و برق در ایران (که چند برابر سرانهٔ جهانی است) را نمی‌کاهیم تا ضرورت مصرف مازوت کمتر شود؟
استاندار تهران دو روز است خواستار تعطیلی تهران برای مهار کوتاه‌مدت آلودگی شدید هوای تهران شده است. چرا دولت هنوز پاسخ نداده و اجابت نکرده است؟
چرا جایگزینی ناوگان آلاینده و کهنهٔ اتوبوسرانی و کامیون‌هایی که در شهرهای بزرگ تردد می‌کنند، خرید اتوبوس‌های برقی، تسهیل افزایش استفاده از خودروهای برقی و هیبریدی، افزایش سرمایه‌گذاری روی مترو و حمل و نقل عمومی و سخت‌گیری بیشتر در معاینهٔ فنی خودروهای سنگین و سبک در اولویت دولت نیست؟
چرا خوردروهای تولید داخلی که آلایندگی‌شان بیش از حد مجاز تعیین‌شده در قانون بود پلاک شدند و همچنان تولید می‌شوند؟
چرا فعالان محیط زیستی که چنین پرسش‌هایی را بیشتر می‌پرسند و برای پیشگیری از تداوم خفگی جمعی‌مان به شکلی نهادینه مطالبه و تلاش می‌کنند به جای این‌که قدر ببینند و حمایت شوند زندانی و احضار و محدود می‌شوند؟
چرا احزاب و نیروهای سیاسی ما سوالات بالا را در بیانیه‌ها و مواضع‌شان بیشتر نمی‌پرسند و برای پاسخگو کردن نهادهای حکمرانی در این زمینه‌ها و برای پیشگیری از این مرگ تدریجی‌مان فشار بیشتری نمی‌آورند و رایزنی بیشتری نمی‌کنند؟
انتهای پیام
