نقد «طلب عفو» رئیس‌جمهور

رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی با عنوان «نقد «طلب عفو» رییس‌جمهور» درباره‌ی عذرخواهی روحانی از مردم در سخنرانی ۲۲بهمن نوشت:

رییس جمهور در سخنرانی خود به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی گفت: «از مردم ایران در این ایام جشن ملی می‌خواهم که اگر در طول این هفت سال و نیم در بخش‌هایی از اداره کشور آنچنان که شایسته ملت ایران بوده کار‌هایی صورت نگرفته را عفو کنند و به مردم می‌گویم، اگر توطئه خارجی آمریکا و ارتجاع منطقه و جنگ تحمیلی نبود، امروز کشور در شرایط بهتری بود».

سخنان رییس دولت با طلب عفو از شهروندان آغاز شده است و در ادامه همین سخنرانی دلیل نابسامانی‌های بوجود آمده در اقتصاد، گرانی کالاها، کوچک شدن سفره شهروندان طی دو سال گذشته و افزایش فشارهای اقتصادی را «خارجی»‌ها و ارتجاع منطقه و جنگ تحمیلی می‌دانند. اینگونه سخنان حکایت از آن دارد که ایشان و احتمالا برخی دیگر از مسئولان اجرایی بوجود آمدن و پررنگ شدن دشواره‌های امروز را در بیرون و نه در داخل کشور جستجو کرده و می‌کنند. ایشان نیز بهتر از سایر مسئولان می‌داند، تمام این گرفتاری‌ها ریشه در خارج نداشته و ندارد.

اعمال تحریم‌ها، بوجود آمدن موانع مختلف در حوزه تجارت خارجی، ایجاد مانع از سوی کشورهایی مانند امارات متحده عربی، عربستان سعودی و حتی کشور عراق و کره جنوبی برای بازگرداندن دارایی‌های کشور، دشوار شدن تبادلات مالی با سایر کشورها، خروج کارخانه‌های تولید خودرو از کشور و محدودیت‌های گسترده برای ورود کالاهای اساسی به داخل و… این همه به تحریم‌ها و همراهی نکردن کشورهای خارجی ارتباط مستقیم پیدا می‌کند. اما افزایش بیکاری، افزایش فقر، کوچک شدن سفره مردم، افزایش بی‌رویه و پیوسته کالاهای اساسی، پرداخت بیش از 90 درصد وام‌های بانکی به افراد ثروتمند، کشف صدها سلطان فاسد در حوزه‌های مختلف تولید و تجارت، واگذاری بی‌حساب و کتاب کارخانه‌های سودساز به افراد ناتوان و رانت‌خوار و صد البته مدعی، برهم خوردن نظم بازار سرمایه و بی‌اعتمادی شهروندان نسبت به بورس، فشل بودن ساختار اداری برخی از سازمان‌ها و به تاخیر افتادن کارهای روزمره شهروندان به دلیل بروکراسی دولت بزرگ، افزایش سرقت‌های خیابانی طی یک‌سال گذشته و جولان کیف دزدها و سارقین وسایل خودرو در شهرهای بزرگ و کوچک و… این همه نه تنها ارتباطی با خارجی‌ها و مسئله تحریم‌ها ندارد بلکه بخشی از کارنامه اقتصادی دولت و مربوط به سیاست‌گذاری‌های اقتصادی آن نهاد است.

طلب عفو از خانواده‌ای که سفره‌اش طی سال‌های اخیر کوچک‌تر از همیشه شده است، طلب عفو از کارگری که با هزاران سختی و گرفتاری حقوق دریافتی‌اش کفایت کننده خرج ماهیانه‌اش نیست، طلب عفو از پدر و مادری که فرزند تحصیل کرده ولی بیکار خود را می‌بیند و صدها رنج مضاعف را تحمل می‌کند، طلب عفو از جوانی با مدرک کارشناسی ارشد رشته مهندسی و مسافرکش خیابان‌ها و طلب عفو از جوانانی که به دنبال یک کار ساده می‌گردند و امید خود را برای شکل دادن به زندگی و تشکیل نهاد خانواده برای همیشه از دست داده‌اند و به دهه چهارم زندگی خود رسیده‌اند و طلب عفو از بازنشستگان و کارمندان سازمان‌های مختلف که در گذران پیچ سخت زندگی کمرشان خم شده است نه تنها آورده‌ای ندارد، بلکه تنها دستاورد این طلب عفو واکنش‌های بسیار منفی از سوی مردم خواهد بود. شهروندانی که درست یا نادرست دولت وقت را دلیل اولین و آخرین مشکلات اقتصادی خودشان می‌دانند. شرح روایت تحریم‌ها و کینه‌ورزی همسایگان ایران نه تنها از سوی مردم شنیده نخواهد شد، بلکه در پاسخ به این همه سخن در نهایت به زیست روزمره خود نگاه می‌کنند، به جیب و سفره خودشان که کوچک شده است. زندگی که با خرید روزانه، با قیمت کالا، با قیمت شکر و پنیر و تخم مرغ و گوشت و لبنیات سنجش می‌شود و نه با سخنان دولت‌مردان!

آقای رییس جمهور! شما نیز مانند معاون اول از هیچ شهروندنی طلب عفو و معذرت‌خواهی نکنید. به جای این سخنان و حرف‌ها بهتر است فکری به حال نرخ ارز و سایر گرانی‌های کنید. باور بفرمایید کنترل بازار، رونق بخشیدن به بازار سرمایه، پرداخت وام به شهروندان عادی و تعادل برقرار کردن در بازارهایی مانند خودرو و مسکن و جلوگیری از دلالی و رانت‌خواری بیش از تمام طلب عفوها و معذرت‌خواهی‌های رسمی و غیررسمی در میان عموم شهروندان بازخورد مثبت خواهد داشت.

انتهای پیام