روشهای درمان اگزمای پوستی

رپورتاژآگهی

اگزما (Eczema) یا درماتیت به التهاب یا آماس پوست گفته می‌شود که در صورت عدم انجام لیفت پوست می‌تواند منجر به خارش، قرمزی، تورم، پوسته‌ریزی و دیگر نشانه‌ها شود. بدلیل اینکه اگزما به پوست نفوذ میکند، باکتری ها، ویروسها و قارچها میتوانند وارد پوست شوند. هیچ درمان قطعی(بجز درمان دارویی) برای اگزما وجود ندارد و تقریبا تمام درمان های خانگی برای اگزما بی اثر هستند و بلکه وضعیت پوست را بدتر می کنند. هدف از درمان اگزما کاهش علایم، التیام پوست و جلوگیری ازآسیبهای بیشتر به پوست است. داروها، مرطوب کننده ها و روشهای مراقبت از پوست در منزل همگی میتوانند بخشی از درمان موثر اگزما باشند. در ادامه روش های درمانی اگزما را به طور کامل شرح میدهیم.

دلایل ابتلا به اگزما

• تماس با مواد خشن و یا خارش‌زا همچون پشم
• آب و هوا و دمای بیش از حد گرم و یا بیش از حد سرد
• تماس با حیوانات
• استرس
• استعمال دخانیات
• مواد شیمیایی موجود در صابون و یا مواد شوینده، لوازم آرایشی و…
• عطر‌ها و اسانس‌ها
• غذا‌های آلرژی‌زا

روش های درمانی اگزما

1- کورتیکواستروئیدها

در زمان بدتر شدن علایم، کورتیکواستروئیدهای موضعی یک درمان استاندارد تجویزشده برای اگزما هستند. این دارو به راحتی می توانید از داروخانه خریداری کنید. قرار دادن پماد، کرم یا لوسیونهای آن برروی منطقه ی آسیب دیده ی پوست موجب:

• کاهش التهاب
• از بین بردن واکنشهای آلرژیک
• کاهش تحریک یا درد
• و کاهش خارش در محل آسیب دیده میشود.

کورتیکواستروئیدهای موضعی درجه های مختلفی دارند و وقتی درحمام بمدت 3 دقیقه استفاده شوند بیشترین تاثیر را دارند. آنها نباید بعنوان مرطوب کننده مصرف شوند و تنها باید بر قسمتی از پوست که توسط اگزما آسیب دیده است قرار بگیرند.

با گذشت زمان این داروها موجب نازک شدن پوست، تغییر رنگ آن و یا ایجاد علایم کشیدگی برروی پوست می گردند. عوارض جانبی شدیدتر شامل مشکلات چشم (مثل آب مروارید)، ضایعات پوستی (آکنه و جوش و…)، سرکوب آدرنالین و اعتیاد به دارو میباشد.

اگر کورتیکواستروئیدهای موضعی برای اگزما ناکارامد باشند، بهتر است کورتیکواستروئیدهای سیستمیک استفاده شوند که بصورت خوراکی یا تزریقی هستند. از آنجاییکه کورتیکواستروئیدهای سیستمیک برکل بدن اثر میگذارند و اثرات جانبی جدی مانند استخوان پوکی، ریزش مو و مسائل گوارشی را بهمراه دارند، مصرف آنها تنها در دوره ی کوتاهی توصیه میشود.

2- داروهای موضعی

دیگر داروهای موضعی اگزما مهارکننده های کالسیرونین موضعی (TCIs) میباشند. این داروهای تجویزی شامل تاکرولیموس و پیمکرولیموس میباشند. TCIs حاوی استروئید نیستند اما با سرکوب سیستم ایمنی بدن باعث کنترل التهاب و دیگر علایم ناشی از اگزما میشوند. اگرچه TCIs عوارض جانبی مشابهی با کورتیکواستروئیدها ایجاد نمیکنند اما اینها هم باید در دوره ی کوتاهی مصرف شوند چون ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

یک نوع جدید از داروهای موضعی اگزما مهارکننده های PDE4 میباشد. این داروها با مسدود کردن آنزیم فسفودی استراز 4 از ایجاد التهاب بیش ازحد در بدن جلوگیری میکنند. درحال حاضر تنها یک مهارکننده ی PDE4 بنام crisaborole وجود دارد که در سال 2016 توسط سازمان غذاداروآمریکا تایید شده است.

درصورت ایجاد عفونت ناشی از اگزما برروی پوست، پزشک ممکن است به دلایل خاصی داروهای آنتی بیوتیک، آنتی ویروس یا ضدقارچ تجویز کند.

3- درمانهای خانگی

علاوه بر درمانهای گفته شده در بالا به کمک پزشک و داروها، روشهای دیگری هم وجود دارد که در خانه انجام میشود و موجب کاهش خارش و نیاز به داروها میشود. این موارد عبارتنداز:

1- ناخن ها را کوتاه نگه دارید و از خراش دادن پوست اجتناب کنید.

2- پوست را مرتبا با پمادها، کرم ها و لوسیونهای فاقد الکل، عطر و رنگ مرطوب کنید.

3- از یک مرطوب کننده ی هوا استفاده کنید بخصوص اگر آب و هوای محل زندگیتان خشک است.

4- از تحریک کننده های پوستی مانند پشم یا فیبرهای مصنوعی اجتناب کنید (بجای آن لباسهای پنبه ای نرم بپوشید)، همچنین از صابونهای قوی و دترجنتها و محیطهایی که موجب عرق کردنتان میشود دوری کنید.

5- از آلرژنهای منتقله از هوا مانند گرده ی گلها، حیوانات خانگی و ذرات گردوغبار دوری کنید

منبع: سالم زیبا