خانیکی: گفتوگو برای برون رفت جامعه از بیعدالتیها به کار میآید
هادی خانیکی، جامعهشناس گفت: بایستی «گفتوگو» را از یک مقوله لوکس و تزئینی و زیباشناسانه برای ایام فراغت خارج کرد و نشان دهیم که برای برون رفت جامعه از بیعدالتیها و ناآزادیها به کار میآید.
بهگزارش ایسنا هادی خانیکی، در نشست تاسیس فرهنگسرای گفتوگو که در صحن علنی شورای شهر مشهد برگزار شد، اظهار کرد: درمورد ضرورت گفتوگو میشود به دو نکته مهم اشاره کرد. نکته اول این است که آیا امکانپذیراست که در جامعه جدید گفتوگو نکرد و دوم بررسی این مسئله که اتخاذ رویکردها وراهبردهای غیرگفتوگویی چه نتیجهای داشته است.
وی افزود: در پاسخ به سوال اول باید گفت در جامعه شبکهای و درجهان به هم پیوسته دیگر نمیتوان گفتوگو نکرد، زیرا جهانِ رسانهای شده، ما را در گروههای مختلف در کنار یکدیگر قرار میدهد و نمیتوان مثل گذشته گفتوگو نکرد. بنابراین باید مبانی و قواعد گفتوگوی صحیح را بیاموزیم و گسترش دهیم و دوم اینکه با عبور از گفتمانها و پارادایمهای مبتنی بر قهر و ستیز و انتخابهایی که در ساحتهای مختلف سیاسی، علمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دیگر است، راهبردهای غیر گفتوگویی از مدار خارج شده است.
این جامعهشناس تصریح کرد: به عبارت دیگر در دوران قبل، جوامع میتوانستند در فضاهای بسته زندگی کنند و هرکسی دنیای محدود خود را انتخاب کند، اما اکنون ما در پارادایمهایی قرار گرفتهایم که حتی خوانش ما از گذشته، خود خوانش گفتوگویی است.
وی ادامه داد، در دنیای امروز ما ناگزیر به گفتوگو هستیم و البته میتوان از مطلوبیت گفتوگو درابعاد مختلف سخن گفت و به منظور تبدیل گفتوگو به یک پارادایم و گفتمان غالب، بایستی مهارت و آثار و منافع گفتوگو را خیلی عملیاتیتر و اجراییتر پیش بُرد و گفتوگو را از یک مقوله و مفهوم لوکس و تزئینی و زیباشناسانه برای ایام فراغت خارج کرد و نشان دهیم اتفاقا گفتوگو برای بیان دردها و تبیین و برون رفت جامعه از بیعدالتیها و ناآزادیها به کار میآید.
خانیکی عنوان کرد: مهمترین مشکل در کار فرهنگی این است که کار فرهنگی را به کار تجربی، انسانی و سیاسی ترجمه نمیکنند و این عرصهها به ندرت عملیاتی میشود، گویی فرهنگ یعنی پرکردن اوقات فراغت.
وی با اشاره به اینکه مهمترین راهبرد این است که گفتوگو را از ساحت نظر به ساحت عمل و از پروژههای کلان به پروژههای خُرد ترجمه کنیم، بیان کرد: سودمند کردن گفتوگو در مکانهایی که شکل ملموس فیزیکی به خود میگیرد، به عبارتی بایستی هم مکانهای گفتوگو شکل بگیرد و تقویت شود و هم امکانهای گفتوگویی برای تنوع بخشی به هنجارهای اجتماعی و نظایر آن به وجود آید. پیش بردن گفتوگو امری از بالا به پایین است که در ابتدا باید از طریق نهادهای حکومتی شکل بگیرد و بعد از آن از طریق نهادهای مدنی پیش رود و بایستی این دو را در کنار هم دید.
خانیکی خاطر نشان کرد: بنابراین ما باید از طریق بالا بردن ادراک مشترک گفتوگو بین نهادهای عمومی، شبکهها و سازمانهای مردم نهاد و آحاد شهروندان، ظرفیتهای اجتماعی در سطح جامعه را بالا ببریم.
انتهای پیام