گفت‌وگو با آیت‌الله موسوی اردبیلی (بخش نخست)
منبع: روزنامه اطلاعات، ۱۹ بهمن ۱۳۶۷. مصاحبه کننده: محمدجواد مظفر
* اگر بخواهیم برداشت کلی خودمان را از انقلاب اسلامی را بیان کنیم باید بگوییم که دعوت به عدالت، آزادی و معنویت بوده است. به نظر شما انقلاب اسلامی در راه نیل به کدام یک از این مفاهیم موفق بوده است؟
موسوی اردبیلی: ما از مجموع شعارهایی که از اول انقلاب می‌دادیم در بعضی از این شعارها صددرصد موفق بوده‌ایم و در بعضی ۵۰ درصد و در بعضی دیگر رشد منفی داشته‌ایم. مثلاً یکی از شعارهای ما، استقلال بوده است. در مورد استقلال سیاسی من معتقدم صددرصد موفق بوده‌ایم. تار و پود کشور ما سیاست‌های خارجی بود و به تبع آن همه سیاست‌های داخلی ما، وارداتی بود. اما ما به سرعت همه این بندها را قطع کردیم و واقعا سرنوشت خود را به دست گرفتیم. اگر نتوانستیم انجام بدهیم تقصیر خودمان بود، نمی توانیم بگوییم آمریکا نگذاشت. از خارج نمی‌گویم ولی در داخل خیلی موفق بوده ایم.
مسئله دیگر ما رساندن پیام اسلام به دنیا بود. به عقیده دنیا، اسلام یک پدیده مرده‌ای بود، پیام و رسالتی نداشت، مربوط به عهد عتیق و ۱۴۰۰ سال پیش بود. ولی دیدیم که اسلام آمد و در مناطق مختلف دنیا هم رشد کرد و هم پیام داشت و هم دنیا را زنده کرد.
در پاره‌ای از این شعارها هم موفق نبوده‌ایم. به مردم قول داده بودیم که ما زندگی آنها را، زندگی دنیای آنها را تامین می‌کنیم ولی نتوانستیم. مقدار زیادی به علت شرایط جنگ و امثال اینها بود. البته اگر انصاف بدهیم بخشی هم شاید از خامی و ناآشنایی خودمان بوده که نتوانستیم به موقع و درست تصمیم بگیریم. حالا اینکه چند درصد به این دلیل و چند درصد به آن دلیل بوده جای بحث دارد ولی در این ما موفق نیستیم. ما قول داده بودیم که آموزش و پرورش را درمان کنیم، احتیاجات اولیه را رایگان و همگانی کنیم؛ ما نتوانستیم این کارها را انجام دهیم. در بعضی از جاها موفقیت ما خیلی خوب بوده و در بعضی جاها رشد چشمگیری نبوده است.
*مشخصاً در سه مقوله عدالت، آزادی و معنویت به نظر شما چقدر موفق بوده ایم؟
موسوی اردبیلی: در مورد عدالت من معتقد هستم که موفقیت ما نسبتا خوب بوده است. این را می‌توانم شهادت بدهم. در زمینه آزادی هم بد نبودیم، منتهی اوضاع جنگ ما را به هم زد، برای اینکه در اوضاع جنگ، اطلاعات و امنیت بیشتر فعال می‌شود. وقتی که اطلاعات امنیت بیشتر فعال شد، آن آزادی که مردم می‌خواهند داشته باشند تحت کنترل قرار می‌گیرد و شاید بعضی‌ها حس کنند که آزادی از بین رفته است. البته کسی نمی‌خواهد آزادی مردم را از بین ببرد، اما بالاخره مراقبش هستند. نفس مراقبت برای ایجاد امنیت و اطلاعات است. اما مراقبت طوری است که مثل این که آدمی در اتاق نشسته و بنده خدایی هم دوچشمی مرتب به او نگاه می‌کند. آدم ناراحت می‌شود چون طرف گاهی به یقه‌اش نگاه می کند و گاهی به دکمه‌اش و بالاخره طبیعی است که بپرسد چرا این قدر نگاه می کنی؟
انتهای پیام
