جدال بر سر «پاشنه‌بلند»؛ شرکت لندنی کوتاه آمد

بی بی سی گزارش داد:

تلاش‌های یک زن برای لغو اجباری بودن پوشیدن کفش پاشنه‌بلند در یک شرکت حسابرسی در لندن به نتیجه رسیده است.

نیکولا تورپ ۲۷ ساله می‌گوید که در ماه دسامبر سال گذشته (بیش از ۵ ماه پیش) در اولین روز کاری خود در شرکت حسابرسی پی‌دبلیوسی در لندن به دلیل اینکه کفش پاشنه تخت پوشیده بود، بازخواست شد و مسئولان شرکت بدون آنکه حقوق روز کاری او را بپردازند، مجبورش کردند به خانه‌اش برود.

او طوماری را در اعتراض به اجباری بودن پوشیدن کفش پاشنه‌بلند برای زنان در محل کار تهیه کرد و از هفته گذشته برای جمع کردن امضا وارد عمل شد.

با ادامه واکنش‌ها به این طومار، مسئولان شرکت پروتیکو که او را استخدام کرده بودند، گفتند که در حال بازنگری دستورالعمل‌های مربوط به پوشش کارمندان خود هستند و در نهایت، اعلام کردند: “از این به بعد، تمام همکاران مونث این شرکت می‌توانند کفش‌های پاشنه‌تخت بپوشند.”

شرکت پروتیکو خدمات پذیرش را در اختیار شرکت پی‌دبلیوسی می‌گذارد و نیکولا تورپ در استخدام پروتیکو بود. مسئولان شرکت پی‌دبلیوسی هم قبلا گفته بودند که اجباری بودن پوشیدن کفش پاشنه‌بلند برای زنان، بخشی از خط‌ مشی‌های آنها نیست. اما ظاهرا شرکت پروتیکو چنین دستورالعملی داشته است.

مسئولان پروتیکو ابتدا گفتند که نیکولا تورپ “دستورالعمل پوشش کارکنان” را قبل از آغاز به کار امضا کرده بود، ولی بعد اعلام کردند که در حال بازنگری این دستورالعمل هستند.

نیکولا تورپ می‌گوید که نگران واکنش‌های منفی احتمالی بود، ولی همزمان می‌خواست که به دستورالعملی که به نظرش درست نبود، اعتراض کند.

نیکولا تورپ می‌گوید که در اولین روز کاری خود به عنوان مسئول پذیرش شرکت حسابرسی پی‌دبیلوسی از او خواسته شد که از یک مغازه، کفش پاشنه‌بلند بخرد و بپوشد، یا بدون دریافت حقوق آن روز کاری، به خانه برود.

به او گفته شده بود که پاشنه کفش‌هایش باید بین ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانت) باشد.

او می‌گوید: “از من انتظار می‌رفت که برای ۹ ساعت کاری سرپا باشم و مشتریان شرکت را به اتاق‌های ملاقات راهنمایی کنم. به آنها گفتم که با کفش پاشنه‌بلند نمی‌توانم چنین کاری بکنم.”

او به بی‌بی‌سی گفت که به مسئولان شرکت گفت: “اگر بتوانید یک دلیل بیاورید که چرا پوشیدن کفش پاشنه‌تخت ممکن است امروز مانع انجام وظیفه من شود، اعتراضی نخواهم داشت، ولی آنها جوابی نداشتند.”

او اضافه کرد که از مسئولان شرکت پرسید که آیا از یک مرد هم می‌خواهند که برای انجام کاری مشابه کار او، کفش پاشنه‌بلند بپوشد؟ اما نه تنها پاسخی نگرفت، بلکه به او خندیدند.

بعضی شرکت‌ها دستورالعمل ویژه‌ای مبنی بر اجباری بودن پوشیدن کفش پاشنه‌بلند برای زنان دارند.

نیکولا تورپ می‌گوید که با وجود نگرانی از “واکنش منفی شدید” احتمالی، طوماری را تهیه کرد که در آن خطاب به دولت آمده بود: “زنان باید این حق انتخاب را داشته باشند که در محل کار خود کفش‌های رسمی با پاشنه‌های تخت بپوشند.” در مدت یک هفته بیش از ۵۰ هزار نفر این طومار را امضا کردند و طبق قانون، دولت باید در این باره اظهارنظر می‌کرد.

در این طومار آمده است که اجباری بودن پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند برای زنان “قدیمی، منسوخ و سکسیستی” است.

سایمون پرات، از مدیران ارشد شرکت پورتیکو که نیکولا تورپ را استخدام کرده بود، در ابتدا گفت که او با “کفش نامناسب” سر کار حاضر شده است، در حالی که قبلا دستورالعمل مربوط به لباس و پوشش شرکت را امضا کرده بود. او اضافه کرد که چنین دستورالعمل‌هایی در شرکت‌های مشابه رایج است.

با این حال، آقای پرات کمی بعد گفت که شرکتش متعهد است فرصت‌هایی برابر برای کارمندانش فراهم کند و بر همین مبنا به کارکنان زن این اختیار داده می‌شود که اگر خواستند، در محل کار خود کفش‌های پاشنه‌تخت بپوشند. وی افزود: “به باور من، در جامعه امروز زنان می‌توانند با کفش پاشنه‌تخت، پوششی رسمی داشته باشند.”

“کفش پاشنه‌بلند باید به انتخاب خود زنان در محیط کار پوشیده شود و الزامی کردن آن، سکسیستی است”

شرکت حقوقی تامپسون که در زمینه امور استخدامی فعالیت می‌کند، گفته است که کارفرماها در بریتانیا می‌توانند کارمندانی را که “دستورالعمل‌های معقول مربوط به پوشش” در شرکت را ندیده می‌گیرند، برکنار کنند، البته باید به این کارکنان فرصت داده شود که کفش و لباس مناسب تهیه کنند. همچنین شرکت‌ها می‌توانند دستورالعمل‌های متفاوتی برای مردان و زنان داشته باشند.

اما منتقدان، دستورالعمل مربوط به پوشیدن کفش پاشنه‌بلند را نشانه‌ای از “سکسیسم” در محیط کار ارزیابی می‌کنند و تاکید دارند که پوشیدن کفش پاشنه‌بلند باید به انتخاب خود افراد باشد نه الزامی.

انتهای پیام