به امید روزگاری نو

حسام‌الدین آشنا، مشاور رئیس‌جمهور در یادداشتی تلگرامی با عنوان «به امید روزگاری نو» نوشت:

سلام بر نوروز و نوروزیان در هر کجای ایران و جهان؛

سلام بر شعبانِ برکت و رحمت و مغفرت

سلام بر سالی جدید پر از سلامتی، امنیت، شادی، فراوانی و ارزانی؛ بدون کرونا، هراس، اندوه، تحریم و گرانی؛ سالی بدون انتخاب‌های بد و تصمیم‌های نادرست

سال سختی را پشت سر گذاشتیم و انشالله سال خوشی را در پیش رو داریم؛

سالی که در آن همه بتوانیم بگوییم صد سال به از این سال‌ها نه این که هر سال دریغ از پارسال

سال نو را تبریک می‌گویم؛ به شما سالمند پر احترام، شما جوان برومند، و شما نوجوان پر نشاط؛ به شما مادران و پدران بزرگوار؛ به شما پزشکان و پرستاران و بهیاران و بهورزان؛ به شما دانشوران، استادان و دانشجویان، دبیران و دانش‌آموزان؛ به شما کشاورزان، صنعتگران، پیشه‌وران و کارآفرینان. به شما ایثارگران گرانقدر؛ شما افسران و پاسداران جان برکف و همه شما تلاش‌گران برای سربلندی میهن دلبندمان.

امروز وظیفه خود می‌دانیم با همه شما هموطنانی که در سال گذشته، عزیزانی را در اثر کرونا یا بیماری‌ها یا حوادث مختلف از دست داده‌اید همدردی‌کنیم؛ عزیزانی که فقدان هر یک از آنان ما را داغدار کرده‌است ولی نتوانسته‌ایم آن‌چنان که شایسته است در فراقشان عزاداری کنیم.

هشت سال پیش رئیس جمهور جدید در حضور مردم و مسئولان و رهبر گرامی انقلاب اسلامی عرض کرد که: دراز است ره مقصد و من نوسفرم؛ بله؛ هر سفری را پایانی است و هر آغازی را خاتمه‌ای؛ اما آنچه مهم است فراموش نکردن مقصد است؛ علیرغم دوری و سختی راه.

ایرانِ ما در سال 1399 سخت‌ترین دوره جنگ اقتصادی و تحریم غیر انسانی را تجربه کرد؛ مردانه عهد بسته بودیم ولی ناجوانمردانه عهدمان را شکستند، راه‌زنان تلاش کردند راه‌های تجارت را بر ما ‌ببندند و سارقان تلاش کوشیدند تا ما را از دسترسی به ذخایرمان منع کنند. ولی ما از پای ننشستیم، استوار ایستادیم و حصرشان را شکستیم؛ تحریم کنندگانی که دیروز از جشن پیروزی در تهران سخن می‌گفتند؛ این نوروز، در حسرت تسلیم ایران مانده‌اند و مجبور به ترک کاخ آرزوهای خود شده‌اند.

اما فقط جنگ و تحریم نبود؛ بیماری نوپدیدی هم بود که برهمه تیغ ‌کشید، مرد و زن نشناخت، نه خانه‌ها را، که خانواده‌ها را ویران ‌کرد، بین فقیر و غنی فرقی نگذاشت و نظام‌های حکمرانی را در تمام کشورها را به چالش ‌کشید.

اینجا بود که جوهره ملی و اسلامی و انقلابی شما ملت هویدا شد؛ درمان‌گران عزیزمان به مداوای بیمارانمان پرداختند و توانگران بزرگوارمان یاری‌های همدلانه را روانه کاشانه‌های نیازمندان کردند، جوانانمان در شرکت‌های دانش‌بنیان ما را از تجهیزات و داروهای بسیاری بی‌نیاز کردند و اینک متخصصان ما در آستانه تولید واکسن‌های مورد نیازبرای هموطنان‌مان هستند.

این جنگ اقتصادی و رنج بیماری در کنار ناکارآمدی‌های مزمن باعث شد که علیرغم تمام تلاش‌ها و فداکاری‌ها، گرد غم را بر چهره‌ها ببینیم، شاهد کوچک شدن سفره‌ها باشیم و نتوانیم همه آرزوهای خود را محقق کنیم.

کدام دولت و کدام دولت‌مرد منتخب و مسئول است که افزایش قیمت‌ها، دست‌های کوتاه و صف‌های بلند را ببیند و با خود نگوید باید بیشتر تلاش می‌کردم، باید قاطعانه‌تر عمل می‌کردم و در مقابل تمامیت‌خواهان و سوداگران ایستادگی بیشتری نشان می‌دادم.

انتهای پیام