دکتر پزشکیان، طبیعتِ کروبی اهل حل و عقد
علی صارمیان، روزنامه‌نگار، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز در مورد دکتر مسعود پزشکیان نوشت:
قطعا هر روزنامه‌نگاری نسبت به شخصیت‌های اصولگرا یا اصلاح‌طلب از زاویه دید رسانه‌اش نگاه می‌کند.
در مورد افراد حزبی که این مساله روشن‌تر است و فرد کاندیدای حزب خودش را برای مخاطبین جا می‌اندازد. طبیعتا بنده که فاقد این دو محدودیت در اظهارنظر هستم، با نگاهی فراخ‌تر می‌توانم اظهارنظر کنم. البته حب و بغض در نگاه بنده هم صفر نیست. در هیچکس صفر نخواهد بود. اگر بغض نباشد، حب که بالاخره هست. من علاقمند بودم کاندیدای حداکثری اصلاح‌طلبان که نامش موجب شور و علاقه و نهایتا رونق حداکثری می‌شود کاندیدا در ترجیحات بنده باشد. از عباس عبدی روزنامه نگار تا دکتر تاجزاده تا دکتر محمود صادقی و جلایی پور پسر و دکتر میدری تا نهایتا دکتر پزشکیان.
چرا این چند نفر را در یک مجموعه می‌بینم و تفاوتشان در چیست؟
از نظر من اصلاح‌طلبی امروز قسمت اعظم کارش باید صرف تصحیح‌گری و آشتی ملی با همه گروه‌ها و جناح‌ها گردد.
کشور نه با یک بال می‌گردد و نه با این سنگر بندی، به چیزی جز انفجار می‌رسد.
آشتی ملی از نظر من، انقلابی‌ترین موضع جناح مقابل است. هرچند در آن جناح انقلابی مخالف اصلاح طلبان، سخنگویی ندارد.
فکر می کردم برادر محسن لااقل بتواند مستقل از ادبیات تندخوی جناحش، وارد گفتمان آشتی ملی که نیاز فوری برای جلوگیری از تخاصم داخلی و افزایش قدرت ملی است شود اما آنها در حال افزودن سیم خاردار به مرزهایشان هستند.
اما دکتر پزشکیان. اگر منصفانه در مورد دکتر پزشکیان اظهارنظر کنیم امتیازات او را بر همین گفتمان خواهیم شمرد.
اول آنکه نگاه من این است که در صورت تشکیل دولت بعد از روحانی افرادی با درس عبرت از تجربه دولت‌های قبل، کابینه‌ای تصحیح‌گر و تسهیل‌گر توسعه تشکیل دهند که پای فاسدان به آن نرسد.
در راس این کابینه از سیدمحمد خاتمی تا تاجزاده و صادقی و پزشکیان چندان تفاوتی ندارد.
اما نکته آن است که نزدیک دو دهه است ما شخصیت اهل حل و عقدی که شیخ اصلاحات نماد آن بود را برای وساطت و آشتی بین حاکمیت و سیاسیون و توده مردم از دست داده‌ایم.
کروبی یک «حبل متین» و قابل اتکا برای همه جناح‌ها و صیانت از اصلاح‌طلبی بود. جایگزین روش او زورآزمایی است. نگاه بسیاری به دکتر پزشکیان، آن کارکرد آشتی جویانه و رسمیت دادن به میانه برای کاهش التهاب دو سر طیف است.
بحث دوم: پزشکیان توان استفاده از همه نیروها را دارد و به سبب سلامت شخصی، منافعی در حمایت از عناصر بدنام ندارد.
عناصر مورد علاقه او بیشتر علمی و صدیق همچون دکتر رضوی فقیه هستند که از دل تحکیم برخاستند. تا کسانی که بعضا خود را پدرخوانده جناحی می‌دانستند شاخص‌های کاری او استحکام در برنامه، تنوع در همکاران، سلامت کابینه و پافشاری بر تخصص است.
لذا اگر چنانچه نامزد اصلی جناح اصلاح‌طلب هم نباشد؛ در جایگاه نفر دوم و سوم کابینه، قدرت دولت‌سازی را با توجه به جایگاهش دارد.
نکته بعد، پافشاری بر راه درست علیرغم فشارهاست.
او همان کسی است که سال ۸۸ که دشمنان فعلی آقای احمدی نژاد، راهپیمایی علیه میرحسین و کروبی در صحن علنی راه می‌انداختند، بر صندلی خود تکیه زد و آن خطبه امام علی (ع) را بیان کرد. او سفت عقیده و منعطف در همکاری با نظام است.
نکته آخر اینکه اگر قیاس ما برمبنای فرض زیر باشد می‌توان نگاه قیاسی دقیق‌تری داشت.
اگر پزشکیان در جناح مقابل قرار داشت، آیا اولویت اول جناح راست برای کاندیداتوری نبود؟
باید دید که جناح اصلاح‌طلب به چه چینش و نگاه نهایی برای کابینه و ریس دولت آینده خواهد رسید.
انتهای پیام
