تحلیل علی علیزاده از کاندیداتوری پزشکیان [+فیلم گفت‌وگو با پزشکیان]
علی علیزاده، تحلیلگر چپگرا که مقیم اروپاست، ضمن انتشار فیلم گفتگوی خود با مسعود پزشکیان، وزیر سابق بهداشت، نماینده چهار دوره مجلس و نایب رییس مجلس دهم و نامزد انتخابات ۱۴۰۰، تحلیلی درباره‌ی کاندیداتوری او نوشته است که در پی می‌آید:
بررسی منتقدانه برنامه‌های انتخاباتی مسعود پزشکیان در زمینه جلوگیری از فساد، ایجاد اف ای تی اف داخلی، کاهش تنش‌های درون حاکمیت و اصلاح وضعیت معیشت و اقتصاد با تمرکز بر عدالت اجتماعی.
تعلق مسعود پزشکیان به طیف اصلاحطلبان قابل انکار نیست. او چهار سال وزارت بهداشت و درمان در دوره محمد خاتمی را بر عهده داشته و چهار دوره با حمایت اصلاحطلبان نماینده تبریز، آذرشهر و اسکو بوده. با این حال پزشکیان وجوه مشخصی دارد که هر کدام او را از دیگر اصلاحطلبان متمایز میکند.
اولین وجهه متمایز پزشکیان این است که او همواره خود را «اصلاح‌طلبی درون نظام» تعریف کرده. حتی زمانی که در تیرماه ۸۸ و بعد از تشدید درگیریها از صحن علنی مجلس از حقوق مردم دفاع و نهادهای امنیتی و صداوسیما را نقد کرد، این را درون چارچوبهای مرسوم انجام داد. [لینک]. پزشکیان اصلاحات در سیستم را ضروری میداند اما زبان گفتگویش با نظام تهدیدآمیز نیست.
پزشکیان برخلاف عباس عبدی (اپیزود هفتم) جمهوری اسلامی در آستانه فروپاشی تصویر نمی‌کند و برخلاف مصطفی تاجزاده هم خود را بین نظام و اپوزیسیون تعریف نمی‌کند و نوک پیکان حمله‌اش را به رهبری نشانه نمی‌رود. در این گفتگو هم تاکید کرد اگر انتخاب شود ذیل همین قانون اساسی و با هماهنگی با رهبری و بقیه ارگانها فعالیت خواهد کرد. ازین منظر و در مقابل اصلاحطلبان رادیکال باید امثال پزشکیان و محمدرضا عارف را «اصلاحطلبان محافظه‌کار» نامید.
دومین وجهه تمایز پزشکیان گرایش او به نوعی عدالت‌خواهی است که او را از بخش‌های نئولیبرال‌تر اصلاحطلبان متمایز میکند. اگرچه بسیاری پزشکیان را نقد کرده‌اند که در دوره وزارتش با محول کردن قیمت‌گذاری تعرفه‌ها به بخش خصوصی عملا باعث افزایش شدید نابرابری در بخش درمان و بهداشت شد.
سومین وجهه تمایز پزشکیان هویت قومی اوست تا جایی که بعضی از منتقدانش او را متهم به داشتن گرایش‌های پان‌ترکیستی کرده‌اند. اتهامی که او در این گفتگو قویا رد کرد.
و در نهایت چارچوب فکری پزشکیان به نظر استحاله نشده میرسد. به عبارتی ریشه‌های فکر و تحلیل و سخن او بیش از آنکه اندیشمندان لیبرال ترجمه شده در دوره اصلاحات و بعد از آن باشد، سنت دینی است. امری که امکان گفتگوی نزدیکتر میان او و جناح مقابلش را فراهم میکند.
به عبارتی پزشکیان را باید تکنوکواتی نیمی مدرن نیمی سنتی نیمی اصلاح‌طلب نیمی محافظه‌کار دانست که احتمالا میتواند با بقیه ارکان نظام تعامل کند و تنش فزاینده درون حاکمیتی را مدیریت کند. با این اوصاف پزشکیان باید نامزدی مناسبی برای اصلاحطلبان و پایگاه اجتماعی‌شان در طبقه متوسط باشد. اما مساله این است که اصلاحطلبان برای بسیج بدنه اجتماعی‌شان در سالهای گذشته روی دوقطبی‌سازی و رادیکال‌سازی مطالبات تکیه کرده‌اند. آیا فردی مانند پزشکیان توان نمایندگی دوقطبی‌سازی و رادیکال‌سازی مطالبات را دارد؟ یا او هم مانند محمدرضا عارف به نفع فردی دورتر از اصلاحطلبان ولی با این توانایی ها کنار گذاشته می‌شود؟
انتهای پیام
