سردار کوثری دربارهی ظریف: نظراتمان در باطن و ظاهر یکی باشد
سردار محمداسماعیل کوثری -جانشین سابق فرمانده قرارگاه ثارالله- با انتقاد از موارد طرح شده در فایل صوت درز پیدا کرده از دکتر محمدجواد ظریف که برای پروژهی تاریخ شفاهی انجام شده بود، میگوید که «بهتر این است که انسان شجاعت داشته باشد و نظراتش را در آشکار و پنهان یکی بگوید»
او همچنین تاکید میکند درمورد افراد درز دهندهی این فایل نیز میگوید که «کسانیکه آمدهاند گفتههایی که محرمانه بوده و باید برای تاریخ حفظ میشده و بخاطر کوتاهی اینها به اینجا رسیده، دستگاههای امنیتی حتما و حتما باید با افرادی که چنین کاری انجام دادند برخورد کند و به هیچ وجه هم گذشت نشود.»
متن گفتوگوی انصاف نیوز با سردار کوثری دربارهی فایل صوتی درز پیدا کرده از دکتر محمدجواد ظریف را در ادامه میخوانید:
انصاف نیوز: نظر شما درمورد فایل درز داده شده از دکتر ظریف و مسائلی که در آن طرح میشود چیست؟
محمداسماعیل کوثری: با درود و سلام به ارواح پاک شهدا خصوصا شهید حاج قاسم سلیمانی؛ بالاخره این موضوع حتی اگر هم برای مسئلهی تاریخ شفاهی بوده باشد، باید بگوییم که این متاسفانه دوگانه بودن نظر آقای ظریف نسبت به حاج قاسم سلیمانی را میرساند مبنی بر اینکه ایشان در ظاهر اینقدر تعریف و تمجید میکردند اما در پنهان میآیند و این موضوعات را مطرح میکنند که ایشان اینگونه و آنگونه است.
بهتر این است که انسان شجاعت داشته باشد و نظراتش را در آشکار و پنهان یکی بگوید؛ یعنی به شکلی باشد که اگر کسی را تمجید و تشویق میکنند در پنهان هم اینگونه باشد. علتش هم این است که بالاخره ایشان دیپلمات است و دیپلمات هم باید بداند و حتی میداند –خصوصا آقای ظریف- که بالاخره بحث میدان و دیپلماسی مکمل یکدیگر هستند. در هر کشور و در هر جامعهای چنین است و اینها جدای از هم نیستند. اگر در میدان، آن مجموعه و کشور پیروز شد و آن فرد پیروز شد قطعا نفعش را دیپلمات هم میبرد. متقابلا هم به همین صورت است. اگر دیپلمات ما محکم و مصمم و باصلابت پشت سر فرماندهان میدان باشند، قطعا باز اینجا باید بگوییم مکمل یکدیگرند.
بنابراین اینکه بیایند در آشکار یکجور و در پنهان جور دیگری باشند، خیلی خوشایند نیست و این قضیه را باید عزیزانی که مسئول هستند حتما رعایت کنند.
یک مطلب دیگر هم این است که کسانیکه آمدهاند گفتههایی که محرمانه بوده و باید برای تاریخ حفظ میشده و بخاطر کوتاهی اینها به اینجا رسیده، دستگاههای امنیتی حتما و حتما باید با افرادی که چنین کاری انجام دادند برخورد کند و به هیچ وجه هم گذشت نشود. چون تابحال متاسفانه به اشکال مختلفی از این موضوع ضربه خوردیم و باید حتما یک جایی با این افراد برخورد و رسیدگی شود، دادگاهی شوند و حکم صادر شود تا برای کسان دیگر عبرت شود که دیگر برای بیگانگان خوشرقصی نکنند.
اشاره کردید که در صحبتهای دکتر ظریف در ظاهر و باطن دوگانگی وجود دارد، اما در همان فایل صوتی هم دوباره تمامی مواردی را که درمورد سردار سلیمانی گفته بودند، تکرار کردند که مثلا «امریکا با ترور شهید سلیمانی ضربهای به ما زد که با زدن یک شهر ما ممکن نبود بزند»، یا میگویند «درمذاکرات 2001 افغانستان و 2003 اگر سردار سلیمانی و اطلاعات ایشان نبود من هیچ دستاوردی نداشتم» یا میگوید که «هروقت میدیدمش در گوشش فاالله خیرا حافظا میخواندم» و یا میگویند «قهرمان بودن در منطقه را مردم ما میپسندند و دوست دارند». این دوگانگی شاید خیلی عمیق نباشد، فکر میکنید اصل گلایههای دکتر ظریف به شخص سردار سلیمانی بود یا به یک سیاست و رویهای؟
نه! بیشتر منظور به یک سیاست اجرایی بود؛ ایشان میگوید همهی کارهای دیپلماسی را من باید انجام دهم. درصورتیکه وقتی در شورایعالی امنیت ملی تصویب میشود و مصوبات شورایعالی امنیت ملی به تایید بالاترین مرجع قانونی –یعنی رهبری- میرسد دیگر اینجا باید هرکسی وظیفهی خود را انجام دهد و نباید اینقدر اصرار داشته باشد که همهچیز در اختیار من باشد؛ چرا؟! خب مصلحت را در این دیدهاند. بالاخره رئیس جمهور در راس دیپلماسی خارجی است اما سیاستهای کلان نظام در شورایعالی امنیت ملی تصویب میشود و به تایید رهبری که رسید باید دقیقا عین همان اجرا شود.
حالا مثلا چند کشور را گفتهاند نیروی قدس سفیر بگذارد و یا اینکه ارتباط سیاسی و دیپلماسیاش با نیروی قدس باشد، بقیهی کشورها با وزارت امور خارجه باشد؛ خب این تصویب شده است. اینکه مثلا بخواهیم گله کنیم که چرا فلان و بهمان است درست نیست و این صورت نظریهپردازی و بیان کردن این مطالب به هیچ وجه به نفع کشور و مردم و نظام نیست.
برای این دوگانگی که برخی مسئولین از آن حرف زدهاند و میزنند چه باید کرد؟ برای ایجاد یک وحدت رویه؟
اصل این موضوع برمیگردد به درون انسان که چگونه فکر و برداشت میکند. بعضیها را هرکاری کنید نفس درونیشان فقط میخواهد بگوید «من»، درحالیکه حضرت امام فرمودند همین «من»ها است که پدر انسان را درمیآورد. حاج قاسم همهی هستیاش را گذاشت، آنهم نه برای خودش، بلکه برای این ملت و این نظام و برای سربلندی جمهوری اسلامی؛ هیچ چیزی برای خود نخواست. بنابراین باید بگوییم که شبانهروز ایشان در میدان بود، برای اینکه بتواند اقتدار این ملت و این کشور و این نظام را به گوش جهانیان برساند که دیگر نخواهند ما را چپاول کنند و… پس موقعی که کسی چنین کارهای بزرگ و از خودگذشتگیهای سنگینی از خود نشان میدهد او دیگر محبوب همهی دلها و همهی مردم است و تشخیص میدهند که این انسان چقدر فداکاری کرده است و هیچ موقع هم نخواسته که خود را مطرح کند.
حال حتی اگر ایراد و اشکالی داریم باید آن را درون خود نگه داریم، نه اینکه بخواهیم به شکلی آن را مطرح کنیم و بگوییم برای تاریخ بماند. بعضیها میآیند شیطنت میکنند و میخواهند سوءاستفاده کنند و در زمانهای خاص -که حالا مثلا نزدیک انتخابات است- این مسئله را به شکلی مطرح کنند؛ درصورتیکه این دیگر نمیتواند قابل قبول باشد.
انشاالله اینگونه باشد که همهمان برای سربلندی این ملت، این کشور، نظام جمهوری اسلامی خدمتگذار باشیم.
برخی منتقدین به این اشاره میکنند که موضوع اخیر اولین درز اطلاعاتی ما نبوده است، ماجرای دزدیده شدن اسناد هستهای، نطنز، ترور شهید فخری زاده و… را داشتهایم؛ برای تمامی این موارد باید چه کنیم؟
اینها میتوانند باشند چون هیچ کاری ندارد؛ مسئولیتش به عهدهی دستگاههای امنیتی است که آنها هم باید هوشمندانهتر از این عمل کنند؛ نکته دیگر اینکه به افرادی که مسئلهدار هستند کاری نسپرند؛ که آنها مسئولیتی داشته باشند و ما فردا مطمئن نباشیم که این اقدامات را نمیکنند. باید حتما نسبت به این مسئله بیشتر دقت کنیم.
به همین خاطر میگویم که ما مدام گذشت میکنیم، و این باعث میشود که هرروز اتفاقی بیافتد و ضررش را هم بندگان خدا مردم میکنند.
بعضی میگویند دوگانه برخورد شده، یعنی آن مواردی که اشاره شد و موارد قبلی بود اینقدر مورد توجه و پرداخت قرار نگرفت که این مورد اخیر.
بله دیگر! این میشود که هرکسی میآید نظر میدهد؛ درصورتیکه کسی که باید نظر نهایی را بدهد هر نظری که دادند و هر حکمی که صادر شد باید به همان عمل شود و دیگر نگوییم که چرا با او این برخورد شد و چرا با آنیکی فلان برخورد؛ این باعث شود که همیشه دشمن بتواند سوءاستفاده کند.
انتهای پیام
سردار، منظورتون نظر واقعی شورای نگهبان و فقهای نظام، درباره زینتی بودن رای مردمه ؟