اختلاف آمریکا و اسرائیل بر سر برنامه هسته‌ای ایران چقدر جدی است؟
عبدالله شهبازی، تاریخ‌پژوه، در کانال تلگرامی خود نوشت:
پرسش و پاسخ در یک گروه تلگرامی
یکی از دوستان: [بین آمریکا و اسرائیل] اختلاف که هست اما تلقی شکاف عمیق رو شاید بشه یکم خوش‌بینانه فرض کرد.
شهبازی: ثغور مناسبات آمریکا و اسرائیل معلوم است و بر این اساس می‌توان میزان تعارض سیاست‌های خاورمیانه‌ای دو دولت را شناخت. آمریکا متحد استراتژیک اسرائیل است و بالاتر از آن مهمترین حامی سیاسی و نظامی و مالی آن. این اتحاد از اقتدار منحصربفرد یهودیان هوادار دولت اسرائیل در آمریکا نشئت می‌گیرد و تغذیه می‌شود.
در عین حال در آمریکا بخشی از یهودیان و دولتمردان با جناح راست اسرائیل پیوند دارند و حامی دولت نتانیاهو هستند و بخشی از یهودیان و دولتمردان مخالف جناح راست اسرائیل و نتانیاهو. این همپیوندی یا اختلاف طیف‌گونه است یعنی در این میان افرادی مواضع بسیار همدلانه با نتانیاهو دارند و بعضی بسیار خصمانه و بعضی کم‌وبیش در این سو یا آن سو هستند.
بخش حامی نتانیاهو و حزب لیکود زمانی که به قدرت می‌رسد امتیازاتی به دولت راست‌گرای وقت اسرائیل می‌دهد فراتر از اصول روابط اسرائیل و آمریکا. در این میان دولت ترامپ استثنا بود به دلیل پیوندهای شخصی و مافیایی و غیرمتعارف آن با نتانیاهو که درباره آن از همان آغاز مکرر نوشته‌ام.
ترامپ دو امتیاز عجیب به نتانیاهو داد برای ابقای او در قدرت: به رسمیت شناختن جولان اشغالی بعنوان خاک اسرائیل و به رسمیت شناختن قدس شریف (قدس شرقی) بعنوان پایتخت اسرائیل که هر دو خلاف اجماع جهانی و منشورهای سازمان ملل و اصول سیاست خارجی آمریکا بود.
در مسئله برنامه هسته‌ای ایران، آمریکا، بر اساس گزارش رسمی جامعه اطلاعاتی یعنی ۱۶ سرویس اطلاعاتی این کشور، از سال ۲۰۱۰ رسماً بر این نظر است که ایران از سال ۲۰۰۳ در پی ساخت بمب اتمی نیست. بر این اساس، دولت اوباما با دولت نتانیاهو در تعارض قرار گرفت بویژه به دلیل ترورهای هسته‌ای در ایران و در سفر تامیر پاردو، رئیس وقت موساد، به واشنگتن، او در ۱۷ مارس ۲۰۱۲/ ۲۷ اسفند ۱۳۹۰ مجبور شد رسماً مواضع آمریکا را بپذیرد و اعلام کند که ایران در پی ساخت بمب اتمی نیست.
بنابراین، رویکرد کنونی دولت نتانیاهو به برنامه هسته‌ای ایران در تعارض با رویکرد دولت بایدن قرار دارد؛ یا باید یکی به نفع دیگری کوتاه بیاید یا مستقلاً راه خود را بروند. با توجه به شکنندگی دولت اسرائیل بعید می‌دانم بتوانند خود را بیش از این از دولت بایدن منزوی کنند زیرا این امر در سیاست داخلی اسرائیل بازتاب جدی، علیه نتانیاهو و حزب لیکود، خواهد داشت.
انتهای پیام
