در سوگ اکبر ترکان
غلامعلی دهقان، عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه، در یادداشتی برای “راهبرد” نوشت:
اولین بار وی را در ورزشگاه هفتم‌تیر که مسابقات کشتی جام تختی به مناسبت دهه فجر برگزار می‌شد، دیدم. در کنارش حاج آقای طالقانی.
وزیر دفاع کشور بود در کابینه اول مرحوم هاشمی. البته، از راه دور. هیبتی داشت. سال۱۳۷۰ بود. دست تقدیر چنان‌شد که یک دهه بعد در جلسات دفتر سیاسی حزب اعتدال و توسعه و سپس شورای مرکزی ایشان را از نزدیک ببینم.
پس از چندی متوجه شدم درعین هیبت و جبروت ظاهری بسیار متواضع و فروتن است. درست گفته‌اند تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد.
کم سخن میگفت، ولی خوب سخن میگفت. انباشت تجربه بالایی از سیاست معاصر کشور داشت. هم استاندار، هم وزیر و هم در پایان مشاور بود.
در نقد خود و همفکرانش بی‌محابا بود. پس از جریان۸۸ میگفت تندروی‌های اول انقلاب نسبت به بازرگان و یارانش دامن ما را هم گرفت. ما با دیگران تندی کردیم و حالا عده‌ای با ما.
این اواخر کمتر به جلسات می‌آمد، اما اگر سخنی داشت، همه سراپاگوش می‌شدند. صریح و دلسوز بود.
چند روز مانده به مرحله ثبت‌نام ریاست‌جمهوری به آقای اسعدی، مشاور رسانه‌ای ایشان، زنگ زدم و احوالی پرسیدم و گفتم پیشنهادم این است به خاطر انباشت تجربه، توصیه کنید پس از بهبودی حتما برای انتخابات بیایند. اما چنین نشد.
جهان یادگار است و ما رفتنی
به گیتی نماند به جز مردمی
انتهای پیام
