تبدیل اورشلیم به اورصیون | عطاءالله مهاجرانی

یادداشتی از سیدعطاالله مهاجرانی، عضو هیئت موسس حزب کارگزاران سازندگی ایران با عنوان «تبدیل اورشلیم به اورصیون» را به نقل از کانال کارگزاران می‌خوانید:

سرکیس نعوم، نویسنده و روزنامه‌نگار متفکر لبنانی در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۴ مقاله بسیار با اهمیتی در روزنامه لبنانی النهار نوشته است. عنوان مقاله: «تهوید القدس-۲۰۲۰» است. در این مقاله سرکیس نعوم به پروژه یهودی‌سازی بیت‌المقدس اشاره می‌کند.

البته می‌توان گفت، در حقیقت پروژه صهیونیستی کردن بیت‌المقدس اجرا می‌شود. در واقع دولت و ارتش اسرائیل در صددند، که اورشلیم را تبدیل به اورصیون کنند. اورشلیم به معنای شهر صلح است، و اورصیون به معنای شهر صهیون.

این پروژه ابعاد متعدد و پیچیده‌ای داراست:
تملک و یا مصادره اراضی فلسطینی‌ها
تخریب خانه و مزارع فلسطینی‌ها با هر بهانه‌ای
وادار کردن فلسطینی‌ها به کوچ از قدس شرقی
توسعه شهرک‌های یهودی‌نشین در منطقه قدس شرقی
حفاری‌های سطحی و عمقی در ناحیه مسجد الاقصی و قبه الصخره
طرح ساخت معبد سلیمان در محل قبه الصخره و در واقع حذف مسجدالاقصی
تغییر نام محله‌ها و خیابان‌ها و مناطق، تا نشانی از فلسطینی بودن و هویت و فرهنگ فلسطینی و اسلامی و مسیحی بر جای نماند.

پروژه می‌بایست طی یک زمان‌بندی ۱۰ ساله از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ به سامان و انجام می‌رسید. اقدام دونالد ترامپ در انتقال سفارت امریکا به بیت‌المقدس نیز یکی از گام‌های مهم در یهودی‌سازی بیت‌المقدس بود.

از سوی دیگر اسرائیل برای تبیین استراتژی خود، و شیوه مواجهه با کشورهای عربی و مسلمان منطقه، از عناوین و تفاسیر مرحله‌ای استفاده کرده است: صلح برابر زمین، مثل طرح صلح با سادات و پیمان کمپ دیوید، صلح برابر صلح، صلح برابر امنیت اسرائیل، دولت یهودی و یهودی‌سازی بیت‌المقدس، عادی‌سازی روابط

مجموعه مختصاتی که بر شمرده شد، در طرح خاورمیانه جدید مورد نظر امریکا و اروپا و اسرائیل معنی می‌شود. کنفرانس صلح مادرید و اسلو گام‌هایی در جهت تحقق خاورمیانه جدید بود.

برای تحقق این امر، می‌بایست محور مقاومت برابر اسرائیل شکسته شود. جنگ اسرائیل با حزب‌الله در تابستان سال ۱۳۸۵، جنگ اسرائیل با غزه، توطئه برای فروپاشی نظام سوریه، ایجاد بحران‌های سیاسی در لبنان و حتی می‌توان، اشغال عراق را نیز یکی از عناصر برای تحقق خاورمیانه جدید تلقی کرد. طرح صلح ابراهیم، با مشارکت امارات و بحرین حلقه دیگری از همین عادی سازی و مرکزیت اسرائیل در منطقه بوده است.

مجموعه این طرح‌ها به سرانجام خود نرسید. محور مقاومت شکسته نشد. در جنگ ۳۳ روزه اسرائیل علیه لبنان، اسرائیل به اهداف جنگ دسترسی پیدا نکرد و حزب‌الله به عنوان محور مقاومت در لبنان، نه تنها نابود نشد و افرادش به اسارت به اسرائیل برده نشدند، بلکه سربلند از جنگ بیرون آمد و تانک‌های افسانه‌ای مرکاوای اسرائیلی برابر رزمندگان حزب‌الله همانند قصر مقوایی آتش گرفت و فروریخت.

حمایت امریکا هم راهگشا نبود. وقتی در تابستان ۱۳۸۵ اسرآئیل لبنان را بمباران می‌کرد و شهروندان لبنانی را می‌کشت، حتی به دفتر سازمان ملل در لبنان حمله کرد و تعدادی از پرسنل سازمان ملل را کشت. شورای امنیت سازمان ملل فقط نظاره می‌کرد. خانم کندی لیزا رایس که در اجلاس روسیه شرکت کرده بود، گفت: صدایی که از لبنان شنیده می‌شود، صدای تولد خاومیانه جدید است…

خاورمیانه جدید دیگری متولد شد، با تحکیم ریشه‌ها و بنیاد مقاومت برابر توسعه‌طلبی جامع اسرائیل، خواب شیمون پرز در کتاب «خاورمیانه جدید» و خواب بنیامین نتانیاهو در کتاب «جایی زیر آفتاب» تعبیر نشد. اسرائیل نتوانست تا ۲۰۲۰ در فضایی آرام بیت‌المقدس را یهودی و صهیونیستی کند.

این صدایی که امروزه از قدس می‌شنویم. صدای زنده ماندن مقاومت است. بدیهی است که موشک‌های فلسطینی‌ها برابر بمباران هواپیماها و حملات توپخانه‌های اسرائیلی نمی‌تواند هماورد و قابل قیاس باشد، اما اراده آهنین و آرمان فلسطینی‌ها وقتی زنده بماند و بر نومیدی و بلاتکلیفی فائق آید، راه خود را پیدا خواهد کرد.

جنگ‌ها افزون بر تقابل سلاح و مهمات، تقابل اراده‌ها و ایمان نیز هست. خبرهای فلسطین را که دنبال کنیم از هر عکس و فیلم و پیامی می‌توان حس زندگی و امید و آرمان را در فلسطینی‌ها، به ویژه جوانان فلسطینی مشاهده کرد.

بیت‌المقدس که شهر صلح است، به تعبیر محمود درویش سال‌های سال است که روی صلح را ندیده است. مسلمان و مسیحی در بیت‌المقدس در وضعیتی شبیه به اختناق زندگی می‌کنند.
هر روز می‌بایست تکه زمینی، از آنان غصب شود، خانه‌ای ویران شود، مسجدی یا کلیسایی تعطیل شود، جوان فلسطینی به زندان بیفتد، عرصه بر خانواده‌ها تنگ شود تا ناگزیر از هجرت از بیت‌المقدس شوند. آیا چنین اتفاقی خواهد افتاد؟

سرکیس نعوم مقاله خود را با این جمله تلخ و مؤثر تمام کرده است: «عرب‌ها و مسلمانان، فلسطین را فراموش کرده‌اند، آیا قدس و مسجد الاقصی را نیز فراموش می‌کنند!؟»

انتهای پیام