چرا زنان ورزشکار می‌روند؟ فائزه هاشمی پاسخ می‌دهد

زهرا منصوری، انصاف نیوز: مهاجرت ورزشکاران از ایران اعم از زن و مرد کم و بیش و به هر دلیلی وجود داشته است، اما خبرهای مربوط به زنان ورزشکار ایرانی که به دلایلی نسبت به مردان با مشکلات بیشتری دست‌وپنجه می‌کنند، معمولا بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد و حتی پس از مهاجرت و پیوستن به تیم‌های خارجی نیز مورد توجه هستند؛ فائزه هاشمی که از سال 1369 ریاست فدراسیون اسلامی ورزش زنان را بر عهده داشت، درباره‌ی مشکلاتی که زنان ورزشکار در ایران با آن مواجه هستند، می‌گوید: باور نداشتن جدی مسئولین به ورزش حرفه‌ای دختران، کمبود امکانات و مسائل مالی، نبود اسپانسر و نگاه مردانه‌ی مدیران از دلایل مهاجرت زنان ورزشکار است.

وی در ادامه بی‌توجهی رسانه‌ها به زنان را عامل دیگری معرفی می‌کند و می‌گوید: دختران ما آن طور که استحقاق دارند دیده نمی‌شوند و به درستی گمان می‌کنند که استعدادهای آنها در ایران کور می‌شود. وقتی دیده نشوی اسپانسر و پول هم وجود ندارد.

متن کامل گفت‌وگو با فائزه هاشمی را در ادامه بخوانید:

هاشمی: امکاناتی که برای پسران وجود دارد، در اختیار دختران نیست

فائزه هاشمی-که نقش اثرگذاری در پیش‌برد ورزش زنان داشته است- درباره‌ی آثار و پیامدهای مهاجرت زنان ورزشکار به انصاف نیوز گفت: این مسئله چندین بُعد دارد، یکی برای ورزشکاری است که می‌رود و دوم عواقبی است که از رفتن او در ایران می‌ماند و سوم دلایل مهاجرت ورزشکاران، چه دختران چه پسران، که البته مورد با مورد فرق دارد.

اول به برخی مشکلات و دلایل این تصمیم گیری که احتمالاً تصمیم سختی است اشاره می‌کنم: امکانات مادی ضعیف و تبعیض آمیز دختران نسبت به پسران؛ امکاناتی که برای پسران وجود دارد در اختیار دختران نیست. یعنی برای دختران نسبت به پسران خیلی کمتر هزینه می‌کنند. بودجه، اردوها، مربی خارجی و امکاناتی که برای پیشرفت خوب دختران ما نیاز است در اختیارشان قرار نمی‌گیرد.

وی تاکید کرد: باور نداشتن جدی مسئولین به ورزش حرفه‌ای دختران؛ بسیاری به غلط هنوز معتقد هستند ورزش حرفه‌ای برای زنان مناسب نیست. باید در حد ورزش معمولی و برای سلامتی و در حد داخل کشور به آن اهمیت داده شود. از نگاه این مدیران و این افراد ورزش حرفه‌ای با  وظایف مادری و زن بودن مغایرت دارد.

نگاه مدیران بیشتر مردانه است تا عادلانه

فائزه هاشمی با اشاره به نقش رسانه در حمایت از ورزش زنان اضافه کرد: تفکرات و سیاست‌های غلط در رابطه با مطرح شدن زنان و دختران در رسانه‌ها و از جمله رسانه ملی. رسانه‌ها در خبرها، گزارشات، انعکاس فعالیت‌ها و موفقیت ها و مشکلات خیلی بیشتر به مردان می‌پردازند، از آنها عکس می‌گذارند، درباره‌ی آنها می‌نویسند. برای زنان یک‌سری محدودیت‌های نوشته و نانوشته وجود دارد و نمی‌توانند و یا نمی‌خواهند و باور ندارند که ورزش زنان همچون ورزش مردان قابل مطرح شدن است. رسانه ملی را نگاه کنید، گزارشات، مسابقات، اخبار و تصاویری که از ورزش مردان پخش می‌شود، چقدر متفاوت‌ از ورزش زنان است. دیده شدن، امکانات و پیشرفت می‌آورد.

یکی از برنامه‌های ما در گذشته تلاش برای پوشش رسانه‌ای ورزش دختران بود که از هیچ به شرایط نسبتاً قابل توجهی رسید ولی باز فاصله با ورزش مردان فاجعه بود. دختران ما آن طور که استحقاق دارند دیده نمی‌شوند و به درستی گمان می‌کنند که استعدادهای آنها در ایران کور می‌شود. وقتی دیده نشوی اسپانسر و پول هم وجود ندارد. الان بسیاری از تیم‌های دختران ما نمی‌توانند فعالیت جدی و حرفه‌ای درستی داشته باشند. بسیاری از آنها در لیگ هستند، هزینه‌ها را خودشان باید تامین کنند و به همین دلیل فعالیت‌های آنها کم است، چون اسپانسر ندارند. فدراسیون‌ها و مقامات ورزشی توجه ندارند که این سیاستی محدود کننده توسط مدیران این نظام برای دختران گذاشته شده است و خودتان نیز بایستی راه حل برای رشد دختران بیابید، مثلا اختصاص بودجه بیشتر به ورزش دختران. متاسفانه مردان هم اسپانسرها را به راحتی دارند و هم عمده بودجه را. نگاه مدیران بیشتر مردانه است تا عادلانه.

او اضافه کرد: یکی دیگر از مسائلی که دختران ما را اذیت می‌کند، حراستی‌هایی هستند که با آنها به سفر خارجی می‌روند و یا حراستی‌هایی که در ایران در فدراسیون‌ها و ادارات ورزشی وجود دارند. اینها نگاه‌های تنگی دارند، دیدگاه و اعمال آنها به دین و قانون هم ارتباطی ندارد، متاسفانه رشد زیادی کرده‌اند و دست آنها برای هرچیزی باز است. 

دختران مثل پسران نمی‌توانند رشد کنند

رئیس سابق فدراسیون اسلامی ورزش زنان با اشاره به اینکه تبعیض‌های حقوقی که میان زنان و مردان در خانواده و جامعه وجود دارد، در ورزش هم نمود پیدا کرده که نتیجه برخی از این تبعیض‌ها را در ممنوع الخروج کردن دختران در تیم‌های ورزشی دیدیم، توضیح می‌دهد: دختران مثل پسران نمی‌توانند رشد کنند. در سمت‌های مدیریتی در فدراسیون‌ها و سایر نهادهای ورزشی براساس لیاقتشان قرار نمی‌گیرند. عمدتاً موقعیت‌ها به مردان داده می‌شود. سیاست‌های محدود کننده هم وجود دارد که این شرایط همگی دست به دست هم داده و سبب می‌شود هر کس به یک دلیلی محدود و اذیت شود، دلایل کسانی که رفتند ممکن است با هم مشابه نباشد. بعضی پناهنده می‌شوند و برخی در کشورهای دیگر موقعیتی پیدا می‌کنند و به ایران هم رفت‌وآمد می‌کنند، برخی خوب پیشرفت می‌کنند و راضی هستند و برخی هم انتظارشان برآورده نمی‌شود و شاید پشیمان از این تصمیم خود باشند.

این فعال سیاسی گفت: تأمین مالی نیز مهم است، مورد داشتیم که پسری قهرمان بود اما کارگر شهرداری بود و یا مسافرکشی می‌کرد. این با ورزش حرفه‌ای مغایر است، امکانات لازم را به بچه‌ها نمی‌دهیم و نمی‌‌توانند حرفه‌ای کار کنند، در نهایت برخی تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. یادمان باشد این مهاجرت‌ها فقط مربوط به ورزش نیست، فرار مغزها و سرمایه‌ها و انسان‌ها در میان دانشجوها، المپین‌ها و سایر تخصص‌ها و افرادی عادی جامعه نیز زیاد است و همچنین فرار سرمایه‌ها، آمارهای تکان دهنده‌ای بیان می‌شود. آنها محیط‌های امنی برای خود، خانواده و آینده فرزندان خود را ترجیح می‌‌دهند.

آسیب‌شناسی و بازبینی کنیم تا بچه‌ها همین‌جا بمانند

فائزه هاشمی درباره‌ی استقبال مردم از ورزش زنان اذعان کرد: وقتی تبلیغات و آگاهی‌رسانی درست باشد، علاقه‌ی مردم به ورزش زنان نیز بیشتر می‌شود، نمی‌توان مردم را مقصر دانست کمتر در زمینه فرهنگ‌سازی کار شده. مسئولان، فدراسیون‌ها، وزارت ورزش و رسانه‌ها نقش اصلی در فرهنگ‌سازی را دارند که متأسفانه عملکرد قابل دفاعی با توجه به رشد و پیشرفت دختران و شرایط از خود نشان نداده‌اند. می‌‌توان به این دخترانمان حق داد. نباید انتظار داشته باشیم همه در شرایط متفاوت یا یکسان تصمیم‌های درستی بگیرند، شخصیت‌ افراد با هم فرق دارد.

او در انتها تاکید کرد: در مجموع می‌‌توان گفت اگر ما به این درک، تدبیر و عقلانیت برسیم، در همین جا شرایطی که ورزشکاران و به‌ویژه دختران ما نیاز دارند را در اختیار آنها قرار بدهیم. شرایط رشد حرفه‌‌ای و کاری را برای آنها فراهم کنیم. نگاه مردانه و تبعیض‌ها را کنار بگذاریم، سیاست‌های به روزی داشته باشیم و قدر دخترانمان را بدانیم دلیلی ندارد از ایران بروند. سیاست‌های خود را باید قدری تغییر بدهیم، آسیب‌شناسی و بازبینی کنیم تا بچه‌ها همین‌جا بمانند و عادلانه پیشرفت کنند و رشد و توسعه کشور را نیز رقم بزنند. فراموش نکنیم که نیروی انسانی یکی از مهم‌ترین منابع ارزشمند هر کشوری است، وظیفه ما است که شرایط آنها را فراهم کنیم.

انتهای پیام