چرا علما درباره‌ی نظریه‌ی سروش سکوت کرده اند؟

یک پژوهشگر با اشاره به انتشار نظریه‌ی چالش‌برانگیز دکتر عبدالکریم سروش، پرسیده است: چرا عالمانی که نام و اعتبار از قرآن دارند، سکوت کرده‌اند؟ آیا شأن خود را فراتر از این‌گونه بحث‌ها می‌دانند؟

به گزارش انصاف نیوز، «رضا بابایی» در یادداشتی در صفحه‌ی خود در فضای مجازی نوشت:

نظریه‌پرداز و اندیشه‌گری به نام دکتر سروش، نظریه‌ای درانداخته است که درست یا غلط، نظرگاه رسمی و سنتی را دربارۀ قرآن کریم به چالش می‌اندازد. تا امروز، ده‌ها مقاله و یادداشت و مصاحبه دربارۀ این دیدگاه، منتشر شده است و همچنان دربارۀ آن می‌نویسند و گفت‌وگو می‌کنند؛ برخی همدلانه و برخی خصمانه.

صاحبِ نظریه نیز در مناظره‌ای حضور رسانده و به‌تفصیل دربارۀ دیدگاه خود سخن گفته است. این مناظره را صدها هزار نفر دیده‌اند یا شنیده‌اند. اگر مجموع آنچه دربارۀ این دیدگاه قرآنی گفته و نوشته‌اند، در کتابی جمع شود، کمتر از 1000 صفحه نخواهد بود.

اما تا امروز هیچ‌یک از علمای صاحب‌نام وارد این میدان نشده‌اند و سخنی نگفته‌اند. در ایران، چندین عالم نامدار زندگی می‌کنند که نامشان با قرآن و تفسیر قرآن گره خورده است و چندین مؤسسه یا پژوهشگاه قرآنی را سرپرستی می‌کنند. آنان تا امروز جمله‌ای دربارۀ نظریه‌ای که این‌ همه گرد و خاک برانگیخته و ذهن‌ها را دربارۀ قرآن به تکاپو انداخته است، بر زبان نیاورده‌اند. چرا؟

چرا عالمانی که نام و اعتبار از قرآن دارند، سکوت کرده‌اند؟ آیا شأن خود را فراتر از این‌گونه بحث‌ها می‌دانند؟ اگر چنین است، چرا دربارۀ مسائل و مباحثی ساده‌تر، سخن می‌گویند و اصطلاحاتی مانند «دیوث سیاسی» می‌سازند؟

آیا پدیدۀ شوم تبعیض، تا حوزۀ «پاسخ به پرسش‌ها» پیش رفته است؟ آیا آن بزرگواران، تدریس در حلقۀ شاگردان و گفت‌وگو با مردم عامی را بر مناظرات علمی با نخبگان ترجیح می‌دهند؟

گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند

کس به میدان درنمی‌‌آید، سواران را چه شد؟

انتهای پیام