همتی، لازم ترین انتخاب بعد انقلاب

هادی یاسمنی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی پس از مناظره‌ی اول کاندیداهای مورد تایید شورای نگهبان برای انتخابات ریاست جمهوری، نوشت:

بعد از انقلاب ۵۷ طبیعتا فصای احساسی و هیحانی مانند انقلاب های دیگر در کشور حاکم شد و خیلی از انتخابات و اعلام نظرها، بعدها مورد تردید جدی واقع شد. بعد از دو سه سال اول هم یک گروه سیاسی و اطرافیانش که تخصصی در بسیاری از گرایش های مهم نداشتند، میدان دار صحنه شدند و غالب دهه شصت در آن فضای انقلابی شدید، جنگ و آزمون و خطاهای ابتدایی و پرهزینه گذشت.

انتخاب مرحوم هاشمی هم در فضایی مملو از اقتدار ایشان و تحت مهندسی انجام شد. انتخابات بعدی ریاست جمهوری با وجود رقابتی بودن، همگی تحت فضای احساسی و جدل های آرمانی گذشت و توجه رای دهندگان کمتر به توانایی های فنی و علمی گزینه ها معطوف بود. به ویژه با وجود تعداد زیادی سیاستمدار روی صحنه که از هوش لازم برای چنین حضوری بی بهره بودند.

تداوم این فضا صرفا با تکرار روندهای پر خطا در حکمرانی به ویژه در حوزه مهم اقتصادی همراه بود که از دهه پنجاه با شروع نقش نفت در این حوزه، گریبان کشور را گرفته است.
جمع تصاعدی این روندهای اشتباه و عدم اصلاحش به همراه کاتالیزور مخرب تحریم های اقتصادی اوباما از اوائل دهه نود و ادامه و تکمیلش توسط ترامپ، امروز وضعیت اقتصادی کشور را به زمینی پر از مین تبدیل کرده است. چند تاییش تا حالا ترکیده و موجب پایان تاب آوری جمع قابل توجهی از ملت شده و بخش مهم تر دیگر جامعه را در آستانه پایان تحمل قرار داده است. بحران ها و مصادیق ویرانگر غیر مستقیم این ماجرا نیز مزید بر حساسیت این موضوع شده است.

واقعا در این شرایط خطرناک، فرصت آزمون و خطا یا حتی ادامه روش های تکرار شده قبلی به شیوه سیاستمداران نیست تا حوزه های مهم اقتصادی محل تقسیم غنائم جهت تشکر یا راضی نگه داشتن اصحاب و خرده قبیله های قدرت شود.

یک بیمار جسمی با حالی وخیم به دکتر متخصص نیاز دارد. روحانی، اقتصاددان و دیپلمات به کار این وخامت نمی آیند، هر چقدر هم که فرضا شریف، درست و پاک باشند. اقتصادی با چنین شرایط خطرناک و خسته نیز متخصص می طلبد. فارغ از ارزیابی اخلاقی و شخصیتی نامزدها.

همسر شبستری از جمله سیاستمداران ایرانی است که خیلی بیشتر از اینکه درگیر سیاست باشد، کارگزار فنی سیستم بوده است. هم حقیقتا متخصص آکادمیک حوزه اقتصاد است، هم صاحب بالاترین تجربه اقتصادی در سیستم فعلی در نهادهای کلان به ویژه در حوزه پولی و مالی و به خوبی با مشکلات واقعی حوزه اجرایی این عرصه آشناست.

در میان نامزدهای موجود تنها کسی است که دارای تسلط لازم فنی و علمی بر حوزه اقتصاد است. در جهنمی ترین شرایطِ بانک مرکزی، عهده دار مسئولیت آن شد و منصفان متخصص با توجه به این شرایط به او نمره قبولی می دهند. به میزان تخریب وعده های پوپولیستی آشناست و دورترین نامزد از این وعده هاست. بالاترین درک را به اثر مخرب عوامل تکرار شونده اقتصادی کشور از جمله یارانه های پنهان، توزیع ناعادلانه ثروت، سرکوب قیمت ارز و قیمت گذاری های دستوری دارد و بیشترین امید را می توان به شخص او بابت جراحی های اقتصادی در طول مدت چهار سال پیش رو داشت که از نان شب برای کشور واجب تر است.
هم چنین برای اولین بار می توان در دولت، تیم هماهنگ اقتصادی را تجربه کرد. چون شخص او به لحاظ بینش اقتصادی، خیر الموجودین است و خودش حقیقتا می تواند راهبری کلان اقتصاد را به عهده بگیرد و تمام دست اندرکاران ارشد اقتصادی دولت را مدیریت کند.

همه اینها بدون بررسی سایر عوامل غیر اقتصادی بیان شد. با بدترین فرض ممکن حتی اگر رییس جمهور بعدی را بدون هیچ نقش موثری در سایر حوزه های کلان در نظر بگیریم، همین که اقتصاددانی مثل او مدیریت عرصه اقتصادی را به عهده بگیرد تا از حجم فجایع احتمالی بعدی بکاهد، باز هم او را به گزینه ای مطلوب برای امروز ایران تبدیل می کند. بماند که هنوز با وجود کمرنگ شدن نقش رئیس جمهور، تفکرات و نظرات رئیس قوه مجریه در بسیاری از روندهای جاری که مردم هر روزه با آن سر و کار دارند تاثیر گذار است و همتی در خیلی از این موارد با فاصله زیادی از نامزدهای اصلیِ رقیب، تنگ نظری کمتری دارد.

یکی از پاشنه آشیل های همتی امروز متاسفانه کارگزارانی بودن اوست. ضد مردمی ترین جریان سیاسی ایران که در گذشته سابقه منفی در روندهای مشابه داشته است. از تبختر مرعشی در برابر کلهر گرفته تا ریاست ستاد ناکارآمد کرباسچی و لمپن بازی های لیلاز در مصاحبه با ظریف. بخشی از نقاط ضعف همتی در مناظره اول را هم باید در همین چهارچوب تفسیر کرد. عدم استفاده لازم از نکات مثبت حقیقی اش و استفاده از روش های سوخته قبلی. تفکر و همراهی کارگزارانی، همتی را به قهقهرا خواهد برد‌. امید که خودش تصمیمی جدی برای تغییر این روند اتخاذ کند و حداقل چند استراتژیست و کمپینر قهار را همراه خود کند تا در فرصت کم باقی مانده بتواند ورق را برگرداند.

به ویژه در فضای ناجوانمردانه و نابرابر رقابت فعلی که پنج نفر علیه او فعالیت می کنند. آن پنج نفر هم اگر عدالت و انصاف داشتند باید خودشان از این عرصه ناجوانمردانه کنار می کشیدند. نفس حضورشان در چنین رقابت نابرابری، صلاحیتشان برای آن را زیرسوال می برد. دو نفرشان که حضورشان شوخی زشتی است و موید این شوخی زشت، نوع مستندهایشان و مواجه ارعابی در مناظره اول بود. محسن رضایی که بیشتر متمرکز بر پاسخ به کینه تحقیر هشت سال پیشش توسط روحانی است. آن هم در کوچه خلوتی که روحانی نیست تا پاسخش را بدهد. نفس حضور رئیس قوه عدلیه نیز در چنین رقابتی و تعارض منافع ناشی از آن مخل عدالت است چه برسد به چنین فضای رقابت ناعادلانه ای‌. سعید جلیلی هم اسیر پاسخ به هشت سال تلاشش در دولت سایه و تصویرسازی هایش برای امروز است و کمترین اعتنایی به نفس بی عدالتی این عرصه ندارد و نشان می دهد که فرضا اگر پیروز شود، چه میزان عدالت مظلوم خواهد بود. همانطور که آزادی های اجتماعی مورد تهدید جدی قرار خواهد گرفت.

امروز دلسوزان به ویژه اقتصاددان ها از هر جناحی باید به داد ایران برسند، مخصوصا شناخته تر شده ها. باید صبغه سیاسی شان و امید به بهره بردن از تقسیم غنائم در آینده از طرف جناحشان را فدای مصلحت فوری کشور کنند. آنها باید یقه پاره کنند تا فضای سرد امروز بشکند و به مردم توضیح دهند که چه ضرورتی برای حضور یک متخصص در حوزه اقتصاد با چنین حال وخیمی است.

انتهای پیام