روایت دکتر سروش از تحول روحی آیت الله محمدتقی شریعتمداری

دکتر عبدالكريم سروش در پی درگذشت محمدتقی شریعتمداری در کانال تلگرام خود نوشت:

انا لله و انا الیه راجعون

دیروز شانزدهم خرداد ۱۴۰۰ خورشیدی استاد دانا و پارسای من در فلسفه اسلامی جناب شیخ محمد تقی شریعتمداری درگذشت و مرا با انبوهی از خاطرات واندوهی عظیم ترک گفت.

درود و رحمت و رضوان حق بر او باد که قلبی سلیم و حلیم داشت و آموزگاری مشفق و چیره دست بود و خرد‌ترین سوالات را با تحمل می‌شنود و با تسلط پاسخ می‌داد. آنچه را میگفت نیکو آزموده بود. و نیکو بیان می‌کرد.

از شاگردان مرحوم مطهری بود و من به اشارت و سفارش او بود که ابتدا به مسجد و سپس به درسش رفتم. با من لطفی خاص داشت و عنایتی ویژه مبذول میداشت.

از او بسیار آموختم و به او بسیار مدیونم.

وی در نیمه دوم عمر به فلسفه پشت کرد و صرفا به تدریس فقه و حدیث پرداخت. ‌حتی تقریرات منظومه حکمت را که نزد مطهری آموخته بود و در دفاتری گرد آورده بود به مطهری ،به نشانه اعتراض، باز پس داد و پاک دست و دامن از معقول بشست و دست در دامن منقول کرد.

پس از آن تحول روحی هم چند بار، پیش و پس از انقلاب، اورا دیدم. نشاط بحثی پیشین را نداشت و مرا هم دعوت می‌کرد تا اسفار را فرو گذارم و اصول کافی بخوانم و اجمالا با من گفت که ملاقات با یک شخصیت پر جاذبه سبب دگردیسی او شده است. حس میکردم پس از تلاطم‌های عنیف فکری اکنون به محل امن و سلام رسیده است.

با حرمت ‌و فروتنی یکدیگر را وداع کردیم. تا امروز که دریغا گویان خبر ناگوار درگذشتش را شنیدم. باز جدال عقل و وحی و معقول و منقول ذهنم را بشولیده کرد. و اکنون بخود و عاقبت خود می‌اندیشم که راهرو کدام راه و ساکن کدام مسکنم.
بانگی از درونم مولانا جلال الدین را ندا می‌دهد که

همه را بیازمودم ز تو خوش‌ترم نیامد
چو فروشدم بدریا چو تو گوهرم نیامد
نه عجب که در رخ من گل و یاسمن بخندد
که سمنبری لطیفی چو تو در برم نیامد

ربنااغفر لنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین امنوا. ربنا انک رووف رحیم.

انتهای پیام