انتخابات ۱۴۰۰؛ از آزمندی اصلاح‌طلبان تا آرزومندی براندازان
حامد آئینه‌وند، روزنامه‌نگار و دانش‌آموخته‌ی دکترای روابط بین‌الملل در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «انتخابات ۱۴۰۰؛ از آزمندی اصلاح‌طلبان تا آرزومندی براندازان» نوشت:
- دوستان نزدیک و خوانندگان پیگیر دیدگاه‌های سیاسی صاحب این قلم، به خوبی می‌دانند که بنده به شدت با جایگزینی فعالیت‌های واقعی و میدانی، هم‌اندیشی‌های چهره به چهره و برگزاری اجتماعات هدفمند با آنچه فعالیت های سیاسی و مدنی مجازی در به اصطلاح شبکه‌های اجتماعی خوانده می‌شود مخالفم و در بهترین حالت اینگونه فعالیت‌ها را به شرط آنکه تکمیل‌کننده فعالیت‌های واقعی و میدانی باشد در دستیابی به اهداف سیاسی موثر می‌دانم در غیر این صورت شهروندان معترض فعال در شبکه‌های اجتماعی، پس از چندی که بی ثمری و اختگی شبکه‌های اجتماعی در میدان سیاست را رویت کردند به شهروندانی منفعل، بی اراده، دور از هم و سرخورده تبدیل خواهند شد. مصداق اکثر ایرانیانی که کلاه خودشان را چسبیده‌اند که باد نبرد؛ غافل از اینکه اما سر اکثریت آنها تا گردن کلاه گذاشته شده. حقیقت این است که اکثر مال باختگان در بورس، هیچ جای دلسوزی ندارند چون تجلی عینی این ضرب المثل مشهور فارسی‌زبان‌ها هستند که همیشه دروغگویان طمعکاران را بازی می‌دهند. کسانی که در بورس کشوری سرمایه گذاری می‌کنند که زیر فشار خردکننده‌ترین تحریم‌ها قرار دارد، رشد اقتصادی آن برای سال‌های متوالی منفی بوده، سا‌ل‌هاست که در آن سرمایه‌گذاری خارجی که موتور محرکه رشد اقتصادی است صورت نگرفته است، بیشتر کارخانه‌های آن با نصف ظرفیت فعال هستند و محصول اصلی آن که نفت است فروش نمی‌رود و با دعوت نهادهای حکومتی در بورس ورود می‌کنند مستحق چیزی جز ضرر و زیان نیستند.
- واقعیت این است که پس از در گذشت بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبری آیت ا… خامنه ای، نیروهای موسوم به چپ خط امامی که بعد از خرداد 76 و ریاست جمهوری خاتمی خود را اصلاح‌طلبان نامیدند از مراکز اصلی و مهم قدرت کنار گذاشته شده بودند. در دوران خاتمی تلاش‌های نافرجامی برای شراکت در قدرت واقعی و تاثیرگذاری بر سیاست‌گذاری‌های اصلی داشتند که با مقاومت هسته سخت قدرت رو به رو شده و از همان نهادهای نیم بند دموکراتیک در ساختار سیاسی فعلی اخراج شدند. سعید حجاریان در پایان دورران ریاست جمهوری خاتمی به درستی گفت «اصلاحات مرد» و تعارف کرد که «زنده باد اصلاحات». هسته‌ی سخت قدرت همواره در تمنای این بوده که انتخابات را بیعت با نظام جا بزند و از همین رو علاقمند بوده که این بیعت هر چه پر شورتر برگزار شود، طمع به شور زیاد در انتخابات 88، دل نظام را زد و از آن پس همواره بیعت مطمئن جای شور زیاد را گرفته است. اصلاح‌طلبان که خود بهتر از هر کسی می‌دانند چیزی را نمی‌توانند اصلاح کنند از مردم می‌خواهند به آنها در یافتن شغل و پستی هر چند نازل، کوچک و حاشیه‌ای کمک کنند. هم گدای مردمند، هم گدای قدرت و در عین حال طلبکار از هر دو؛ این بازی حالا در 1400 تمام شده چون هسته سخت قدرت پاک آنان را بی آبرو کرده است.
- نظر به اینکه نظام در برهه کنونی با احتمال بحران جانشینی و انتقال قدرت از هرزمان دیگری بیشتر رو به روست تن به انتخاباتی مطمئن، بی حاشیه و بی شور داده است و در حالی که همگان در این مملکت از جمله بچه دبستانی‌ها به میزان قدرت رئیس‌جمهور پی برده‌اند باز هم اصلاح‌طلبان آزمند دست از حرص و طمع بر نمی‌دارند و این بار به بهانه خنده‌دار و مضحک حفاظت از جمهوریت (بخوانید پیدا کردن شغل و رانتی در بدنه دولت و عزیز شدن نزد قدرت) مردم را به حضور در پای صندوق‌ها دعوت می‌کنند. می گویند که همانقدر که رای دادن حق است، رای ندادن هم حق است، می گویند ما نامزدی در انتخابات نداریم اما مردم در انتخابات شرکت کنند. این بندگان خدا که آچمز شده‌اند، هذیان می‌گویند و اسمش را سیاست‌ورزی می‌گذارند. بنده و خوانندگان محترم برای شفای عاجل این بیماران دعا می‌کنیم.
- حیدر مصلحی، وزیر اسبق اطلاعات که دید برخی‌ها دارند شور و هیجان کاذب اما خطرناکی درست می‌کنند با روایت چگونگی رد صلاحیت هاشمی آب پاکی را روی دست همه کنشگران ریخت که زحمت بیخودی برای گرم کردن تنور انتخابات ندهند و یقین دارند که تکلیفشان روشن است. با این همه کسانی مثل محمد فاضلی، عبدا الکریم سروش و تعداد دیگری از به اصطلاح منتقدان وضع موجود اگر سعی دارند تتمه آبروی خود را خرج انتخاباتی چنین کنند مختارند اما اگر زین پس به حساب نیامدند بدانند که جای گله نیست حتی اگر هم باشد مردم حوصله‌ای برای گوش دادن به قصه‌های آنان را ندارند.
- این انتخابات محک بسیار مناسبی برای همه جریان‌های سیاسی است، از اصلاح‌طلبان آزمند تا براندازان آرزومند، هر دو جریان از فردای 28 خرداد باید برنامه ایجابی خود را برای افق‌گشایی در سپهر سیاسی ایران ارائه کنند. اصلا ح‌طلبان آزمند که تکلیفشان روشن است و نافشان به نظام مستقر بند و با هرسازی ازسوی حاکمیت در رقص… اما آرزومندان باید برای جامعه مشخص کنند برنامه‌شان بعد از «رای بی رای» چیست؟ آیا هم چنان در سیاست‌ورزی آنان بر پاشنه فعالیت در شبکه‌های اجتماعی که به میدان واقعی سیاست راه ندارند یا اگر دارند با فشردن یک دکمه و قطع اینترنت دود می شود و به هوا می رود، می چرخد یا برای روزهای در پش رو برنامه‌ریزی دارند؟
انتهای پیام
سلام
پیش بینی شمادر پیروزی ترامپ را هم دیدیم که چه از آب درآمد خیلی تند نرو آقای آیینه وند
عالی بود ممنون از انصاف که این مقاله را گذاشتی بیست بیست بود دوست دارم تا پایان رای گیری از این مقاله تعریف کنم .خستگی این مدت را از تن بیرون کرد خدا پدر و مادرت را برات نگه دارد لذت بروم که اگر اندیشمند مان اون ور آب هنوز آزمنده عده ای که شورای شان می گوید کاندیدا نداریم ولی از دل آزمندشان کاندیدا می روید ولی هنوز در این ملت ۸۰ میلیونی انسانهای شریف و نجیبی مثل جناب آیینه وند وجود دارد .و این امید ماست اگر اندیشمند پشت مارا خالی کرد اگر رییس جمهور اسبق پشت ما را خالی کرد ولی هنوز کورسوی امیدی هست هنوز پاپیون وار می تواند برای آزادی تلاش کرد