آقای رئیس جمهور، بِستان بزن!

حجت‌الاسلام مهراب صادق‌نیا در یادداشتی تلگرامی با عنوان «آقای رئیس جمهور، بِستان بزن!» نوشت:

به هر حال، انتخابات ریاست جمهوری هزار و چهارصد تمام شد و جناب آقای حجةالاسلام و المسلمین رئیسی با بیش از چهل سال تجربه‌ی فعالیّت مؤثر در قوه‌ی قضائیه، آن هم در رده‌های بالای مسئولیّت که با دعوت بیش از دویست نماینده‌ی مجلس وارد این کارزار شده بودند، با نزدیک هیجده میلیون رأی منتخب جمهور شدند. حالا دیگر رقابت‌ها تمام شده است و فرد منتخب، همانگونه که خودشان هم در مناظرات انتخاباتی گفتند، منخب همه‌اند. چه آن‌ها که رأی دادند، چه آن‌ها که رأی ندادند، چه آن‌ها که به نامزد دیگری رأی دادند، و چه آن‌ها که حتّی به هزار و یک دلیل رأی نامعتبر دادند. تحلیل این سبد رأی مهم است و لازم؛ ولی سخن نویسنده‌ی این سطور چیز دیگری است و آن این که دموکراسی یک درونمایه‌ی اخلاقی دارد که نباید فراموش شود. دموکراسی صرفاً به معنای دادن حق رأی به عموم مردم و محترم بودنِ رأی اکثریّت نیست. دموکراسی یعنی این که حقّ همه‌ی افراد و گروه‌ها باید در نظر گرفته شود. هیچ گروهی نباید به بهانه‌ی در اقلیّت بودند از حقوق طبیعی خود محروم شود. هیچ صدایی نباید به بهانه‌ی کم‌شمار بودن ناشنیده باقی بماند. دموکراسی یعنی این که اکثریّت نباید به بهانه‌ی این که بیشتر هستند گروه کم‌تر را تحقیر کنند و علاقه‌ها، سلیقه‌ها، و باورهای‌شان را به باد تمسخر بگیرند. رئیس جمهور، رئیس همه نیست صدای همه است و باید صدای همه را بشنود و انعکاس دهد. آقای رئیس جمهور، در شرایط فعلی دیگر کسی نیست که متّهم به کارشکنی شود. تحریم‌ها هم که از اوّل کم اثر دانسته شده‌اند؛ پس “بستان و بزن”. حالا نوبت رسیدن به دادِ این مردم است. برای من یکی مهم آن است که باری از دوش مردم برداشته شود، از غم‌شان کاسته شود، احساس امنیّت روانی روانی کنند، فردا برای‌شان قابل پیش‌بینی باشد، محرم دانسته شوند، با آن‌ها از سرِ راستی و دوستی حرف زده شود، و ببینند که در ساختار قدرت سهمی دارند. واقعیّت ان است که مهم نیست که کدام مسئول چه قدر عادل است و اهل زهد، که البته اگر باشد خوشا به حالش، مهم آن است که عدالت در محکمه‌ها و در ساختار حکم‌رانی و کشورداری اقامه شود. حکومت عدل لزوماً به معنای حاکمیّت عادلان نیست. جان‌مایه‌ی دموکراسی یعنی این که فرد منتخب کَسِ همه باشد، چه آنان که کَسی دارند و چه بی‌کسان، نماینده مردم باشد در برابر قدرت و نه نماینده‌ی قدرت در برابر مردم. به قول دوست مرحومم رضا بابایی ما شرمنده‌ی شناسنامه‌هایمان هستیم از بس که به امید بهتر شدن اوضاع در آن‌ها مهر رأی کوبیده‌ایم، بگذارید این خجالت‌زدگی تمام شود.

انتهای پیام