اقتدای انقلابی‌ها به شیطان بزرگ!
حجت‌الاسلام️ احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «اقتدا به «شیطان بزرگ» در طرح «ساماندهی فضای مجازی»» نوشت:
اخیرا طرح مجلس برای ساماندهی فضای مجازی منتشر و به شدت مورد نقد واقع شده است. موافقان این طرح از جمله خبرگزاری امنیتی فارس در مصاحبه با عضو کمیسیون فرهنگی مجلس و نشریه معاونت سیاسی سپاه در این زمینه به دفاع قیام کرده و سنگ تمام گذاشته‌اند. به توجیهات آنان توجه کنید:
*بسیاری از کشورهای همسایه مانند ترکیه، پاکستان، هند، عربستان سعودی و روسیه قوانین سخت‌گیرانه نسبت به فضای مجازی دارند. اتحادیه اروپا با وجود هم‌پیمانی با آمریکا، در فضای مجازی قوانین خاص خودش را دارد، آمریکایی‌ها به جهت تهدید امنیت ملی دانستن پلت فرم چینی تیک‌تاک، اجازه فعالیت آن در آمریکا را ندادند!
*آمریکایی که انتهای تفکر لیبرالیسم است، به دلیل حساس بودن فضای مجازی، بیش از ۲۰۰ قانون برای اداره‌اش دارند!
*در آمریکا قانونی با عنوان قانون «میهن‌پرستی» وجود دارد که تمام فعالیت‌های مجازی کاربران و مکالمات و تماس‌های تلفنی آنها و تمام داده‌های اینترنتی شهروندان آمریکایی شنود و ضبط می‌شود و این کار بر عهده «اف‌بی‌آی و آژانس‌های امنیتی» در این کشور است؛ اما در آمریکا کسی علیه این «نقض حریم شخصی کاربران» حرفی نمی‌زند و حتی از آن با عنوان «میهن‌پرستی» یاد می‌شود!
توجیهات بالا واقعا عجیب است. انقلابی که برای رساندن انسان به کرامت و آزادی که نه در غرب و شرق، بلکه فقط در اسلام و سیره معصومان نمونه دارد و در سخنان رهبران انقلاب در سال‌های انقلاب و ابتدای پیروزی وعده داده شد، به جایی رسیده که مجبور است «انقلابی بودن، ضد آمریکا و ضد غرب و غرب‌زدگان بودن» را کنار نهد و برای توجیه اقدامات فرهنگی‌اش مجبور می‌شود اقتدای به غرب و شیطان بزرگ را پیشه کند و این کمال تأسف است. آیا این که شیطان بزرگ فضای مجازی‌اش را به وسیله «اف‌بی‌آی» و آژانس‌های امنیتی کنترل و شنود می‌کند، افتخار است و واقعا «میهن پرستی» است که ما می‌خواهیم پیرو آنان شویم؟ آیا این که شیطان بزرگ بیش از 200 قانون برای کنترل فضای مجازی دارد، افتخار است که ما دنباله رو آنان شویم؟ اگر بنا بود ما در سیاست‌های فرهنگی دنباله‌رو غرب باشیم که نظام شاهنشاهی همین رویه را داشت؛ پس چرا انقلاب کردیم؟
بد نیست خاطره‌ای را در این مورد یادآوری کنم. انفجار برج‌های دوقلو در 11 سپتامبر 2001 (20 شهریور 1380) حادثه‌ای متأثرکننده بود. ایران از نخستین کشورهایی بود که پس از این حادثه پیام همدردی با مردم آمریکا ارسال کرد. سید محمد خاتمی، رئیس‌جمهوری وقت در پیامش آورد: «به نام ملت و دولت جمهوری اسلامی ایران، اقدام تروریستی هواپیماربایی و حمله به مراکز عمومی در شهرهای آمریکا را که شمار زیادی از مردم بی‌دفاع را به کام مرگ کشید، محکوم می‌کنم و تأسف عمیق و همدردی خود را با ملت آمریکا به‌ویژه آسیب‌دیدگان و خانواده قربانیان حادثه اعلام می‌دارم.»
آن زمان هم مثل امروز، دولت خاتمی و شخص ایشان مورد هجمه همه جانبه همین مدعیان انقلابی بود و بر هر اقدام دولت و رئیس جمهور ایراد می‌گرفتند. در آن ایام مرکز تحقیقات اسلامی نمایندگی ولی فقیه سپاه در قم [که محل خدمت بنده بود] میزبان آقای صفار هرندی [جانشین آن زمان نماینده ولی فقیه در روزنامه انقلابی کیهان و بعدا وزیر فرهنگ دولت سوپر انقلابی احمدی‌نژاد، مشاور فعلی فرهنگی فرمانده کل سپاه و عضو فعلی مجمع تشخیص مصلحت نظام] بود. ایشان در صحبت‌هایش به این مضمون مطرح کرد که کشورهای غربی و دشمنان ما اگر واقعه‌ای مثل 11 سپتامبر برای ما اتفاق بیفتد، اظهار شادی می‌کنند که ما ضربه خورده‌ایم؛ ولی آقای خاتمی اظهار همدردی می‌نماید! [بعد هم در مذمت اقدام آقای خاتمی سخن راند].
اینجانب برخاستم و به ایشان عرض کردم آقای خاتمی در این اظهار همدردی، نه به آمریکا، غرب و دشمنان اسلام که به اجداد طاهرینش رسول خدا و اهل بیت مکرّم ایشان اقتدا کرده است، بعد هم داستان برخورد امام سجاد با هشام بن اسماعیل، والی معزول مدینه را یادآور شدم که به دستور خلیفه عزل شد و در میدان مدینه در معرض عموم مردم توقیف شد تا هر کس از او ظلمی دیده، تقاص کند و او بیش از همه خوف این را داشت که امام سجاد و شیعیان توهین‌ها و ستم‌های بی‌شمار و دردآور او را تقاص کنند ولی امام سجاد همه شیعیان را از کوچکترین تعرّض به وی بازداشت.(بحارالانوار 46/ (56
این انقلاب بنا بود فرهنگ انسانی، متعالی، بی‌نظیر و مهجور اهل بیت را زنده کند ولی هیهات و هیهات!
انتهای پیام
