تداوم کرونا از راه ناتوانیِ دولت و بی‌نظمی ما
مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «تداوم کرونا از راه ناتوانیِ دولت و بی‌نظمی ما» نوشت:
در حالی که از چند ماه پیش بسیاری از کشورها، من‌جمله کشورهای اروپایی، آسیای شرقی، بعضی کشورهای حوزه خلیج‌فارس و همینطور آمریکا (که رتبه اول مرگ‌ومیر کرونا را در جهان داشت) همه‌گیری را پشت سر نهاده و رفته رفته شرایط کشورشان به حالت سابق برمی‌گردد، متأسفانه کشور ما همراه با چند کشور متوسط و فقیر در گوشه کنار دنیا همچنان در باتلاق این اپیدمی گرفتار است و پنجه در پنجه با کرونا به پیک‌های جدید دارد نزدیک می‌شود. حیرت‌آور اینجاست که با گذشت بیش از یک‌سال و کسب تجارب زیاد بر اساس شواهد علمی، هنوز عده‌ای از مردم آن را یک “بازی سیاسی” تلقی می‌کنند و چنین پدیده‌ای را باور ندارند. جمله‌ی داخل گیومه را عیناً شخصی به زبان آورد که چند روز پیش همراه با خانواده برای خرید به مغازه‌ی بنده مراجعه کرد. و در ادامه بیان داشت “برای سفر به فلان شهر در کرمان مراجعه کردیم و هیچ‌کس را با ماسک ندیدیم.”
البته تقلیل دادن این بیماری به داوری از این راه (علیرغم داشتن آگاهی های نیم‌بند معتبر) نشان از استیصال و درماندگی و بی‌اعتمادی و بدبینی این دست شهروندان را می‌رساند که گویی سال‌های متمادی است اعتمادی به رسانه‌های رسمی ندارند و شنیدن هر سخنِ راست و دروغی از این پایگاه‌ها را عکس قضیه فرض می‌کنند!
با این حال کشور ما در شرایطی با پدیده‌ی کرونا مواجه شد که به هیچ وجه آمادگی آن را نداشت، زیرا در مناسبات بین‌المللی و سیاست خارجی به علت تحریم‌های فراوان و رفتاری خصمانه و شعارهای تهاجمی به اندازه‌ی کافی اقتدار و قدرت چانه‌زنی از ما سلب شده بود که حتی اگر حاذق ترین دیپلمات جهان را در کرسی وزارت داشتیم نمی‌توانست گره ثمربخشی از مشکلات ما را بگشاید و عمل بهینه‌ای صورت دهد. فقط کافی است به لوایح پالرمو و سی اف تی اشاره کنم که اگر به امضا می‌رسید اینگونه در منجلاب کرونا گرفتار نبودیم و اروپا و آمریکا به هر درخواست کمکی از طرف ما آن را چماق نمی‌کردند بکوبند بر سرمان.
سیاست داخلی هم که نیازی به گفتن ندارد، حمایت‌های دولت در حد عقب انداختن قبوض و اقساط وام بود، همین‌ها را هم گویی با برداشت از صندوق ذخیره‌ی ارزی به سرانجام رساند. واکسن‌ها هم زمانی رسیدند که نفس بسیاری از انسان‌های شریف به خس‌خس افتاد و عملاً نوشداروی بعد از مرگ سهراب بودند. واکسن‌های داخلی هم که تا این لحظه انتظار می‌رفت در دسترس عموم قرار بگیرند فقط رونمایی می‌شوند، کی تولید و تزریق می‌شوند خدا می‌داند!
حال وقتی بضاعت دولت ما در مواجهه با چنین پدیده‌ای در “همین حد” است، تقلیل دادن رفتارمان در “همین حد” آتشی را ایجاد می‌کند که شعله‌هایش از آتش کنونی عظیم‌تر بوده و آنوقت برای مهار آن عاجزانه باید از کشورهای همسایه طلب کمک کرد. به عبارت دیگر وقتی بیشتر شهرهای کشور را رنگ خون گرفته و کرونا شبیه اُختاپوس، با هشت‌پا می‌تازد و هژمونی و سیطره‌اش را توسعه می‌دهد و دور افتاده ترین شهرها را از شر خو بی‌نصیب نمی‌گذارد، تداوم مسافرت‌ها همراه با بذل‌و سرورهای دسته‌جمعی و داشتن دیدگاهی نظیر شهروندی که گفت ” کرونا بازیِ سیاسی‌ای بیش نیست” هیچ بعید نیست شبیه تورم و ارزش پول ملی که از آخر در رتبه‌های بالا قرار داریم، در قربانی دادن به شهروندان و تلفات ناشی از کرونا اینگونه رکوردار شویم و با رفتار خود بازماندگان را با تاریخی که رقم زده‌ایم سیه روی و شرمسار کنیم!
انتهای پیام
