یادداشت آیت‌الله موسوی خوئینی‌ها درباره علی‌اکبر محتشمی‌پور
یادداشت آیت‌الله سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها درباره‌ی مرحوم علی‌اکبر محتشمی‌پور را به نقل از کانال تلگرامی این چهره‌ی سیاسی اصلاح‌طلب می‌خوانید:
مرحوم آقاى محتشمى‌پور از امام آموخته بود که باید جمهورى اسلامى حفظ شود و نبايد كيان نظامى كه با آراء اكثريت قاطع ملّت بر پا شده است فداى شخص یا اشخاص شود و هرگاه جريان امور را بر خلاف آن مى‌ديد، مقابله مى‌كرد. او انتظار داشت تا هركس در هر جايگاهى كه هست به اين ديدگاه امام پايبند باشد كه اگر مردم چیزى را بخواهند، ما نمى‌توانیم بر اساس رأى و تشخیص فردى خود خلاف آن را بر ایشان تحمیل کنیم و گمان بریم که به تکلیف شرعى خود عمل کرده‌ایم؛ تکلیف شرعى آن است که در ادارهٔ امور جامعه و کشور مطابق خواست مردم عمل کنیم، هرچند که آن را به زیانشان بدانیم؛ اگر هم گمان مى‌کنیم خواست آنان در تعارض با تکلیف شرعى ما است، باید مردم را آزاد بگذاريم تا آن‌گونه که خود مى‌خواهند کشورشان را اداره کنند و حق نداریم چیزى را به مردم تحمیل کنیم. مرحوم محتشمى‌پور این درس‌ها را از امام و بنيانگذار جمهورى اسلامى آموخته بود و در گفتار و رفتار به علاقه‌مندان خود مى‌آموخت.
مرحوم آقاى محتشمى‌پور، که چه زود از دستمان رفت، از امام آموخته بود و به علاقه‌مندان هم آموخت که در اوج مبارزات و فعالیت‌هاى سیاسى نباید از نام و یاد خدا غافل شد و از برپا‌داشتن خیمه‌اى دست کشید که یاد اولیای خدا و مجاهدت‌ها و اسارت‌ها و درحصرماندن‌ها و شهادتشان را زنده نگه می‌دارد. برپایى دارالزهراى محتشمى‌پور به همه مى‌آموخت که هر تلاشی براى مردم و کشور و آزادی، همه با یاد خدا و ایمان استوار به آیین رسول خدا و پیروى از سلوک على و زهرا و حسین و فرزندانشان، که درود خدا بر آنان باد، دلنشین است و با این‌هاست که از سرزنش ملامتگران غمى به دل راه نمى‌یابد و اگر لازم باشد جلاى وطن و دورى دوستان و بستگان هم آسان می‌شود.
مرحوم آقاى محتشمى‌پور با حضور خود در جریان خط امام، که براى بقا و استوارى جمهورى اسلامى بر پاره‌اى از اصلاحات تأکید می‌کند، با توجه به باورها و منش و سلوکى که داشت، مخالفان را در اتهام‌زنى به این جریان ناکام می‌گذاشت، مخالفانی که هیچ مانع دینى، اخلاقى، انسانى و قانونى بر سر راه خود نمى‌دیدند و زبان به هر تهمتی می‌گشودند: از استحالهٔ آرمان‌ها، مرعوب‌شدن در برابر آمریکا، رهاکردن دفاع از فلسطین و مردم آوارهٔ آن دیار گرفته تا تهمتِ اهانت به خیمه و خرگاه امام حسین (ع) در روز عاشورا. او مى‌دانست كه این مخالفان از این تهمت‌ها و اهانت‌ها طرفى نمی‌بندند، اگرچه با این شیوه‌ها ایامى چند بر خر مراد سوار شوند؛ و باور آن مرحوم و همراهانش جز این نبود که «و العاقبة للمتقین».
مرحوم آقاى محتشمى‌پور نه از آنانى بود که به علت سختى راه از تلاش دست می‌کشند و نه از آنانى که وقتی انحرافى در جریان امور مى‌بینند چنان واکنش نشان می‌دهند که به اصل و اساس جمهورى اسلامى لطمه وارد می‌شود. او به‌خوبى مى‌دانست كه وراى جمهورى اسلامى سرابى بيش نيست. او توجه داشت که طرحى که امام، رضوان‌الله‌تعالى‌علیه، درانداخته است بنیانى مرصوص است و با کج‌رَوىِ افراد این بنیان فرو نمى‌ریزد. پس اگر لازم باشد، مدتى باید سکوت و صبر پیشه کرد؛ و او چنین تشخیص داده بود و تا آخر عمر بر تحليل اجتهادى خود استوار ماند. باید بپذیریم که تشخيص درستى یا نادرستی هر فعالیتی در این زمانه قابل‌قياس با دههٔ پنجاه و پیش‌تر از آن نيست و يا بسيار دشوار است. مرحوم آقاى محتشمى‌پور از راه‌ورسم آن پیرِ مبارزه و سیاست و اخلاق و فلسفه و عرفان و فقاهت آموخته بود كه تحليل سياسى-اجتهادى نقشی تعیین‌کننده در اتخاذ خط‌مشى دارد و براساس اجتهادِ خود این راه را مى‌پیمود.
خداوند آن دوست گرامى و عزیز را، در جوار رحمت نامتناهى خود، با اولیای دین و صالحان محشور فرماید.
انتهای پیام
