دردنامه یک خبرنگار شیرازی خطاب به رییس جمهور
سردبیر سابق ایسنای فارس و سردبیر کنونی سایت خبرپارسی در نامه ای به رییس جمهور از نوع برخورد کارگزاران دولت در فارس با منتقدین و خبرنگاران به شدت انتقاد کرده است.
به گزارش انصاف نیوز، متن نامه ی فرزاد صدری در پی می آید:
آقای روحانی
اینجا شیراز است صدای ما را از ته چاه می شنوید!
سلام آقای رییس جمهور من یک روزنامه نگار شهرستانی حامی دولت و نظام مقدس جمهوری اسلامی هستم
سالهاست قلم می زنم و نقد می کنم شاید گرهی از کار ملت و دولت باز شود.
سالهاست ارمغان بی بدیل انقلاب را عاشقانه تکرار می کنم که «آزادی» اندیشه را پاس بدارم که «جمهوری اسلامی» با «استقلال» فکری همه شهروندانش حاصل می شود و شما مدتی قبل چه خوب در دانشگاه اشاره داشتید که : جوانان باید احساس کنند آزادانه نقادی می کنند و سخن می گویند…
جناب آقای رییس جمهور این روزها که به برکت ماه محرم بازار امر به معروف گرم است آیا معروفی سازنده تر و خیرخواهانه تر از نقد رسانه ها به مسوولین سراغ دارید؟
آیا روزنامه نگاران این حق را ندارند که با شهد شیرین آزادی بیان در نظام مقدس جمهوری اسلامی کام خود را شیرین کنند؟ مگر نه اینکه انتقاد موجب تضارب آرا و تبادل افکار برای روشن شدن مسیر اجتماعی و انتخاب آگاهانهتر مردم می شود؟
چرا برخی مدیران شما در فارس و شیراز فضای جامعه را به سمتی می برند که روزنامه نگار مترادف با مجرم تلقی شود؟ چرا شیراز سالهاست در ذهن امثال من پایتخت فرهنگ و تمدن نیست و از آموزه های مذهبی نیز در آن کمتر نشانی می بینیم؟ چراکسی از مسوولین به این فکر نمی کند که از دل دیدگاه های متضاد و قرائت های متفاوت است که آنها می توانند درک بهتری از امور پیدا کنند؟
جناب آقای رییس جمهور! متاسفانه از زمان شروع به کار دولت تدبیر و امید بنده به عنوان یک روزنامه نگار حامی دولت دائما احضار و بازدداشت شده ام گویی شیراز نه شهر فرهنگ است و نه خاستگاه تمدن! احضاریه های متعددی که در این مدت برای من خوانده یا صادر شده نه نشانی از امید دارد نه بویی از تدبیر می برد!
کارگزاران دولت شما در شیراز شهری که مقام معظم رهبری سومین شهر حرم اهل بیتش خواند نیز گویی آموزه های دینی را فراموش کرده اند که قرآن کریم می فرماید: «وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْری تَنْفَعُ الْمُوءْمِنینَ»؛ «و پند ده! زیرا که پند در موءمنان سودمند می افتد.»
آیا نقد سازنده چیزی جز پند و دعوت به معروف است؟
طنز تلخ اینکه روزنامه نگارانی که تریبون مسوولان شده اند و بیلان کاری آنها را پررنگ و گاهی غیر واقعی جلوه می دهند حرفه شان مشاغل سخت محسوب می شود! اما رهروان راستین رسانه متهم به براندازی می گردند و جاسوس خوانده می شوند! شغل سخت پیشکششان!
جناب آقای دکتر روحانی! در پایان عاجزانه از شما می خواهم نور امید را به کلبه امثال من در شیراز و دیگر شهرستان ها نیز بتابانید تا با تدبیر حکیمانه تان قفل جهل و تعصب گشوده شود که کلید تدبیر را به همین دلیل در دست گرفته اید…
آقای روحانی اینجا شیراز است صدای ما را از ته چاه می شنوید!
شیراز – روزنامه نگار بی پناه فرزاد صدری!
انتهای پیام
