آروین، کارتونیست درگذشت

هادی حیدری، کارتونیست، در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «آروین کارتونیست و طراح ایرانی در چهل و یک سالگی درگذشت و دوستانش را تنهاتر گذاشت این خبر در واپسین روزهای سال هزار و چهارصد و سه تلخی های امسال را صد چندان کرد و حادثه ای که نمیخواستم هرگز باورش کنم رخ داد او از هفته سوم بهمن ماه به دلیل نارسایی حاد کبدی در بیمارستان شریعتی تهران بستری بود.

داود احمدی مونس با نام هنری آروین را از زمانی که چهارده ساله بود میشناسم. آن روزها بیست سالم بود و همزمان با گل آقا در خانه روزنامه نگاران جوان فعالیت میکردم داود نوجوانی ترکه ای بود که نشریه ای تجربی به نام آروین کاریکاتور منتشر می‌کرد.

از همان زمان عشق و اشتیاق عجیبش به کاریکاتور را احساس میکردم بعدها در روزهایی که پس از دوم خرداد هزار و سیصد و هفتاد و شش به بهار مطبوعات مشهور شد در روزنامه ها و مجلات مختلف با یکدیگر همکار شدیم فعالیت کردیم خاطره ساختیم و این دوستی و همراهی تا امروز ادامه یافت.

آروین به باور من استعداد ویژه ای در کارتون و طنز داشت یک جور شیدایی در وجودش موج میزد به معنایی دیگر دیوانه بود و پیش خودم او را بهلول کاریکاتوریستهای ایرانی لقب داده بودم بسیار پیگیر بود و مشتاق تا آنجا که در سال هزار و سیصد و هفتاد و نه زمانی که تنها هفده سال داشت کتاب قابل توجهی با نام کتاب فصل کاریکاتور» توسط انتشارات معتبر روزنه منتشر کرد قرار بود کتابی دنباله دار باشد که هرگز چنین نشد.

آروین پرکار بود و نمایشگاههای پرشمار انفرادی برپا کرد و نمایشگاه های زیاد گروهی را هم جمع آوری کرد هر سال تقویمی از آثارش با شمارگان محدود منتشر میکرد که خلاقانه و جذاب بود.

سبک ویژه اش در طراحی با ارزشهای خطی و هاشورهای خاص آثارش را از دیگران متمایز می‌ساخت.

ما علاوه بر دوستی دیرینه و ارتباط مستمر از حدود بیست و هفت سال پیش تا امروز یک اشتراک دیگر هم داشتیم هر دو جایزه روزنامه نگاری امید را از طرف بنیاد زنده یاد دکتر مهدی سمسار دریافت کردیم.

آروین ارتباطات بسیار گسترده ای با آدمها داشت و خوش قلبی و احساسات زلالش دوستان پرشماری را گرد او جمع کرده بود.

در این چند روز پایانی که در بیمارستان بستری بود انبوهی از این دوستان متفاوت به عیادتش آمدند و گویی یک گردهمایی بزرگ از افرادی شکل گرفت که شاید سالها یکدیگر را ندیده بودند و یا هرگز همدیگر را نمیشناختند این تابلوی زیبا از رفاقت و همدلی را وجود نازنین آروین شکل داده بود.

افسوس که عمرش کوتاه بود و فقدانش حفره ی بزرگی در دل دوستانش برجا خواهد گذاشت.»

انتهای پیام